سلامت نیوز:چند روزی است كه یك ادعا در فضای مجازی جولان می‌دهد، ادعایی با عنوان «تجاوز سریالی». برخی كاربران فضای مجازی در توییتر با انتشار اسكرین‌شات‌هایی از مكالمات خود با فردی كه حالا متجاوز سریالی خوانده می‌شود از تعرض‌های شخصی این فرد نسبت به خود گفته‌اند با این حال تاكنون شكایتی قانونی نسبت به این شخص ثبت نشده و این ادعاها فعلا بدون پشتوانه حقوقی و قضایی در حال انتشار هستند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،در همین فضا از تجربه‌های مشابه نیز سخن به میان آمده است. در حال حاضر سخن از دو فرد در شبكه‌های اجتماعی مطرح است كه هر دو در حوزه فعالیت‌های هنری شناخته می‌شوند. «اعتماد» برای پیگیری این ماجرا، هم با نیروی انتظامی صحبت كرده و هم در گفت‌وگو با یك وكیل پایه یك این ماجرا را از دو سو بررسی كرد. بررسی خبرنگار اعتماد حكایت از آن دارد كه هنوز در حوزه انتظامی تهران بزرگ، موضوع ادعاهایی كه قربانیان این دو مرد مطرح كرده‌اند به شكل قانونی مطرح نشده و هنوز رسیدگی رسمی‌‌ای آغاز نشده است.
در این شرایط ممكن است دو فرض مطرح شود. فرض نخست كاملا بر این پایه استوار است كه صرفا فرد یا افرادی برای یك انتقامجویی شخصی دست به انتشار چنین ادعایی زده باشند. اما با توجه به گستردگی موضوع و طرح ادعاها از سوی افراد كاملا متفاوت این فرض كم‌رنگ‌تر می‌شود. فرض دوم این است كه با توجه به كیفیت آنچه از اعمال این دو فرد روایت شده، قربانیان از ترس آبرو تاكنون به صورت رسمی طرح دعوا نكرده باشند و از آنجایی كه در شبكه‌های اجتماعی بدون مطرح شدن نامشان می‌توانستند هشداری بدهند پا به میدان گذاشته‌اند.
با این حال این كار خود آسیب‌هایی به همراه دارد كه به نظر می‌رسد هر چه زودتر باید تیمی برای بررسی صحت و سقم ماجرا تعیین و ادعاهای مطرح شده را بررسی كند. لیلا حقیقت‌خواه، وكیل پایه یك دادگستری در گفت‌وگو با «اعتماد» به بررسی ابعاد حقوقی این موضوع از سوی متهم و قربانی می‌پردازد و می‌گوید كه اگر فرضا متهم در حقیقت از اتهام مبری باشد و اتهام تجاوز به عنف یا تعرض جنسی با نیت به او وارد شده باشد در این صورت اثبات ای.پی حساب‌های كاربری افراد در فضای مجازی می‌تواند مورد پیگیری قرار بگیرد.
حقیقت‌خواه این امر را به یك موج تشبیه می‌كند كه می‌تواند به دلایلی مثل مالی، شغلی یا اختلافات قبلی چنین موجی علیه یك نفر شكل بگیرد و عملا منجر به «تسویه حساب شود.» این وكیل دادگستری با چنین فرضی می‌گوید: «در این حالت من وكیل بلافاصله می‌توانم شكایت نشر اكاذیب بكنم. چون این افترا در فضای مجازی و رسانه منتشر شده است، قابل پیگیری هم خواهد بود.»
این وكیل دادگستری به فاصله زمانی میان انجام تعرض جنسی و افشای آن توسط قربانی نیز اشاره می‌كند و تاكید می‌كند كه هر چقدر فاصله زمانی میان عمل و شكایت قربانی بیشتر شود، این سوال نیز برای بازپرس قوی‌تر می‌شود كه چرا قربانی طی این مدت اقدام به شكایت نكرده است و حالا با این موج همراهی می‌كند. از سوی دیگر این وكیل دادگستری به تمام قربانیان تعرض‌های جنسی شدیدا توصیه می‌كند كه اگر بلافاصله پس از تعرض و داشتن فرصت به نزدیك‌ترین كلانتری مراجعه كنند، حتی لباس‌هایشان را عوض نكنند، استحمام نداشته باشند و تا جای ممكن در سریع‌ترین زمان و بدون اعمال كوچك‌ترین تغییر در ظاهر خود برای شكایت به كلانتری مراجعه كنند.
این وكیل تاكید می‌كند: «تجاوز كردن جدال دارد، بر اثر این جدال آثاری بر بدن و لباس‌های زن باقی می‌ماند و این آثار نهایتا تا 72 ساعت در آزمایش DNA قابل تشخیص و اثبات است.» به گفته این وكیل دادگستری اثبات تجاوز از طریق آثار تجاوز بر بدن و لباس و آزمایش DNA بسیار مستدل‌تر از انتشار یك تصویر از مكالمه با فرد متجاوز است و به همین دلیل است كه به تاخیر انداختن و مسكوت گذاشتن این موضوع عملا به نفع قربانی تمام نخواهد شد. این وكیل اشاره می‌كند كه در محاكم بازپرس و قاضی كشیك حاضر هستند و اگر قربانی حتی نیمه‌شب نیز به كلانتری مراجعه كند، وضعیت او بلافاصله گزارش می‌شود و از طریق بازپرس و قاضی سریعا به پزشكی قانونی منتقل می‌شود.
این وكیل می‌گوید:«ما به عنوان وكلای قربانیان به استناد با همین مستندات و قرائن می‌توانیم از قربانی خود دفاع كنیم و نشان دهیم كه این رابطه جنسی با رضایت نبوده است.» با این حال این وكیل تاكید می‌كند كه در بسیاری از پرونده‌ها، خانواده‌ها و حتی خود اشخاص برای مدتی موضوع را مسكوت می‌گذارند، او می‌گوید:«خانواده‌ها فكر می‌كنند با پنهان كردن این موضوع به صلاح خود یا فرزندانشان عمل كرده‌اند در صورتی كه مسكوت گذاشتن تجاوز اولا آثار و عوارض را روی قربانی از بین می‌برد ثانیا اینكه دفاع از قربانی را دشوارتر می‌كند ثالثا اینكه به متجاوز اجازه می‌دهد همین بلا را سر قربانیان دیگر بیاورد.» این وكیل به آثار آسیب‌زای تجاوز اشاره می‌كند و به نقل از اساتید خود می‌گوید:
«حتی اگر 10 سال یك تیم پزشكی شامل روان‌شناس و پزشك و روان‌پزشك روی این قربانیان كار كنند، باز هم قربانی نمی‌تواند تمام روحیه خود را باز پس گیرد و به قولی همان انسان قبلی شود.» با توجه به همین عوارض است كه این وكیل در انتها توصیه می‌كند تا خانواده‌ها، فضایی را برای گفت‌وگوی صادقانه با فرزندانشان به وجود بیاورند و این فرصت را بدهند تا فرزندانشان در صورت مواجه شدن با این وضعیت نه تنها آن را از ترس پدر و مادر مسكوت نگذارند بلكه بتوانند به راحتی در این مورد با خانواده صحبت كنند و از حمایت آنها بهره بگیرند، این وكیل در انتها تاكید می‌كند:«اما متاسفانه بیشتر دختران ما ترجیح می‌دهند این موضوع را مسكوت بگذارند.»
نظر شما