به گزارش سلامت نیوز به نقل از مایوکلینیک، صرع علامت یک بیماری مانند سردرد است که بر اثر تخلیه‌های الکتریکی غیر طبیعی سلول‌های مغزی رخ می‌دهد. این بیماری فرد مبتلا را دچار اختلالات حرکتی، ناهوشیاری حسی و روانی می‌کند.

برای تشخیص وضعیت شما، پزشک علائم و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند. پزشک ممکن است آزمایش های متعددی را برای تشخیص صرع و تعیین علت تشنج تجویز کند. ارزیابی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پزشک شما ممکن است رفتار، توانایی‌های حرکتی، عملکرد ذهنی و سایر زمینه‌های شما را آزمایش کند تا وضعیت شما را تشخیص دهد و نوع صرع شما را تعیین کند.
• پزشک ممکن است برای بررسی علائم عفونت، شرایط ژنتیکی یا سایر شرایطی که ممکن است با تشنج همراه باشد، نمونه خون بگیرد.

پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش هایی را برای تشخیص ناهنجاری های مغزی، مانند:

الکتروانسفالوگرام (EEG)

این رایج ترین آزمایشی است که برای تشخیص صرع استفاده می شود. در این آزمایش، الکترودها با ماده یا کلاه خمیر مانند به پوست سر شما متصل می شوند. الکترودها فعالیت الکتریکی مغز شما را ثبت می کنند.

اگر صرع دارید، تغییراتی در الگوی طبیعی امواج مغزی شما شایع است، حتی زمانی که تشنج ندارید. پزشک شما ممکن است هنگام انجام EEG در حالی که بیدارید یا در خواب هستید، برای ضبط هرگونه تشنجی که تجربه می کنید، از طریق ویدئو، شما را تحت نظر داشته باشد. ثبت تشنج ممکن است به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد شما چه نوع تشنجی دارید یا سایر شرایط را رد کند.

این آزمایش ممکن است در مطب پزشک یا بیمارستان انجام شود. در صورت لزوم، ممکن است یک EEG سرپایی نیز داشته باشید که در خانه آن را می پوشید در حالی که EEG فعالیت تشنج را در طی چند روز ثبت می کند.

پزشک ممکن است به شما دستور دهد که کاری انجام دهید که باعث تشنج شود، مانند کم خوابی قبل از آزمایش.

EEG با چگالی بالا

در یک نوع آزمایش EEG ، پزشک ممکن است EEG با چگالی بالا را توصیه کند، که الکترودها را نزدیک‌تر از EEG معمولی فاصله می‌دهد EEG با چگالی بالا ممکن است به پزشک شما کمک کند تا با دقت بیشتری تعیین کند که کدام مناطق مغز شما تحت تأثیر تشنج هستند.

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن

سی تی اسکن از اشعه ایکس برای به دست آوردن تصاویر مقطعی از مغز شما استفاده می کند. سی تی اسکن می تواند ناهنجاری هایی را در ساختار مغز شما که ممکن است باعث تشنج شما شود، مانند تومورها، خونریزی و کیست ها نشان دهد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

MRI از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد نمای دقیق از مغز شما استفاده می کند. پزشک شما ممکن است بتواند ضایعات یا ناهنجاری هایی را در مغز شما که می تواند باعث تشنج شما شود را تشخیص دهد.

MRI عملکردی (f MRI )

MRI عملکردی تغییرات جریان خون را که هنگام کار کردن بخش‌های خاصی از مغز رخ می‌دهد، اندازه‌گیری می‌کند. پزشکان ممکن است قبل از جراحی از fMRI برای شناسایی مکان‌های دقیق عملکردهای حیاتی مانند گفتار و حرکت استفاده کنند تا جراحان بتوانند از آسیب رساندن به آن مکان‌ها در حین عمل جلوگیری کنند.

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)

اسکن‌های PET از مقدار کمی مواد رادیواکتیو با دوز پایین استفاده می‌کنند که به داخل سیاهرگ تزریق می‌شود تا به تجسم فعالیت متابولیک مغز و تشخیص ناهنجاری‌ها کمک کند. مناطقی از مغز با متابولیسم پایین ممکن است نشان دهنده محل وقوع تشنج باشد.

توموگرافی کامپیوتری گسیل تک فوتون (SPECT)

این نوع آزمایش عمدتاً در مواردی استفاده می شود که MRI و EEG انجام داده باشید که محل شروع تشنج را در مغز شما مشخص نکرده باشد.

آزمایش SPECT از مقدار کمی ماده رادیواکتیو با دوز پایین استفاده می‌کند که به داخل ورید تزریق می‌شود تا یک نقشه دقیق و سه بعدی از فعالیت جریان خون در مغز شما در طول تشنج ایجاد کند. نواحی با جریان خون بالاتر از حد طبیعی در طول تشنج ممکن است نشان دهنده محل وقوع تشنج باشد.

پزشکان همچنین ممکن است نوعی از آزمایش SPECT به نام SPECT ictal تفریق ثبت شده در MRI (SISCOM) را انجام دهند، که ممکن است با همپوشانی نتایج SPECT با MRI مغز بیمار، نتایج دقیق‌تری ارائه دهد .

تست های عصب روانشناسی در این آزمایش ها، پزشکان مهارت های تفکر، حافظه و گفتار شما را ارزیابی می کنند. نتایج آزمایش به پزشکان کمک می کند تا تعیین کنند کدام مناطق مغز شما تحت تأثیر قرار گرفته است.

همراه با نتایج آزمایش شما، پزشک ممکن است از ترکیبی از تکنیک های تجزیه و تحلیل برای کمک به تعیین دقیق محل شروع تشنج مغزی استفاده کند:

نقشه برداری پارامتریک آماری (SPM)

SPM روشی برای مقایسه مناطقی از مغز است که جریان خون در طول تشنج افزایش یافته است، که می تواند به پزشکان ایده دهد که تشنج از کجا شروع می شود.

تصویربرداری منبع الکتریکی (ESI)

ESI تکنیکی است که داده‌های EEG را گرفته و روی MRI مغز می‌فرستد تا به پزشکان نشان دهد که در کجا تشنج رخ می‌دهد.

مگنتوآنسفالوگرافی (MEG)

MEG میدان های مغناطیسی تولید شده توسط فعالیت مغز را اندازه گیری می کند تا مناطق بالقوه شروع تشنج را شناسایی کند.

تشخیص دقیق نوع تشنج شما و محل شروع تشنج بهترین شانس را برای یافتن یک درمان موثر به شما می دهد.

رفتار

پزشکان معمولاً با درمان صرع با دارو شروع می کنند. اگر داروها شرایط را درمان نکنند، پزشکان ممکن است جراحی یا نوع دیگری از درمان را پیشنهاد کنند.

دارو

اکثر افراد مبتلا به صرع می توانند با مصرف یک داروی ضد تشنج که به آن داروی ضد صرع نیز می گویند،تشنج را خنثی کرده و برخی دیگر ممکن است بتوانند دفعات و شدت تشنج خود را با مصرف ترکیبی از داروها کاهش دهند.

بسیاری از کودکان مبتلا به صرع که علائم صرع را تجربه نمی کنند، در نهایت می توانند داروها را قطع کنند و زندگی بدون تشنج داشته باشند. بسیاری از بزرگسالان می توانند پس از دو یا چند سال بدون تچربه ی تشنج، داروها را قطع کنند. پزشک در مورد زمان مناسب برای قطع مصرف داروها به شما توصیه می کند.

یافتن دارو و دوز مناسب می تواند پیچیده باشد. پزشک وضعیت شما، دفعات تشنج، سن شما و سایر عوامل را در هنگام انتخاب دارویی برای تجویز در نظر می گیرد. پزشک شما همچنین داروهای دیگری را که ممکن است مصرف کنید بررسی می کند تا مطمئن شود که داروهای ضد صرع با آنها تداخل ندارند.

پزشک شما احتمالاً ابتدا یک دارو را با دوز نسبتا کم تجویز می کند و ممکن است دوز را به تدریج افزایش دهد تا زمانی که تشنج شما به خوبی کنترل شود.

بیش از 20 نوع مختلف از داروهای ضد تشنج موجود است. دارویی که پزشک شما برای درمان صرع شما انتخاب می کند به نوع تشنج شما و همچنین عوامل دیگری مانند سن و سایر شرایط سلامتی شما بستگی دارد.

این داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. عوارض جانبی خفیف عبارتند از:

• خستگی
• سرگیجه
• افزایش وزن
• از دست دادن تراکم استخوان
• بثورات پوستی
• از دست دادن هماهنگی
• مشکلات گفتاری
• مشکلات حافظه و تفکر

عوارض جانبی شدیدتر اما نادر عبارتند از:

• افسردگی
• افکار و رفتارهای خودکشی
• بثورات شدید
• التهاب برخی از اندام ها، مانند کبد شما

برای دستیابی به بهترین کنترل ممکن تشنج با دارو، مراحل زیر را دنبال کنید:

عمل جراحی

هنگامی که داروها نمی توانند کنترل کافی بر تشنج ایجاد کنند، جراحی ممکن است یک گزینه درمانی دیگر باشد. با جراحی صرع، جراح ناحیه‌ای از مغز را که باعث تشنج می‌شود را برمی‌دارد.

پزشکان معمولاً زمانی عمل جراحی را انجام می دهند که آزمایشات موارد زیر را نشان می دهد:

• تشنج شما از ناحیه کوچک و کاملاً مشخصی از مغز شما منشا می گیرد
• ناحیه ای در مغز که باید تحت عمل جراحی قرار گیرد با عملکردهای حیاتی مانند گفتار، زبان، عملکرد حرکتی، بینایی یا شنوایی تداخلی ندارد.
• اگرچه بسیاری از افراد همچنان به برخی داروها برای کمک به جلوگیری از تشنج پس از جراحی موفقیت آمیز نیاز دارند، ممکن است بتوانید داروهای کمتری مصرف کنید و دوزهای خود را کاهش دهید.

در تعداد کمی از موارد، جراحی برای صرع می‌تواند عوارضی مانند تغییر دائمی توانایی‌های فکری (شناختی) شما ایجاد کند. با جراح خود در مورد تجربه، میزان موفقیت و میزان عوارض با روشی که در نظر دارید صحبت کنید.

درمان ها

جدای از داروها و جراحی، این درمان‌های بالقوه جایگزینی برای درمان صرع ارائه می‌دهند:

تحریک عصب واگ

در تحریک عصب واگ، پزشکان دستگاهی شبیه به ضربان ساز قلب به نام محرک عصب واگ را در زیر پوست قفسه سینه شما کاشت می کنند. سیم های محرک به عصب واگ در گردن شما متصل می شوند.

دستگاهی که با باتری کار می کند، انرژی الکتریکی را از طریق عصب واگ و به مغز شما ارسال می کند. مشخص نیست که چگونه این تشنج را مهار می کند، اما دستگاه معمولاً می تواند تشنج را 20-40٪ کاهش دهد.

اکثر افراد هنوز نیاز به مصرف داروهای ضد صرع دارند، اگرچه برخی از افراد ممکن است بتوانند دوز داروی خود را کاهش دهند. ممکن است عوارض جانبی ناشی از تحریک عصب واگ، مانند گلودرد، صدای خشن، تنگی نفس یا سرفه را تجربه کنید.

رژیم کتوژنیک

برخی از کودکان مبتلا به صرع با پیروی از یک رژیم غذایی سخت که سرشار از چربی و کربوهیدرات کم است، توانسته اند تشنج خود را کاهش دهند.

در این رژیم که رژیم کتوژنیک نامیده می شود، بدن برای انرژی به جای کربوهیدرات، چربی ها را تجزیه می کند. پس از چند سال، برخی از کودکان ممکن است بتوانند رژیم کتوژنیک را - تحت نظارت دقیق پزشکانشان - متوقف کنند و بدون تشنج باقی بمانند.

اگر شما یا فرزندتان به رژیم کتوژنیک فکر می کنید، با پزشک مشورت کنید. مهم است که مطمئن شوید هنگام پیروی از رژیم غذایی کودک شما دچار سوءتغذیه نمی شود.

عوارض جانبی رژیم کتوژنیک ممکن است شامل کم آبی بدن، یبوست، کند شدن رشد به دلیل کمبودهای تغذیه ای و تجمع اسید اوریک در خون باشد که می تواند باعث ایجاد سنگ کلیه شود.

پیروی از رژیم کتوژنیک می تواند یک چالش باشد. رژیم‌های غذایی با شاخص گلیسمی پایین و رژیم‌های اصلاح‌شده اتکینز، جایگزین‌های محدودتری را ارائه می‌دهند که ممکن است همچنان برای کنترل تشنج مفید باشد.

تحریک عمیق مغز

در تحریک عمقی مغز، جراحان الکترودهایی را در قسمت خاصی از مغز، به طور معمول تالاموس، کاشت می کنند. الکترودها به یک ژنراتور کاشته شده در قفسه سینه شما متصل می شوند. ژنراتور به طور منظم پالس های الکتریکی را در فواصل زمانی معین به مغز شما ارسال می کند و ممکن است تشنج شما را کاهش دهد. تحریک عمیق مغز اغلب برای افرادی که تشنج آنها با دارو بهبود نمی یابد استفاده می شود.

تحریک عصبی پاسخگو این دستگاه‌های ضربان‌ساز مانند قابل کاشت می‌توانند به کاهش تعداد دفعات تشنج کمک کنند. این دستگاه‌های تحریک پاسخ‌دهنده الگوهای فعالیت مغز را تجزیه و تحلیل می‌کنند تا تشنج‌ها را هنگام شروع تشخیص دهند و یک بار الکتریکی یا دارویی را برای متوقف کردن تشنج قبل از ایجاد اختلال ارسال می‌کنند. تحقیقات نشان می دهد که این درمان عوارض جانبی کمی دارد و می تواند در طولانی مدت تشنج را تسکین دهد.

درمان های بالقوه آینده

محققان در حال مطالعه بسیاری از درمان‌های جدید بالقوه برای صرع هستند، از جمله:

تحریک مداوم ناحیه شروع تشنج (تحریک زیر آستانه)

تحریک زیرآستانه - تحریک مداوم به ناحیه ای از مغز شما زیر سطحی که از نظر فیزیکی قابل توجه است - به نظر می رسد نتایج تشنج و کیفیت زندگی را برای برخی از افراد مبتلا به تشنج بهبود می بخشد. تحریک زیرآستانه به توقف تشنج قبل از وقوع کمک می کند. این رویکرد درمانی در افرادی که تشنج‌هایی دارند که در ناحیه‌ای از مغز شروع می‌شود که قابل برداشتن نیست، کار می‌کند، زیرا بر عملکرد گفتار و حرکتی (ناحیه فصیح) تأثیر می‌گذارد. یا ممکن است برای افرادی مفید باشد که ویژگی‌های تشنجشان به این معنی است که شانس درمان موفقیت‌آمیز آنها با تحریک عصبی پاسخگو کم است.

جراحی کم تهاجمی

تکنیک‌های جدید جراحی کم تهاجمی، مانند سونوگرافی متمرکز با هدایت MRI ، در درمان تشنج‌ها با خطرات کمتری نسبت به جراحی سنتی مغز باز برای صرع، همراه است.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)

TMS میدان های مغناطیسی متمرکز را در مناطقی از مغز که در آن تشنج رخ می دهد برای درمان تشنج بدون نیاز به جراحی اعمال می کند. ممکن است برای بیمارانی که تشنج آنها نزدیک به سطح مغز اتفاق می افتد و مناسب عمل جراحی نیستند استفاده شود.

تحریک خارجی عصب سه قلو

مشابه تحریک عصب واگ، این دستگاه اعصاب خاصی را برای کاهش دفعات تشنج تحریک می کند. اما بر خلاف تحریک عصب واگ، این دستگاه به صورت خارجی پوشیده می شود تا نیازی به جراحی برای کاشت دستگاه نباشد. در مطالعات، تحریک خارجی عصب سه قلو بهبودهایی در کنترل تشنج و خلق و خوی ایجاد کرد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

درک وضعیت خود می تواند به شما کمک کند تا آن را بهتر کنترل کنید:

داروهای خود را به درستی مصرف کنید

قبل از صحبت با پزشک دوز خود را تنظیم نکنید. اگر احساس می کنید دارویتان باید تغییر کند، آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

به اندازه کافی بخوابید

کمبود خواب می تواند باعث تشنج شود. حتماً هر شب به اندازه کافی استراحت کنید.

از دستبند هشدار پزشکی استفاده کنید

این به پرسنل اورژانس کمک می کند تا بدانند چگونه با شما به درستی رفتار کنند.

ورزش

ورزش ممکن است به حفظ سلامت جسمی و کاهش افسردگی کمک کند. حتما آب کافی بنوشید و اگر در حین ورزش خسته شدید استراحت کنید.

علاوه بر این، انتخاب های سالمی برای زندگی مانند مدیریت استرس، محدود کردن نوشیدنی های الکلی و اجتناب از سیگار انجام دهید.

زمان تشنج

در هنگام تشنج آرام باشید.

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی شروع کنید.

با این حال، در برخی موارد، هنگامی که برای تعیین وقت با شما تماس می گیرید، ممکن است بلافاصله به یک متخصص، مانند یک دکتر آموزش دیده در زمینه بیماری های مغز و سیستم عصبی (عصب شناس) یا یک متخصص مغز و اعصاب آموزش دیده در زمینه صرع (صرع) ارجاع داده شوید.

از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند کوتاه باشند، و از آنجایی که اغلب صحبت های زیادی در مورد آن وجود دارد، بهتر است برای قرار ملاقات خود به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود دارید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

یک تقویم تشنج دقیق داشته باشید

هر بار که تشنج رخ می دهد، زمان، نوع تشنجی که تجربه کردید و مدت زمان آن را یادداشت کنید. همچنین به هر شرایطی مانند داروهای فراموش شده، محرومیت از خواب، افزایش استرس، قاعدگی یا سایر رویدادهایی که ممکن است باعث فعالیت تشنج شود، توجه داشته باشید.

از افرادی که ممکن است تشنج شما را مشاهده کنند، از جمله خانواده، دوستان و همکاران، نظر بخواهید تا بتوانید اطلاعاتی را که ممکن است ندانید ثبت کنید.

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید

در زمان تعیین وقت، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

یکی از اعضای خانواده یا دوست را همراه خود ببرید

گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات به شما ارائه شده است، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

همچنین، از آنجایی که ممکن است از همه چیزهایی که هنگام تشنج رخ می دهد آگاه نباشید، پزشک ممکن است بخواهد از کسی که شاهد آن بوده است سؤال کند.

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

برخی شرایط و فعالیت‌ها می‌توانند باعث تشنج شوند، بنابراین ممکن است موارد زیر مفید باشد:

• از مصرف بیش از حد الکل خودداری کنید
• از مصرف نیکوتین خودداری کنید
• به اندازه کافی بخوابید
• استرس را کاهش دهید
• مهم است که قبل از مراجعه به پزشک، گزارشی از تشنج‌های خود را ثبت کنید.

صرع و قطع ارتباط با دنیای پیرامون

به گفته متخصصان مغز و اعصاب، فرد مصروع در شروع حملات صرع برای مدت کوتاهی ارتباطش با دنیای پیرامون قطع شده، پس از آن دوباره به وضعیت سابق برمی‌گردد. حال در این مدت قطع ارتباط با محیط پیرامونی و آنچه ما با تظاهر بالینی غش کردن مشاهده می‌کنیم، چه اتفاقاتی ممکن است رخ دهد؟ تصور کنید، پدر یا مادری که فرزندش را در بغل دارد و دچار حملات صرع می‌شود یا این‌که زنی در کنار اجاق گاز مشغول پخت و پز است و به یکباره دچار این حملات و به دنبال آن سوختگی می‌شود. صرع نوعی بیماری است که نه تنها فرد مبتلا را درگیر می‌کند بلکه خانواده و اجتماع پیرامون او را نیز متأثر از این بیماری خواهد کرد. دکتر حسین پاکدامن، متخصص مغز و اعصاب و رئیس انجمن علوم اعصاب ایران، بیشترین کمک پزشکی به بیماران مصروع را تشخیص درست و درمان صحیح بیماری دانسته و رکن اصلی درمان را همکاری بیمار در زمینه درمان و خودداری وی از قطع خودسرانه دارو می‌داند. با این پزشک متخصص پیرامون بیماری صرع و عوامل پدید آورنده این بیماری به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در زیر می‌خوانید.

آیا این اختلالات در همه یکسان بروز می‌کند؟

بی‌تردید بروز این اختلالات بسته به این‌که تخلیه‌های الکتریکی غیر طبیعی کدام قسمت مغز را درگیر کند متفاوت است. به عنوان مثال اگر مرکز مغز (ساقه مغز) دچار این تخلیه‌ها شود، بیمار مبتلا ظرف 3 تا 4 دقیقه دچار اختلالات حرکتی و هوشیاری می‌شود. پس از به هوش آمدن علائمی نظیر سردرد، منگی، گیجی و حالت تهوع همراه بیمار است. این عوارض در علم پزشکی عنوان صرع بزرگ را به خود اختصاص داده است. اما در صرع کوچک، بیمار برای چند لحظه (میانگین 5 ثانیه و حداکثر 30 ثانیه) ارتباطش را با محیط از دست می‌دهد. زمانی که به بیمار مبتلا به صرع کوچک چنین حالتی دست می‌دهد ممکن است خود بیمار متوحه حالت خود نشود، اما اطرافیان کاملاً متوجه این قطع ارتباط خواهند شد. از دیگر علائم صرع کوچک که نسبتاً خطرناک است خیره شدن به یک نقطه است که معمولاً در بچه‌های مبتلا به صرع دیده می‌شود، این علامت ممکن است زمانی که کودک مبتلا در حال نوشتن دیکته است ناگهان عارض شود بطوری که هنگام بروز حملات صرع تعدادی از لغات را جا می‌اندازد. یا این‌که فردی در موقع راه رفتن دچار حملات صرع می‌شود در هنگام حرکت به دلیل وقفه ایجاد شده در عملکرد مغز توقف می‌کند، که این توقف خطرناک است.

آیا بیمار قبل از حملات صرع علائمی را دریافت می‌کند که نشان‌دهنده شروع حملات باشد؟

اگر منشأ تخلیه غیر طبیعی سلول‌های مغزی از لب گیجگاهی باشد، علائم هشداردهنده آن به صورت سرگیجه است. در برخی مواقع بیمار دچار توهمات بینایی و شنوایی می‌شود. علائم هشداردهنده گاهی به صورت دیدن صحنه‌ای که بیمار قبلاً آن را دیده نیز بروز می‌کند. حتی ممکن است، فرد مصروع پیش از آغاز حملات صرع، دچار توهم بینایی یا شنوایی شده، صحنه‌ای وحشتناک را مشاهده کند. پس از این مرحله خبرکننده که مدت آن کوتاه هست، بیمار دچار توقف مغزی شده که سبب قطع ارتباطش با محیط می‌شود. مرحله بعد که مدت آن طولانی‌تر از صرع کوچک بوده با حرکات غیر طبیعی، تکراری و غیر ارادی دست‌ها و صورت همراه است. پس از آن بیمار وارد مرحله‌ای می‌شود که به آن « پست ایکتال» یا پس از حمله می‌گویند. در این مرحله شناسایی وی کم شده، دچار سردرد و منگی می‌شود. مدت این حالت از نیم تا یک ساعت به طول می‌انجامد. حتی در مواقعی ممکن است این ساعت‌ها طولانی شده به یک روز هم بکشد. این مرحله ممکن است با اختلالات روانی همراه شود، بطوری که ممکن است از بیمار برخی رفتارهای غیرمعقول حتی آدم کشی هم دست دهد.

آیا آماری از میزان شیوع بیماری صرع در دنیا و در ایران وجود دارد؟

در کل کشورها شیوع این بیماری حدود نیم تا یک درصد است. طی یک پژوهش انجام شده در کشور در سال 1370، مشخص شد 480 هزار نفر معادل 8 دهم درصد جمعیت ایران به بیماری صرع مبتلا هستند. این نتایج در نخستین کنگره بین‌المللی مغز و اعصاب ایران ارائه شد. براساس این آمار تخمین زده می‌شود با وجود جمعیت 75 میلیونی در کشور در حال حاضر چیزی در حدود 600 هزار بیمار مبتلا به صرع وجود داشته باشد.

بطور کلی آیا علت حملات صرع به لحاظ پزشکی شناخته شده است؟

همان طور که عنوان شد، صرع بر اثر تخلیه الکتریکی مغز رخ می‌دهد که ممکن است، بدون علت بوده یا بر اثر یک ضایعه مغزی مانند تومور مغزی ایجاد شود. این تومورها ممکن است، خوش خیم یا بدخیم باشند که معمولاً هر چه رشد تومورها کمتر باشد - مانند مننژیوم – شانس صرع زایی آن بیشتر می‌شود. همچنین صرع ممکن است به دلیل یک ضایعه مادرزادی در مغز پدید آید. آتروفی (چروکیدگی) مغز که به علت ضربه منجر به تخریب نسج مغز و پس از آن سکته مغزی می‌شود، نیز از دیگر دلایل ابتلا به این بیماری است. بیمار دچار سکته مغزی معمولاً 6 ماه تا 2 سال پس از ضربه، دچار حملات صرعی می‌شود که معمولاً این نوع آن شایع است. عفونت‌های مننژیتی، آنسفالیت، آبسه‌های مغزی و ضایعات عروقی مغز که به صورت ناهنجاری‌های عروقی پدید می‌آید، نیز از دیگر دلایل ابتلا به صرع است. از دیگر علت‌های ابتلا به این بیماری بخصوص صرع‌های کوچک (پتیمال) می‌توان به صرع‌های ارثی اشاره داشت. یافته‌های پژوهشی بیانگر آن است که بیماری صرع مانند میگرن بیشتر زمینه خانوادگی دارد که در برخی خانواده‌ها بیشتر مشاهده می‌شود.

این بیماری تا چه میزان با دارو قابل کنترل است؟

دو سوم صرع‌ها را می‌توان با دارو کنترل کرد. زمانی که دو نوار مغز که به فاصله 6 ماه از فرد مصروع گرفته می‌شود در فاصله سه تا پنج سال نشان دهد که این بیماری در فرد کنترل شده، می‌توان داروی وی را قطع کرد. یک سوم موارد دیگر (حدود 30 درصد) مربوط به صرع، مقاوم به درمان است بطوری که ممکن است با یک دارو کنترل نشود و فرد ناگزیر باید از داروهای جدید استفاده کند. نیمی از این گروه(15 درصد) ممکن است، نیاز به جراحی داشته باشند که انتخاب بیمار در این مرحله بسیار مهم است، چون همه این گروه کاندیدای جراحی نیستند.

تحریک عصب واگ به عنوان یکی از روش‌های کنترل حملات صرعی در امریکا و اروپا مطرح شد، این روش در ایران هم کاربرد دارد؟

14 سال پیش برای نخستین باردر خاورمیانه عمل تحریک عصب واگ که پیش از این در اروپا و امریکا کاربرد داشت در بیمارستان لقمان تهران انجام شد. بعد از آن این روش درمانی روی تعدادی از بیماران مبتلا به صرع به کار گرفته شد و در همه این بیماران نتیجه مثبت داشت. در حال حاضر هم به دلیل کیفیت مناسب این روش و پایین بودن هزینه‌های درمان مورد استقبال بیماران مبتلا به صرع در کشورهای دیگر شده است بطوری که برای انجام این عمل به ایران سفر می‌کنند.

آیا رفتارهای روزمره این بیماران می‌تواند در کنترل حملات صرع دخیل باشد؟

بی تردید این بیماران محدودیتی دارند که حتماً باید به آن‌ها توجه شود. به عنوان مثال نباید دچار گرسنگی یا بی‌خوابی شوند. گرسنگی سبب افت قند خون و تسریع حملات صرع می‌شود. همچنین این افراد باید از شنا و رانندگی – هر نوع رانندگی اعم از دوچرخه، موتور، ماشین و... - خودداری کنند. قانون با مبتلایان به صرعی که رانندگی می‌کنند در صورت بروز حادثه، مانند افرادی که گواهینامه ندارند، برخورد می‌کند.

افرادی که مبتلا به بیماری صرع هستند، آیا مانعی برای تشکیل خانواده و بچه دار شدن نخواهند داشت؟

بی تردید هیچ مانعی برای ازدواج این بیماران وجود ندارد و این افراد می‌توانند مانند افراد عادی زندگی و فعالیت داشته باشند. گرچه باید پیش از ازدواج همسر خود را از داشتن چنین بیماری مطلع کنند. چنانچه فرد مصروع از اعلام بیماری خود به زوج یا زوجه خودداری کند گرفتار مسائل قانونی خواهد شد. در خصوص بچه‌دار شدن باید بگویم، فرد مصروع اگر خانم باشد، منعی برای بارداری نخواهد داشت، اما پیش از اقدام به بارداری باید با متخصص مغز و اعصاب مشاوره داشته باشد. داروهایی که بیمار مبتلا به صرع برای کنترل بیماری خود استفاده می‌کند ممکن است روی جنین آثار سوء‌داشته باشد بنابراین لازم است برای بارداری داروهایی تجویز شود که یا اثری بر جنین نداشته باشد و یا حداقل اثر را بر جای بگذارد و به تولد نوزادی سالم بینجامد.

بیماری صرع در بین زنان شایع‌تر است یا در مردان؟

این بیماری در بین خانم‌ها و آقایان به یک نسبت دیده می‌شود. علاوه بر آن مختص سن خاصی نیست و در همه سنین مشاهده شده است، اما شیوع آن در کودکان و افراد بالای 70 سال بیشتر است.

آیا حملات صرع اختلالات روانی را برای بیمار مصروع به وجود می‌آورد؟

بیماران مصروع بر اثر حملات صرع به چند علت دچار ضایعات مغزی می‌شوند که این ضایعات موجب اختلالات در وضعیت روانی و حافظه آنان می‌شود. نخست مربوط به آثار حملات صرع بر اثر همان تخلیه‌های الکتریکی غیر طبیعی است و دیگر اختلالات حافظه و روانی به علت مصرف دارو. هدف پزشک از تجویز دارو به حداقل رساندن این اختلالات است. هر چقدر کنترل بیماری بیشتر باشد، تخریب سلول‌ها بر اثر حملات صرع کمتر خواهد بود و حافظه آسیب کمتری می‌بیند. در مورد تجویز داروها نیز ذکر این مورد ضروری است که وظیفه دکتر مغز و اعصاب است که سعی کند، داروهایی را برای بیمار تجویز کند که وی را دچار اختلالات روانی و حافظه نکند. ضمن این‌که همیشه توصیه می‌شود که تشخیص بیماری صرع با دقت هرچه تمام‌تر انجام شود.

گزارش‌ها حاکی از آن است که برخی پزشکان در تشخیص بیماری دچار اشتباه می‌شوند و برای فردی که مبتلا به صرع نیست، تشخیص صرع می‌دهند، شما این موضوع را تأیید می‌کنید؟

متأسفانه این اتفاق می‌افتد. بعضاً مشاهده می‌شود که فردی که مبتلا به صرع نیست به تشخیص نادرست پزشک معالج داروی بیماری صرع را مصرف می‌کند. برخی پزشکان هر گونه بیهوشی و اختلال حرکتی را مربوط به صرع می‌دانند در حالی که این گونه نیست. این پزشکان در تفسیر نوار مغز دچار اشتباه شده‌اند و با تشخیص غلط بیمار مدت‌ها دارویی مصرف می‌کنند که هیچ نیازی به آن ندارند و فقط گرفتار عوارض و پرداخت هزینه‌های بالای این موضوع شده‌اند.

تشخیص بیماری صرع شیوه و روش خاصی دارد؟

نمی‌توان گفت شیوه و روش خاص، روش‌های تشخیص این بیماری به صورت ویزیت بیمار و گرفتن نوار مغز است، اما آنچه مهم است تفسیر نوار مغز است که توصیه می‌شود حتماً توسط متخصص مغز و اعصاب انجام شود.
ë در خصوص داروهای مورد نیاز این بیماران توضیح دهید، داروها تولید داخل و در دسترس است یا بیماران برای تأمین داروی خود دچار مشکل می‌شوند؟
خوشبختانه اکثر این داروها در داخل کشور به تولید می‌رسد و درصد کمی از آن‌ها از خارج وارد می‌شود و در دسترس بیماران قرار دارد. به لحاظ کیفیت نیز، این داروها در تأثیر مطلوب و کم بودن عوارض، مشابه داروهای خارجی هستند با این تفاوت که قیمت آن‌ها بطور قابل توجهی کمتر از مشابه خارجی است.
منبع:روزنامه ایران