تصمیم گیری درباره حدود و چگونگی توانمندسازی و حمایت اقتصادی از زنان سرپرست خانوار در پاره ای از اوقات می تواند بسیار پیچیده گردد، بطوریکه در میان بسیاری از متخصصان این بحث و گفتگو وجود دارد که دامنه حمایت اقتصادی که پایه و اساس مراحل اولیه توانمندسازی اقتصادی – اجتماعی زنان سرپرست خانوار است تا کجا و تا چه حدی بایستی گسترده گردد، زیرا که با نگاه از زاویه اقتصاد کلان به موضوع، به این نتیجه می رسیم که اگر بیش از حد معینی از اقشار آسیب پذیر اجتماع حمایت اقتصادی کنیم و یا طول دوره این حمایت ها طولانی گردد در ادامه شاهد افزایش نرخ تورم در جامعه خواهیم بود، افزایش مداوم نرخ تورم که سبب افزایش مداوم سطح عمومی قیمت ها است، ممکن است تا جایی ادامه داشته باشد که حمایت های اقتصادی دیگر نتوانند از زنان سرپرست خانوار به درستی و در معنای واقعی خود حمایت کنند. بنابراین بایستی به دنبال راه حل هایی بود که این مسیرها، در تمامی زمان ها نقش یاورانه خود را به درستی ایفا کنند و محدود به شرایط و زیر ساخت های خاصی نباشند و در عین حال به دغدغه های زنان سرپرست خانوار برای رشد و تامین آینده فرزندانشان نیز پاسخ گویند و در نهایت سلامت روانی این قشر از جامعه را تضمین کنند.

شاید بتوان پاسخ این چالش را در توجه به بیمه های عمر و پس انداز یافت. بیمه های عمر و پس انداز که در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا دارای جایگاهی خاص در زندگی افراد جامعه هستند، متاسفانه در کشور ما چندان مورد توجه قرار نمی گیرند و حتی بسیاری از افراد جامعه ما حتی با آنها آشنایی لازم و کافی هم ندارند.

یکی از راهکارهای عملی حمایت اقتصادی از زنان سرپرست خانوار، افتتاح بیمه های عمر و پس انداز برای این قشر از جامعه و هم چنین توجه به بیمه های کودک و نوجوان برای فرزندان آنان می باشد. از آنجاییکه این بیمه های با حق بیمه های اندک نیز قابل خریداری هستند، می توانند به عنوان یکی از کالاهای مورد نیاز زنان سرپرست خانوار در سبد کالاها و یا بودجه حمایتی آنان قرار گیرند.

سازمان های حمایتی دولتی و حتی سازمان های مردم نهاد می توانند با پرداخت حق بیمه های این بیمه نامه ها به صورت ماهیانه و یا سالانه برای افراد تحت پوشش خود تامین مالی ای را در آینده فراهم آورند که این تامین موجبات آرامش خاطر آنان را فراهم می آورد و برای بانوان پس از پایان مدت قرارداد و برای کودکان آنان پس از رسیدن به سن قانونی سرمایه ای مناسب را فراهم می آورد. سرمایه ای که بدون ایجاد تورم در جامعه تشکیل شده است و حتی در پاره ای از اوقات می توان از آن به عنوان راهکاری برای کاهش تورم در جامعه هم استفاده کرد.( حق بیمه های پرداختی، به علت محدود کردن میزان نقدینگی در جامعه از تورم جلوگیری می کنند و حتی در پاره ای از اوقات آن را تعدیل نیز می کنند.)

هنگامیکه خصوصاً بیمه های عمر و پس انداز برای فرزندان زنان سرپرست خانوار خریداری می گردد، نه تنها این قشر از جامعه به آرامش روانی ناشی از امنیت خاطر مربوط به آینده فرزندان خود دست پیدا می کنند، بلکه کودکان نیز در هنگام ورود به سن قانونی و بازار کار سرمایه ای کافی را در اختیار دارند، سرمایه ای که متعلق به خود ایشان است و نیاز نیست برای تامین آن باری را بر جامعه و یا سازمان های حمایتی تحمیل کنند و در ادامه حتی در صورت برخوردار شدن از این سرمایه احساس ناخوشایند تحمیل و یا سربار بودن را نیز تجربه کنند.

این طرح همچنین می تواند برای کودکان تحت پوشش شیرخوارگاه ها نیز به کار گرفته شود امری که در نهایت می تواند هزینه های وارد بر دوش دولت را نیز کاهش دهد زیرا که این جوانان با بهره گیری از سرمایه انباشت شده خود می توانند هر چه زودتر مسیر آینده خود را بیابند و از چرخه حمایتی خارج گردند.

امید است که این یادداشت بتواند نقشی سازنده در تغییر نگرش به حمایت اقتصادی داشته باشد و موجبات رشد و تعالی همه جانبه کشور عزیزمان را فراهم آورد.