به گزارش سلامت نیوز به نقل از وری ول فامیلی، احساسات پیچیده است، به خصوص برای یک کودک 4 ساله که نمی فهمد چرا به او اجازه نمی دهید یک کلوچه دیگر بخورد یا یک کودک 8 ساله که از رفتن شما به سرکار ناراحت است.
آموزش احساسات به بچه ها سخت است زیرا این یک مفهوم نسبتاً انتزاعی است. توصیف احساس غمگینی، ترسیدن یا هیجان زده بودن برای او سخت است. مهم است که هر چه زودتر به بچه ها آموزش احساساتشان را شروع کنید، زیرا احساسات آنها بر هر انتخابی که انجام می دهند تأثیر می گذارد.
کودکانی که احساسات خود را درک می کنند، کمتر برای ابراز احساسات خود از عصبانیت، پرخاشگری و سرکشی کمک می گیرند. کودکی که می تواند بگوید «من از دستت عصبانی هستم» کمتر احتمال دارد به شما ضربه بزند و کودکی که می تواند بگوید «این به احساسات من آسیب می زند» برای حل مسالمت آمیز یک مسئله بهتر عمل می کند.
آموزش دادن به کودک در مورد احساساتش به او کمک می کند تا از نظر ذهنی قوی شود. کودکانی که احساسات خود را درک می‌کنند و مهارت‌های مقابله با آنها را دارند، مطمئن خواهند بود که می‌توانند با هر چیزی که زندگی سر راهشان قرار می‌دهد، کنار بیایند.
احساسات فرزندتان را نام ببرید
به کودک پیش دبستانی خود کلمات احساسی اولیه مانند شادی، هیجان، غم و ترس را آموزش دهید. بچه های بزرگتر می توانند از یادگیری کلمات احساسی پیچیده تری مانند نا امیدی و عصبانیت سود ببرند.
یک راه عالی برای کمک به کودکان برای یادگیری احساسات این است که درباره احساس شخصیت های کتاب ها یا برنامه های تلویزیونی صحبت کنید. مکث کنید و بپرسید: «به نظر شما او در حال حاضر چه احساسی دارد؟» سپس، درباره احساسات مختلفی که ممکن است شخصیت تجربه کند و دلایل آن صحبت کنید.
صحبت در مورد احساسات دیگران همدلی را به کودک می آموزد. کودکان خردسال فکر می‌کنند که دنیا حول آنها می‌چرخد، بنابراین می‌تواند تجربه‌ای چشم‌نواز برای آنها باشد که یاد بگیرند دیگران نیز احساساتی دارند. اگر فرزندتان بداند که هل دادن دوستش روی زمین ممکن است دوستش را عصبانی و ناراحت کند، کمتر این کار را انجام می دهد.
درباره احساسات صحبت کنید
به کودکان نشان دهید که چگونه از کلمات احساسی در واژگان روزانه خود استفاده کنند. نحوه بیان احساسات را با استفاده از فرصت هایی برای به اشتراک گذاشتن احساسات خود الگو کنید. بگویید: «از اینکه امروز نمی‌خواهی اسباب‌بازی‌هایت را با برادرت به اشتراک بگذاری، ناراحتم. شرط می بندم که او هم غمگین است.»
هر روز از فرزندتان بپرسید: «امروز چه احساسی دارید؟» در مورد کودکان خردسال، از یک نمودار ساده با چهره های خندان استفاده کنید و سپس درباره آن احساس با هم بحث کنید. در مورد انواع چیزهایی که بر احساسات فرزندتان تأثیر می گذارد صحبت کنید.
زمانی که متوجه شدید فرزندتان احتمالاً احساس خاصی دارد به او اشاره کنید. به عنوان مثال، بگویید: «شما واقعا خوشحال به نظر می رسید که ما قرار است بستنی بخوریم» یا «به نظر می رسد از بازی کردن با آن وسایل بازی ناامید می شوید.»
آموزش راهبردهای مقابله ای
بچه ها باید یاد بگیرند که فقط به این دلیل که احساس عصبانیت می کنند به این معنی نیست که می توانند کسی را بزنند. در عوض، آنها باید مهارت های مدیریت خشم را بیاموزند تا بتوانند تعارض را به طور مسالمت آمیز حل کنند. به کودک خود بیاموزید که چگونه با احساسات ناخوشایند کنار بیاید.
فرزندتان را تشویق کنید که بتوانند خودشان را آرام کنند. آنها را تشویق کنید که وقتی ناراحت می شوند به اتاقشان یا مکان ساکت دیگری بروند. این می تواند به آنها کمک کند قبل از اینکه قانون را زیر پا بگذارند ، به استراحت کوتاهی بروند و آرام شوند.
به کودک خود راه های سالم برای مقابله با احساسات غمگین را نیز آموزش دهید. اگر فرزندتان از اینکه دوستش با او بازی نمی کند ناراحت است، در مورد راه های مقابله با احساسات غم انگیز صحبت کنید. اغلب، بچه‌ها وقتی احساس غمگینی می‌کنند نمی‌دانند چه کار کنند، بنابراین پرخاشگر می‌شوند یا رفتارهایی برای جلب توجه از خود نشان می‌دهند.
تشویق رفتار مثبت
تقویت رفتار خوب با پیامدها و الگوهایی مثبت می تواند همراه باشد. با گفتن جملاتی مانند: «من واقعاً از نحوه استفاده از کلمات خود وقتی به خواهر خود می گویید که از دست او عصبانی شده اید، خوشحال شدم و به شما افتخار میکنم که می توانید احساسات خودتان را به شیوه ای مثبت بیان کنید، از کودک خود برای ابراز احساسات به شیوه ای مناسب تمجید کنید.»
مدل انتخاب های سالم
اگر به فرزندتان بگویید که وقتی عصبانی است از کلماتش استفاده کند اما بعد از قطع شدن تماس شاهد پرت کردن تلفنتان باشد، کلمات شما مؤثر واقع نمی شوند. روش های سالم برای مقابله با احساسات ناراحت کننده را برای او الگو کنید.
به مواقعی که احساس عصبانیت یا ناامیدی می کنید اشاره کنید و آن را با صدای بلند بگویید. بگویید: «وای، من عصبانی هستم بخاطر ماشینی که جلوی من پیچید.» سپس چند نفس عمیق بکشید یا یک مهارت مقابله سالم دیگر را الگو برداری کنید تا فرزندتان یاد بگیرد مهارت هایی را که شما در هنگام عصبانیت از آنها استفاده می کنید تشخیص دهد.
شما باید در تمام دوران کودکی، از جمله دوران نوجوانی، روی احساسات کودکتان کار کنید. مهم است که به گفتگوهای مداوم در مورد نحوه مدیریت احساسات به روشی سالم ادامه دهید.
هنگامی که فرزندتان اشتباه می کند، با شکستن چیزی از روی عصبانیت یا با تسلیم شدن در هنگام ناامیدی، آن را فرصتی در نظر بگیرید تا به او بیاموزید دفعه بعد چگونه بهتر عمل کند. به دنبال لحظات آموزش پذیر باشید تا به او کمک کند راه های سالمی برای کنار آمدن با احساسات پیدا کند.
نظر شما