به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه صبح نو ،چهره سالمندی که از ۱۰سال آینده در کشور مشاهده خواهیم کرد و روزهایی که متولدین دهه۵۰ به ۶۰سالگی برسند، شباهتی با چهره سالمندی که امروز مشاهده می‌کنیم ندارد. درحال‌حاضر حدود ۸۰هزار سالمند داریم که دچار تجرد قطعی هستند و ۷۰۰هزار نفر بین ۳۵ تا ۴۰سال و ۷۰۰هزار نفر بین ۴۰ تا ۴۵سال هستند که ازدواج نکرده‌اند و در کل یک‌میلیون و۴۰۰هزار نفر میانسال داریم که ازدواج نکردند.
این تجرد قطعی در دوره سالمندی با خود نیازهایی می‌آورد که یک سالمند دارای همسر و فرزند ندارد. از سوی دیگر، بعد خانوار به ۳.۳درصد در سال۹۵ رسیده است و درحال‌حاضر جامعه سالمندی ما در خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که حدود چهار فرزند دارند اما در سال‌های آتی، تعداد فرزندانی که می‌خواهند از والدین‌شان نگهداری کنند، کاهش می‌یابد.
بحث‌هایی چون امید به زندگی، مسائل اقتصادی سالمندان، فقدان مراکز رفاهی مخصوص سالمندان، بیمه سالمندی، تامین مسکن، خدمات‌دهی به سالمندان، بهداشت و درمان این اقشار و.... موضوعات مهمی است که برای تک‌تک آنها نیاز به طرح و برنامه و زیرساخت هست.
بخش بزرگی از جمعیت جهان را درطول ۵۰سال آینده سالخوردگان ۶۰سال به بالا تشکیل می‌دهند، در همین ارتباط جمعیت‌شناسان پیش‌بینی کرده‌اند تا ۲۰۵۰میلادی جمعیت افراد بالای ۶۰سال به دومیلیارد تن در جهان برسد. این بدان معناست که به‌ازای هر پنج شخص، یک سالمند وجود دارد؛ به این ترتیب، نه‌فقط کشورهای توسعه‌یافته بلکه در کشورهای درحال‌توسعه نیز بخش بزرگی از جمعیت را افراد بالای ۶۰سال تشکیل می‌دهند.
این افزایش بی‌رویه سالمندی از یک‌سو و صنعتی شدن جوامع و به فراموشی سپردن ارزش‌های اصیل از طرف دیگر باعث شده که مساله سالمندان و چگونگی زندگی آنها به چالشی حاد مبدل شود. آثار و عوارض اقتصادی سالمندی بسیار پیچیده بوده که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن عبور کرد. با توجه به ساختار جوان جمعیت ایران، آثار اقتصادی پیری نیز حساسیت‌ها را برانگیخته و پیش‌بینی‌ها از تشدید روند سالمندی جمعیت ایران در دهه‌های آتی و ظهور آثار سوء این پدیده در آینده در صورت مدیریت نکردن آن حکایت دارد.
رییس مرکز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی ضمن انتقاد نسبت‌به کمبود نیروهای متخصص حوزه سالمندی می‌گوید: درحال‌حاضر جمعیت سالمندان ایران تقریبا با جمعیت کودکان زیر پنج سال برابری می‌کند؛ درحالی‌که حدود سه‌هزار متخصص کودک در کشور فعالیت می‌کنند، تنها ۲۳نفر متخصص سالمند داریم.
احمد دلبری ضمن بررسی چالش‌ها و خلأهای حوزه سالمندی در ایران اظهار کرد: شاخص دیده‌بان سلامت، شاخصی از توسعه سیستم‌های درمانی، رفاهی و بیمه‌ای است اما باتوجه‌به ارتقای وضعیت سلامت و افزایش سن که در این دوره اتفاق افتاده، لازم است در این زمینه زیرساخت‌هایی فراهم شود.
وی با اشاره به افزایش جمعیت سالمندی و لزوم ایجاد زیرساخت‌ها گفت: دوبرابر شدن جمعیت سالمندی در کشورهای دیگر حدود ۱۰۰سال زمان برده و همگام با آن زیرساخت تهیه شده است اما متاسفانه در ایران فرصت تامین زیرساخت‌ها وجود ندارد.
امید به زندگی به ۷۶سال رسیده
رییس مرکز تحقیقات سالمندی ایران افزود: ازسوی‌دیگر نیز درحالی امید به زندگی به ۷۶سال رسیده که سن بازنشستگی ۵۲سال است یعنی تقریبا ۲۵سال از عمر افراد در دوره بازنشستگی سپری می‌شود. براین اساس باید برای این ۲۵سال نیز زیرساخت‌های خاصی در نظر گرفته شود؛ به‌طورمثال بازنشستگان از کار بازنشسته می‌شوند اما از زندگی که بازنشسته نمی‌شوند.
حال سوالی که مطرح می‌شود این است که برای یک‌سوم عمر افراد چه برنامه‌ریزی داریم؟دلبری با اشاره به اینکه بخش زیادی از مشکلات جسمی، روحی، روانی و اجتماعی سالمندان ناشی از بی‌برنامگی، بی‌هویتی و بی‌هدف بودن است، خاطرنشان کرد: سالمندان دچار مسائل و مشکلات روحی و روانی می‌شوند چراکه زندگی‌شان فاقد نظم است.
۷۰ درصد سالمندانی که شاغل نیستند
وی با بیان اینکه باتوجه به اینکه درصد کمی از سالمندان شاغل هستند، گفت: حدود ۷۰درصد سالمندانی که شاغل نیستند باید برای اوقات فراغت و مهارت‌آموزی آنها برنامه‌ریزی کرد. در گام اول مراکز روزانه سالمندی، مهدهای سالمندی یا باشگاه بازنشستگی می‌تواند کمک‌کننده باشند. تقریبا جمعیت سالمندان با کودکان زیر پنج سال یکسان است اما در کشور چه تعداد مهدکودک و چه تعداد باشگاه بازنشستگی داریم؟ درحال‌حاضر تقریبا همه کشورهای دنیا دارای باشگاه بازنشستگی یا مراکز مشابه آن هستند؛ هرچند ایران نیز راه‌اندازی چنین مراکزی را آغاز کرده اما به‌عنوان نمونه تعداد آن در شهر تهران دو مرکز است که باید گسترش یابد.
رییس مرکز تحقیقات سالمندی ایران در ادامه به توضیحاتی درخصوص چالش‌های حوزه سلامت و درمان سالمندان در کشور پرداخت و ضمن انتقاد نسبت به فقدان کلینیک‌های سالمندی در رشته‌های مختلف پزشکی افزود: باید بیمارستان‌های سالمندی یا بیمارستان‌های دوستدار سالمند راه‌اندازی شود و همانگونه که بیمارستان‌های ویژه مادر و کودک وجود دارد، باید برای سالمندان نیز بیمارستان‌هایی مناسب‌سازی شوند. اکنون در دنیا انواع و اقسام این مراکز وجود دارد.
کمبود متخصص سالمندی
وی کمبود نیروهای متخصص حوزه سالمندی را یکی دیگر از مشکلات در این زمینه دانست و گفت: درحال‌حاضر جمعیت سالمندان ایران تقریبا با جمعیت کودکان زیر پنج سال برابری می‌کند؛ درحالی‌که حدود سه‌هزار متخصص کودک در کشور فعالیت می‌کنند، تنها ۲۳نفر متخصص سالمندان وجود دارد، حال آنکه براساس استانداردهای جهانی، اکنون به بیش از دوهزار متخصص طب سالمندان نیاز داریم چراکه نیازها و مسائل این قشر فراتر از نیاز جسمانی آنان است.
دلبری در پایان اظهارکرد: از سوی دیگر نیز با کمبود مراقب سالمندان مواجه هستیم. ۲۰درصد سالمندان به‌طورکلی نیازمند خدمات یک تا ۲۴ساعته شبانه‌روز هستند؛ به‌عبارتی در کشور به حدود یک‌میلیون و ۷۰۰هزار مراقب سالمند نیاز داریم تا بتوانند نیازهای اولیه و پایه‌ای سالمندان را انجام دهند.
نظر شما