طب سنتی
طب سنتی سابقه ای طولانی دارد. مجموعه دانش، مهارت ها و عملکردهای مبتنی بر نظریه ها، باورها و تجربیات بومی فرهنگ های مختلف، اعم از قابل توضیح یا غیرقابل توضیح است که در حفظ سلامت و پیشگیری، تشخیص، بهبود یا درمان بیماری های جسمی و روانی استفاده می شود.
در واقع طب سنتی به مجموعهای از روشها، اصول و معالجاتی اطلاق میشود که بر اساس دانش و تجربههای گذشته نسلهای مختلف در زمینهٔ درمان بیماریها و حفظ سلامت افراد به کار گرفته میشود. این نوع طب، بهطور عمده در شرق و جنوب آسیا، خاورمیانه و شمال آفریقا، بهعنوان یک روش درمانی مکمل شناخته شده است.
طب سنتی همچنان بخش قابل توجهی از مراقبت های بهداشتی را در بسیاری از مناطق تشکیل می دهد. صد و هفتاد کشور از 194 کشور عضو WHO در مورد استفاده از داروهای گیاهی، طب سوزنی، یوگا، درمانهای بومی و سایر اشکال داروهای سنتی گزارش دادهاند.
اصول و ویژگیهای طب سنتی:
-
تعادل بدن و طبیعت: یکی از اصول مهم طب سنتی، حفظ تعادل میان عناصر مختلف بدن و طبیعت است. بهطور مثال در طب سنتی چینی، مفهوم "یین و یانگ" و در طب سنتی ایرانی، "مزاجها" (گرم، سرد، تر، خشک) از اصول اساسی هستند.
-
گیاهدرمانی: استفاده از گیاهان دارویی یکی از پایههای اصلی طب سنتی است. این گیاهان ممکن است بهصورت دمنوش، عصاره، پودر یا روغن مصرف شوند.
-
روشهای درمانی: طب سنتی شامل روشهای مختلفی مانند حجامت، طب سوزنی، ماساژ درمانی، روغنمالی و درمان با بخور است.
-
پیشگیری از بیماری: در طب سنتی، پیشگیری از بیماریها اهمیت زیادی دارد و سبک زندگی سالم، تغذیه مناسب و رعایت تعادل مزاجی از جمله نکات مهمی هستند که به آن تأکید میشود.
-
تشخیص و درمان فردی: در طب سنتی، هر فرد بهصورت منحصر بهفرد بررسی میشود و درمانهای ارائه شده ممکن است برای هر بیمار متفاوت باشد.
طب سنتی به دلیل اینکه بر اساس دانش و تجربههای طولانی مدت شکل گرفته و با روشهای طبیعی در ارتباط است، همچنان در بسیاری از فرهنگها و جوامع به عنوان یک روش درمانی معتبر و پرطرفدار استفاده میشود.