به گزارش سلامت نیوز به نقل از فرارو از ساینس لایو، دانشمندان در درک چیستی عشق پیشرفت زیادی کرده‌اند و شروع به تعیین معنای عاشق شدن کرده‌اند. آنها حتی عشق در مغز را مشخص کرده‌اند و ثابت کرده‌اند فعالیت‌های سلولی مرتبط با دوستی و عشق بسیار متفاوت هستند. مطالعات انجام شده توسط هلن فیشر، محقق ارشد موسسه کینزی در دانشگاه ایندیانا و سایر محققان، ویژگی‌های روانی و فیزیکی که اغلب با عاشق بودن مرتبط هستند را شناسایی کرده‌اند.
فعالیت منحصر به فرد مغز
فکر کردن در مورد شریک عاشقی باعث فعالیت‌های بسیار متفاوتی در مغزی می‌شود؛ که به نظر بسیار متفاوت از سایر اشکال عشق است. فکر کردن در مورد شریک احساسی باعث فعالیت بیشتر در بخش‌هایی از مغز که مربوط به شناخت اجتماعی هستند، می‌شود. پژوهشی در فنلاند نشان داده است شدیدترین فعالیت مغز توسط فکر کردن به فرزندان و به دنبال آن افکار مربوط به یک شریک احساسی ایجاد می‌شود.
داشتن دیدگاهی خاص
وقتی افراد عاشق می‌شوند به طور ناخودآگاه فکر می‌کنند معشوقشان بسیار خاص است. نسبت دادن این دیدگاه خاص در دیگر روابط اجتماعی رخ نمی‌دهد. در این شرایط فرد فکر می‌کند حتی عادی‌ترین ویژگی‌ها یا عادت‌هاش معشوقش نیز بسیار خاص و متفاوت هستند.
تمرکز بر نکات مثبث
افرادی که عاشق هستند تمایل دارند شریک زندگی خود را ایده‌آل تصور کنند، تنها بر ویژگی‌های مثبت او تمرکز کنند و ویژگی‌های منفی شریک زندگی خود را نادیده بگیرند. هنوز مشخص نیست این رفتار برای ایجاد یک رابطه عاشقانه سالم مفید است یا خیر. تحقیقات فیشر نشان داده است کسانی که عاشق هستند، بر اتفاقات و اشیا بی‌اهمیتی که آنها را به یاد عزیزانشان می‌اندازد نیز توجه زیادی می‌کنند.
بی‌ثباتی عاطفی
عاشق شدن می‌تواند منجر به نوسانات شدید در خلق و خو شود. بر اساس پژوهشی در سال ۲۰۱۷ در صورتی که این نوسانات شدید باشد، می‌توانند تا حدودی با رفتار افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد مخدر مشابه باشد. فیشر استدلال کرده است که عشق باید شبیه به اعتیاد در نظر گرفته شود و اعتیاد به عشق تنها زمانی مثبت است که عشق متقابل و سالم باشد.
تشدید جاذبه به شریک احساسی
بر اساس تحقیقات فیشر، گذراندن ناملایمات در یک رابطه می‌تواند جذابیت عشق را تشدید کند. به عنوان مثال، افراد عاشقی که به هر دلیلی شریک احساسی خود را نمی‌بینند دچار اضطراب خواهند شد و در زمان ملاقات دوباره، سطح دوپامین آنها افزایش پیدا می‌کند. وقتی پاداش دوپامین در مغز به تأخیر می‌افتد، فعالیت نورون‌های تولیدکننده دوپامین افزایش پیدا می‌کند.
افکار غیرقابل کنترل
افرادی که عاشق هستند می‌توانند زمان زیادی را صرف فکر کردن در مورد شریک زندگی خود کنند. پژوهشی در سال ۲۰۱۶ نشان داد زوج‌های عاشق بیش از ۸۵ درصد ساعات بیداری خود را به شریک احساسی خود فکر می‌کنند. عشق همچنین مانع از تمرکز افراد بر اطلاعات دیگر می‌شود. محققان دریافتند عشق در بین دانش آموزان با عملکرد تحصیلی بدتر، مرتبط است.
وابستگی عاطفی
افراد عاشق به طور مرتب نشانه‌هایی از وابستگی عاطفی از جمله احساس مالکیت، حسادت و ترس طرد شدن را نشان می‌دهند. این احساسات حتی پس از طرد شدن از سوی شریک احساسی نیز باقی می‌مانند. محققان در سال ۲۰۱۰ در مجله فیزیولوژی عصبی نوشتند: «بررسی مناطق درگیر مغز در اعتیاد به کوکائین ممکن است به توضیح رفتارهای وسواسی مرتبط با طرد در عشق کمک کند.»
برنامه ریزی برای آینده
اشتیاق برای پیوند عاطفی با معشوق، جستجوی راه‌هایی برای نزدیک‌تر شدن و خیال‌پردازی درباره آینده مشترک نیز نشانه‌های عشق است. زمانی که سطح سروتونین مغز پس از شروع یک رابطه به سطح طبیعی خود بازمی‌گردد، هورمون‌ها و انتقال دهنده‌های عصبی اکسیتوسین در بدن را افزایش می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد اکسیتوسین با روابط عاشقانه جدی و ازدواج مرتبط است.
احساس همدلی
بر اساس تحقیقات فیشر، افرادی که عاشق هستند، همدلی زیادی با شریک زندگی خود دارند، درد طرف مقابل را مانند درد خود احساس می‌کنند و آماده هستند تا هر چیزی را برای طرف مقابل قربانی کنند. این احساس همدلی می‌تواند برای رابطه احساسی مفید باشد. همدلی می‌تواند رفتارهای حمایتگرانه را تشدید کنند که به کاهش درد و رنج شریک زندگی در زمان‌های سخت کمک می‌کند.
همسو کردن منافع
عاشق شدن باعث می‌شود شخص اولویت‌های روزانه خود را تغییر دهد تا با اولویت‌های شریک زندگی خود هماهنگ شوند. در حالی که برخی افراد سعی می‌کنند بیشتر شبیه شریک زندگی خود باشند، یکی دیگر از مطالعات فیشر در سال ۲۰۱۳ نشان داده است افراد از نظر شخصیتی به فردی که هیچ شباهتی به آنها ندارد، جذب شوند.
نظر شما