به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم، ترس ازبه‌کارگیری سلاح، تجهیزات فرسوده، حقوق اندک،جیره غذایی نامناسب،برنامه‌های آموزشی ناکارآمد و...مشکلات محیط‌بانان برخلاف تعداد اندک آنها انگشت‌شمار نیست. این درحالی است که مسئولان در همایش‌های مختلف از رفع این چالش‌ها صحبت می‌کنند اما نه‌فقط این مشکلات کماکان پابرجاست، بلکه در برخی موارد شرایط نگران‌کننده‌تر از گذشته شده است.
مدت‌هاست که مسئولان سازمان حفاظت محیط‌زیست درباره بهبود شرایط کار محیط‌بانان وعده می‌دهند اما مشکل اینجاست تاکنون این وعده‌ها آن‌طور که باید و شاید اجرایی نشده است. به همین دلیل مشکلات محیط‌بانان کماکان پابرجاست و در برخی زمینه‌ها حتی این چالش‌ها بیش از گذشته شرایط را برای آنها دشوار کرده است. برای نمونه می‌توان به تجهیزات فرسوده و تعداد اندک آنها اشاره کرد که زمینه را برای فعالیت شکارچیان غیرمجاز بیش از گذشته فراهم کرده است.
زندگی با حقوق اندک
اگر پای درددل محیط‌بانان کشور بنشینید آنها از مشکلاتی می‌گویند که سختی کار آنها را دوچندان کرده است. یکی از این محیط‌بانان به این شرط که اسمی از او در گزارش آورده نشود با ما از مشکلات نگهبانان طبیعت می‌گوید.
او ابتدا به حقوق ناچیز محیط‌بانان اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: هنوز میزان افزایش حقوق در نظر گرفته شده برای سال جدید اعمال نشده و محیط‌بانان در سال گذشته با توجه به سابقه‌شان بین ۱۱ تا ۱۵ میلیون تومان در ماه دریافت می‌کردند. آن‌طور که این محیط‌بان میانسال توضیح می‌دهد همکاران او از این گلایه دارند که شغل آنها در گروه مشاغل سخت و زیان‌آور نیز قرار نگرفته است.
تجهیزات فرسوده محیط‌بانان و تعداد اندک آنها
یکی دیگر ازمشکلاتی که بیشتر محیط‌بانان روی آن دست می‌گذارند، تجهیزات فرسوده آنهاست که شرایط کار را برای‌شان دشوار کرده است.محیط‌بانی که در غرب کشور فعالیت می‌کند، در این‌باره توضیح می‌دهد: تجهیزات ما مانند خودرو، موتورسیکلت و دوربین‌های چشمی فرسوده است، به همین دلیل نمی‌توانیم در محدوده‌هایی که برای ما در نظر گرفته شده به‌درستی به گشت‌زنی بپردازیم. درخصوص خودروهایی که در اختیار محیط‌بانان است نیزمی‌توان گفت بیش از ۶۰درصد این خودروها فرسوده هستند.
نکته دیگری که یکی ازمحیط‌بانان درگفت‌وگو با ما روی آن دست می‌گذارد استفاده نکردن ازفناوری‌ها روز برای محافظت از مناطق چهارگانه است. این در حالی است که با استفاده از تجهیزاتی مانند دوربین‌های مداربسته یا پهپادها احتمال رویارویی و درگیری بین محیط‌بانان شکارچیان غیرمجاز نیز به حداقل می‌رسد.
افزون بر این تعداد اندک محیط‌بانان سبب شده که محدوده تحت پوشش آنها چند برابر استانداردهای جهانی باشد. به عبارت دیگر چنانچه فقط وسعت مناطق چهارگانه و شکار ممنوع کشور را در نظر بگیریم، محیط‌بانان باید حدود ۲۷ میلیون هکتار از اراضی کشور را پوشش بدهند. این در حالی است که براساس استانداردهای داخلی برای حفاظت از هر هزار هکتار به یک نیروی محیط‌بان نیاز است.
یکی دیگر از محیط‌بانان در این‌باره می‌گوید: تعداد محیط‌بانان هرسال کمتر نیز می‌شود، چون قدیمی‌ها بازنشسته می‌شوند اما جایگزینی آنها به‌درستی انجام نمی‌شود.
نگران‌کننده‌تر اینکه در این بین به علاقه‌مندی افراد به شغل محیط‌بانی نیز توجه نمی‌شود؛ به همین دلیل ممکن است افرادی به‌عنوان محیط‌بان جذب شوند که علاقه‌ای به حفظ محیط‌زیست و حیات‌وحش ندارند.
پرداخت هزینه‌های جاری از جیب!
مسأله دیگری که کار را برای محیط‌بانان دشوارتر کرده است بی‌توجهی به تأمین هزینه‌های جاری محیط‌بانی است. یکی از محیط‌بانان در این‌باره به ما می‌گوید: در دوره جدید ریاست سازمان این مسأله تاحدی برطرف شده اما قبلا شرایط به گونه‌ای بود که ناچار می‌شدیم هزینه‌های جاری پاسگاه‌های محیط‌بانی را از جیب پرداخت کنیم. هزینه‌هایی مانند تعمیر خودرو، موتورسیکلت یا تأمین سوخت. آن‌طور که او توضیح می‌دهد، مدیران محیط‌زیست این هزینه‌ها را با تأخیرهایی که گاه به هشت ماه نیز می‌رسید پرداخت می‌کردند.
این محیط‌بان یادآور می‌شود: اکنون زمان پرداخت این هزینه‌ها به حدود یک ماه رسیده اما چون محیط‌بانان درآمد قابل‌توجهی ندارند این مساله همچنان برای محیط‌بانان مشکل‌ساز می‌شود.
به گفته او بهتر است که تنخواه مناسبی برای پاسگاه‌های محیط‌بانی در نظر گرفته شود تا محیط‌بانان ناچار نباشند از جیب‌شان هزینه‌ها را پرداخت کنند.
ترس از به‌کارگیری سلاح و اصرار بر کشف سلاح
محیط‌بانان مشکلات دیگری نیز دارند مانند جیره غذایی نامناسب وبرنامه‌های آموزشی که ازکیفیت و کمیت لازم برخوردار نیستند. در این بین یکی از محیط‌بانان به مشکل قدیمی محیط‌بانان، یعنی به‌کارگیری سلاح اشاره می‌کند و می‌گوید: درباره برطرف‌شدن قانون به‌کارگیری سلاح از سوی محیط‌بانان سخنرانی‌های زیادی انجام شده اما همچنان محیط‌بانان هنگام استفاده از سلاح با شک و تردیدهای زیادی روبه‌رو می‌شوند.
محیط‌بان دیگری می‌گوید بیشتر محیط‌بانان هنوز می‌ترسند از تفنگ خود استفاده کنند، زیرا قانون آن‌طور که باید از آنها حمایت نمی‌کند و در دادگاه‌ها معمولا علیه محیط‌بانان حکم صادر می‌شود.
مسأله دیگری که از آن گلایه دارند این است که به آنها فشار وارد می‌کنند تا آمار کشف سلاح‌شان همیشه افزایشی باشد؛ این در حالی است که این رویکرد خطرات زیادی برای آنها دارد. محیط‌بانی در این‌باره توضیح می‌دهد: مسئولان اصرار دارند آمار کشف سلاح غیرمجاز هر سال افزایش یابد، اما این رویکرد جان محیط‌بانان را در خطر قرار می‌دهد؛ زیرا احتمال رویارویی آنها با شکارچیان بیشتر می‌شود.
او ادامه می‌دهد: علاوه بر این افزایش آمار، کشف سلاح غیرمجاز نشانه‌ای است از اینکه مسئولان برای کاهش فعالیت شکارچیان غیرمجاز کار فرهنگی مناسبی انجام نمی‌دهند به همین دلیل تعداد این متخلفان روندی افزایشی دارد.
به گفته این محیط‌بان اصرار بر افزایش آمار کشف سلاح غیرمجاز آفت جان محیط‌بانان شده است. به این ترتیب در روزهای ابتدایی سال ۱۴۰۴ باید یادآور شد که محیط‌بانان کشور برخلاف شعارهایی که مطرح می‌شود برای فعالیت و حفاظت از محیط‌زیست کشور با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند و چنانچه مسئولان واقعا دغدغه حفظ محیط‌زیست را دارند باید برای رفع مشکلات نگهبانان محیط‌زیست نیز قدم‌های جدی بردارند.
نظر شما