به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، یکی از مهمترین ابزارها برای تامین سلامت جسمی و روانی سالمندان، ورزش کردن است؛ موضوعی که خیلیها به آن تنها بهعنوان تفریح و سرگرمی یا یک مقوله غیرضروری نگاه میکنند، اما ورزش نهتنها ابزاری است برای بهبود سلامت جسمی و روانی، بلکه بهعنوان یک استراتژی کلان برای تحقق عدالت اجتماعی اهمیت بیشتری پیدا کرده است. این در حالی است که طبق آمارهای رسمی 15تا 20درصد سالمندان ایرانی (افراد بالای 65سال) دچار افسردگی هستند و بهدلیل انزوای اجتماعی، احساس بیارزشی و عدمدسترسی به امکانات مناسب، در معرض جدی ابتلا به بیماریهای روانی قرار دارند.
ماهان منصوری، متخصص حرکات اصلاحی و مشاور طرحهای ورزش سالمندان درباره اهمیت ورزش در سالمندی میگوید: «ورزش راهکاری برای نجات جانهاست و میتواند بهسادگی بهعنوان یک داروی اجتماعی عمل کند. این اقدام باعث افزایش حس تعلق در فرد سالمند میشود. درواقع فعالیتهای ورزشی سالمندان را به تعاملات اجتماعی سوق میدهد و آنها را از انزوا دور میکند. همچنین به کاهش افسردگی و اضطراب کمک میکند و باعث افزایش انگیزه زندگی در سالمندان میشود.»
به تأکید منصوری برنامههای ورزشی مشترک میان سالمندان و جوانان یک فضای ارتباطی ایجاد و احترام و همبستگی بین نسلها را تقویت میکند، علاوه بر این، به شکستن کلیشههای ذهنی و تقویت درک متقابل بین 2 نسل هم کمک میکند. در اینباره دسترسی عادلانه به امکانات ورزشی هم خیلی مهم است؛ موضوعی که میتواند بهعنوان یک سیاست پیشگیرانه در کاهش بحرانهای روانی و اقتصادی جامعه مطرح شود.
طرح موفق در سایر کشورها
منصوری با بیان اینکه ورزش سالمندان تنها یک موضوع انسانی نیست، بلکه یک سرمایهگذاری اقتصادی به شمار میرود، ادامه میدهد: «کاهش هزینههای درمانی، کاهش زمینخوردگی و پیامدهای بعدی آن و افزایش استقلال سالمندان از نتایج ملموس برنامههای ورزشی موفق در کشورهای پیشرفته است؛ مثلا در آلمان بعد از اجرای طرحهای ورزش سالمندان نیاز به مراقبتهای پزشکی بلندمدت به میزان قابل توجهی کاهش یافت. در کشورهایی مثل فنلاند و انگلستان هم سرمایهگذاری در ورزش سالمندان نهتنها بهبود کیفیت زندگی را به همراه داشته، بلکه بار اقتصادی نظام سلامت را به طرز چشمگیری کاهش داده است.»
منصوری معتقد است آیندهای که ارزش تلاش کردن دارد آیندهای است که در آن ورزش بهعنوان استراتژی کلان، سلامت و پایداری جامعه را تضمین کند.
نظر شما