به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم، اگر بخواهیم روی یکی از شایع‌ترین و فراگیرترین بیماری‌های دهان و دندان در کشورمان دست بگذاریم، بهتر است به پوسیدگی‌های دندان اشاره کنیم؛ نوعی بیماری که درمراحل اولیه هیچ نشانه‌ای ندارد و همین باعث پیشرفت آن می‌شود.

درواقع اگربتوانیم پیش ازپیشرفت واین‌که پوسیدگی به عصب برسد به آن رسیدگی وپوسیدگی رادرمان کنیم،به مقدار قابل‌توجهی در هزینه درمان صرفه‌جویی و به ماندگاری دندان کمک کرده‌ایم؛ اتفاقی که البته در بین کسانی که با چنین مشکلی روبه‌رو هستند به میزان بسیار کمی جدی گرفته می‌شود، چون با وجود توصیه‌های مکرر و تذکرات متعدد، بیشتر افراد، زمانی به دندانپزشک مراجعه می‌کنند که پوسیدگی‌های دندانی به مرحله هشدار و درد رسیده است.

درصورتی‌که شاید اگر به «گیر غذایی» یعنی ماندن غذا در لابه‌لای دندان و ضرورت استفاده از نخ‌دندان و خلال‌دندان دقت کنیم، متوجه شویم که این پدیده، نشانه اولیه برای بروز پوسیدگی است. جدی‌گرفتن لکه‌های سیاه و قهوه‌ای‌رنگ روی دندان‌ها هم یکی دیگر از علائم هشدار پوسیدگی است که اگر در زمان مناسبی به آن دقت کنیم، از پیشروی پوسیدگی، به میزان قابل‌توجهی جلوگیری خواهد شد.

اما در واقعیت چه اتفاقی می‌افتد؟ بیمار زمانی به پزشک مراجعه می‌کند که پوسیدگی به آخرین مرحله یعنی درد رسیده است و با خوردن شیرینی یا قرارگرفتن دندان در برابر دماهای متغیر یعنی گرما و سرما، ‌واکنش نشان می‌دهد. به همین دلیل است که توصیه ما برای پیشگیری از چنین اتفاقی و برای جلوگیری ازاین شیوع گسترده پوسیدگی دندان دربین افراد جامعه، چکاپ‌های منظم به‌صورت شش‌ماه یک‌بار است که به‌واسطه رادیوگرافی OPG، ارزیابی مناسبی از وضعیتی کلی دندان برای پزشک ترسیم می‌شود و متخصص می‌تواند به‌موقع متوجه خطر پوسیدگی و یا مرحله پیشرفت آن گردد.

 در این میان، خوب است بدانید که هرچه پوسیدگی دندانی بیشتر باشد، عمر مفید دندان کاهش پیدا می‌کند و فرد در سنین پایین‌تری باید رو به درمان‌هایی نظیر ایمپلنت که هزینه‌های بسیار زیادی دارد بیاورد. درواقع، به نظر می‌رسد که با وجود پیشرفت‌های علمی و روش‌های متعدد درمان دندان‌های آسیب‌دیده، انجام معاینه‌های منظم برای پیشگیری از بروز بیماری‌ها، همچنان راه‌حلی بهتر نسبت به سایر روش‌ها و درمان‌ها باشد.