سلامت نیوز:از انقراض شیر ایرانی سال‌ها می‌گذرد و تاکنون برنامه مناسبی برای احیای این‌گونه به سرانجام نرسیده‌ است؛ با این حال سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز تأکید می‌کند که برنامه‌ای برای احیای شیر ایرانی ندارد، چراکه اولویتش نجات گونه‌های درخطر انقراض است.

به گزارش سلامت نیوز، همشهری نوشت: خواب دشت‌های ارژن را سال‌هاست كه غرش هیچ شیری آشفته نكرده و سال‌هاست كه انقراض با اسم شیر ایرانی گره خورده است.

گزارش‌های متفاوتی از دیده شدن آخرین شیر ایرانی وجود دارد؛ از 80تا 150سال این مسئله را روایت كرده‌اند. می‌گویند آخرین گزارش از وجود شیر ایرانی حدود 80سال پیش از سوی یكی از نقشه‌برداران قشون انگلیس ارائه شده آن هم در 64كیلومتری شمال دزفول.

• محیط‌زیست برنامه‌ای ندارد

ایده‌های زیادی برای احیای شیر ایرانی و معرفی دوباره آن به طبیعت كشورمان مطرح شده است؛ برای نمونه پیش از انقلاب قرار بود تعدادی شیر ایرانی از هندوستان به ایران بیاورند و در دشت‌های ارژن رها كنند؛ برای این كار مطالعات زیادی انجام شد، منطقه وسیعی را نیز قرق كردند و زمین‌های زیادی را از افراد مختلف خریداری كردند اما پس از انقلاب این پروژه به فراموشی سپرده شد و افرادی كه زمین‌هایشان را فروخته بودند دوباره آنها را پس گرفتند. تاكنون ادعاهای زیادی درباره بازگشت شیر ایرانی مطرح شده اما هیچ‌كدام به مرحله اجرا نرسیده است؛ برای نمونه اوایل سال 89نیز محمدجواد محمدی‌زاده، رئیس وقت سازمان حفاظت محیط‌زیست اعلام كرده‌بود كه تا آخر آن سال شیر ایرانی را وارد كشور خواهند كرد.

پس از آن نیز باغ وحش ارم تلاش كرد تا بتواند چند شیر آسیایی را به باغ وحش منتقل كند اما این پروژه نیز مانند بقیه طرح‌ها به مرحله اجرا نرسید.

با گذشت چندین سال از مطرح شدن این ایده‌ها و تلاش‌ها دوباره موضوع احیای شیر ایرانی را از سازمان حفاظت محیط‌زیست پیگیری كردیم. علی تیموری، مدیر كل حفاظت و مدیریت شكار و صید سازمان حفاظت محیط‌زیست دراین باره به همشهری می‌گوید: شرایط برای احیای شیر ایرانی و بازگرداندن آن به طبیعت در كشورمان مهیا نیست. آن طور كه او توضیح می‌دهد: تغییر اقلیم و تخریب زیستگاه‌ها سبب شده زیستگاه مناسبی برای شیر ایرانی وجود نداشته باشد.

تیموری با تأكید بر اینكه سیل نزولی جمعیت حیات وحش منحصر به ایران نیست، ادامه می‌دهد: افزایش جمعیت، گسترش شهرها، توسعه راهسازی و معدنكاوی سبب تخریب زیستگاه‌ها و كاهش جمعیت حیات وحش شده است.

او با اشاره به شرایط نامناسب زیستگاه‌ها می‌افزاید: سازمان حفاظت محیط‌زیست با توجه به شرایط، برنامه‌ای برای احیای شیر ایرانی و بازگرداندن این‌گونه به طبیعت ندارد. به گفته تیموری حدود 70تا 80سال است كه دیگر در دشت‌های كشور هیچ شیری مشاهده نشده است.

او با اشاره به اینكه در زیستگاه‌های هندوستان مشابه شیر ایرانی وجود دارد، یادآور می‌شود: براساس سرشماری‌هایی كه چند سال پیش انجام شد حدود 420قلاده شیر آسیایی در منطقه گجرات هندوستان وجود دارد.

• اولویت حفظ یوز و پلنگ

دراین بین كارشناسان زیادی هستند كه تأكید دارند به جای تلاش برای احیای گونه‌هایی مانند شیر و ببر ایرانی باید به فكر گونه‌هایی بود كه اكنون با خطر انقراض دست و پنجه نرم می‌كنند. آنها از طرح ناموفق احیای ببر مازندران یاد می‌كنند كه در اثر آن تمامی شیرهای باغ وحش ارم نیز به مشمشه مبتلا شده و كشته شدند.

طاهر قدیریان، كارشناس حیات‌وحش درگفت‌وگو با همشهری تأكید می‌كند: زیستگاه مناسبی برای احیای شیر ایرانی در كشور وجود ندارد، زیرا برای بازگرداندن شیر ایرانی نیاز به منطقه وسیعی است كه باید از جنبه‌های مختلفی مناسب باشد. این درحالی است كه در بیشتر زیستگاه‌های كشور جمعیت گونه‌های جانوری كاهش یافته و به‌خاطر همین گوشتخوارانی مانند یوزپلنگ و پلنگ با كمبود طعمه روبه‌رو شده‌اند.

قدیریان ایده‌هایی را كه تا به حال برای احیای گونه‌هایی مانند شیر و ببر مطرح شده، نمایشی می‌خواند و می‌گوید: بیشتر این برنامه‌ها برای نمایش است، زیرا گونه‌های جانوری زیادی در كشور وجود دارد كه در خطر انقراض قرار دارند؛ مانند یوزپلنگ، خرس سیاه و پلنگ.

آن طور كه او می‌گوید باید تمركز و اعتبارات را برای نجات این‌گونه‌ها هزینه كرد؛ برای نمونه برای حفظ پلنگ باید تعارض بین دامداران و این‌گونه را كاهش داد و این مسئله به بحث‌های اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای نیاز دارد. بنابراین باید تأكید كرد كه حفظ گونه‌های جانوری كشور باید اولویت نخست مسئولان باشد و برای رسیدن به این هدف آنها باید قرق‌ها را افزایش داده و از جوامع محلی نیز برای حفاظت از زیستگاه‌ها كمك بگیرند.