بیماری منیر چیست؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از وب ام دی، بیماری منیر یک بیماری گوش داخلی است که می تواند باعث سرگیجه شود، یک نوع خاص از سرگیجه که در آن احساس می کنید در حال چرخش هستید.

همچنین می تواند باعث زنگ زدن در گوش ( وزوز )، کاهش شنوایی که می آید و می رود، و احساس پری یا فشار در گوش شما شود. معمولاً فقط یک گوش درگیر می شود. کم شنوایی در نهایت می تواند دائمی باشد.

این اختلال نام خود را از یک پزشک فرانسوی به نام پروسپر منیر گرفته است، که در دهه 1860 پیشنهاد کرد که علائم از گوش داخلی است و نه از مغز.

علل بیماری منیر

.علت بیماری منیر مشخص نیست، اما پزشکان فکر می‌کنند که می‌دانند علائم منیر چگونه اتفاق می‌افتد

مایع درون بخشی از گوش داخلی به نام هزارتو جمع می‌شود که ساختارهایی را نگه می‌دارد که به شنوایی و تعادل کمک می‌کنند. مایع اضافی با سیگنال هایی که مغز شما دریافت می کند تداخل می کند و باعث سرگیجه و مشکلات شنوایی می شود

.اینکه چرا مردم به منیر مبتلا می شوند، مشخص نیست. محققان چندین نظریه در مورد اینکه چه چیزی ممکن است بر مایع گوش داخلی تأثیر بگذارد، دارند

• به دلیل انسداد یا ساختار غیر طبیعی در گوش شما
• پاسخ خود ایمنی (زمانی که سیستم دفاعی بدن شما به سلول های سالم حمله می کند)
• واکنش آلرژیک
• عفونت ویروسی
• ژنتیک
• ضربه به سر
• سردردهای میگرنی

.این امکان وجود دارد که ترکیبی از مسائل در کنار هم قرار بگیرند و باعث بروز منییر شوند

علائم بیماری منیر

منیر یک بیماری پیشرونده است، به این معنی که با گذشت زمان بدتر می شود. ممکن است به آرامی با کاهش شنوایی گاه به گاه شروع شود. سرگیجه ممکن است بعدا ایجاد شود. اگر سرگیجه دارید، فورا بنشینید یا دراز بکشید. هیچ نوع حرکتی که ممکن است سرگیجه شما را بدتر کند، انجام ندهید. سعی نکنید رانندگی کنید.

همراه با علائم اصلی، برخی افراد ممکن است این موارد را تجربه کنند:

• اضطراب
• تاری دید
• حالت تهوع یا اسهال
• لرزیدن
• عرق سرد و نبض تند

حملات می توانند 20 دقیقه یا تا 24 ساعت طول بکشند. ممکن است در یک هفته چندین مورد را دریافت کنید، یا ممکن است با فاصله چند ماه یا حتی سالها از هم بیایند. پس از آن، ممکن است احساس خستگی کنید و نیاز به استراحت داشته باشید.

با پیشرفت منیر، علائم شما ممکن است تغییر کند. کاهش شنوایی و وزوز گوش شما ممکن است ثابت شود. ممکن است به جای بروز حملات گاه به گاه سرگیجه، با تعادل و بینایی مشکل داشته باشید.

اگر فکر می کنید ممکن است به بیماری منیر مبتلا باشید، با پزشک خود تماس بگیرید. تصور نکنید که به خودی خود بهتر می شود.

تشخیص بیماری منیر

شما و پزشکتان در مورد علائم و سابقه پزشکی خود صحبت خواهید کرد. یک سری تست های تشخیصی می توانند تعادل و شنوایی شما را بررسی کنند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• امتحان شنوایی سنجی: این باعث کاهش شنوایی در گوش آسیب دیده می شود. ممکن است شامل تستی برای سنجش توانایی شما در تشخیص تفاوت بین کلماتی مانند "مناسب" و "نشستن" باشد.
• الکترونیستاگموگرام: این تعادل شما را ارزیابی می کند. شما در یک اتاق تاریک قرار می گیرید وچشمبه عنوان هوای خنک و گرم در کانال گوش شما اندازه گیری می شود.
• الکتروکوکلوگرافی: این فشار مایع را در گوش داخلی شما اندازه گیری می کند.
• تست صندلی چرخشی: این به پزشک شما اجازه می دهد تا ببیند چگونه حرکت چشم بر گوش داخلی شما تأثیر می گذارد. شما روی یک صندلی چرخشی می نشینید که توسط کامپیوتر کنترل می شود.
• پتانسیل میوژنیک برانگیخته دهلیزی (VEMP): این واکنش شما را به صداهای ناگهانی و بلند اندازه گیری می کند.
• پوسچروگرافی: این تعادل شما را آزمایش می کند و اینکه چقدر می توانید آن را حفظ کنید. شما با پای برهنه روی سکویی می ایستید که می تواند در چند جهت حرکت کند. شما مهاری می‌پوشید که به پزشک اجازه می‌دهد وقتی سکو به روش‌های خاصی حرکت می‌کند، چگونه پاسخ می‌دهید.
• تست ضربه سر ویدیویی (VHIT): این از تصاویر ویدیویی استفاده می‌کند تا ببیند چقدر می‌توانید تمرکز کنید و چشم‌هایتان چگونه به حرکت ناگهانی واکنش نشان می‌دهند.
• تست پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR): با استفاده از این تست، هدفون به سر می‌کنید و یک کامپیوتر امواج مغزی شما را هنگام پاسخ دادن به صداهای مختلف اندازه‌گیری می‌کند. معمولاً فقط برای افرادی استفاده می شود که نمی توانند انواع دیگر تست های شنوایی (مانند نوزادان) را انجام دهند یا نمی توانند آزمایش های تصویربرداری انجام دهند.
• تست های تصویربرداری اضافی: پزشک شما همچنین ممکن است ام آر آی یا سی تی اسکن را برای رد این احتمال که چیزی غیر از منیر باعث علائم شما شده است توصیه کند.

درمان های بیماری منیر

سمعک ممکن است کمک کند و برخی از درمان ها می توانند سرگیجه و تجمع مایع در گوش را کاهش دهند.

داروهای خوراکی

دارو برای بیماری حرکت ممکن است به سرگیجه شما کمک کند و داروی تهوع ممکن است به استفراغ کمک کند اگر این یکی از عوارض جانبی سرگیجه شما باشد. سایر درمان های دارویی عبارتند از:

• دیورتیک ها: برای کاهش مایعات در گوش، پزشک ممکن است یک دیورتیک تجویز کند - دارویی که بدن شما را از احتباس مایعات باز می دارد. اگر از یک دیورتیک استفاده می کنید، احتمالاً پزشک از شما می خواهد که مقدار نمک را در رژیم غذایی خود کاهش دهید.
• استروئیدها: اگر پزشک شما فکر می کند که شما یک مشکل اساسی سیستم ایمنی دارید، ممکن است دوره کوتاهی از استروئیدها را نیز مصرف کنید.

سایر روش های درمانی

علاوه بر دارو، ممکن است درمانی را با هدف کمک به مشکلات تعادلی امتحان کنید.

• فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپیست به شما یک سری تمرینات می دهد که اگر به طور معمول انجام شوند، می توانند به عدم تعادل، سرگیجه و سایر مسائل کمک کنند. فعال ماندن و ورزش کردن، مانند پیاده روی نیز می تواند کمک کننده باشد، به خصوص پس از اتمام PT.
• درمان توانبخشی دهلیزی: VRT یک برنامه تمرینی است که مغز شما را دوباره آموزش می دهد تا از حواس دیگر مانند بینایی برای کمک به تعادل شما استفاده کند.
• فشار درمانی مثبت (دستگاه منییت): این روش از دستگاهی برای اعمال فشار به کانال گوش شما از طریق یک لوله استفاده می کند. این کار نحوه حرکت مایع در گوش شما را بهبود می بخشد. می توانید این درمان ها را در خانه انجام دهید.

تزریقات

این مواد مستقیماً وارد گوش شما می شوند و ممکن است سرگیجه شما را کاهش دهند. پزشکان شما ممکن است آنتی بیوتیکی به نام جنتامایسین ( گارامایسین ، جنتاک) را انتخاب کنند که عملکرد گوش آسیب دیده را کاهش می دهد تا گوش "خوب" شما تعادل شما را کنترل کند. این روش در مطب پزشک انجام می شود، جایی که به شما چیزی برای بی حس کردن درد قبل از تزریق داده می شود یا ممکن است پزشک شما یک استروئید تزریق کند.

عمل جراحی

تعداد کمی از بیماران به هیچ یک از این درمان ها پاسخ نمی دهند و به جراحی نیاز خواهند داشت. آن رویه ها عبارتند از:

• جراحی شانت کیسه اندولنفاتیک: بخشی از گوش شما که مسئول جذب مجدد مایع است باز شده و تخلیه می شود. به شما بیهوشی داده می شود تا در طول عمل بیدار نشوید و احساس درد نکنید. احتمالا شب را در بیمارستان سپری خواهید کرد.
• برش عصب دهلیزی: یک جراح مغز و اعصاب این روش را انجام می دهد و شما نیاز به بستری طولانی تری، تا 5 روز دارید. جراح عصبی را که سیگنال‌های تعادل را به مغز ارسال می‌کند، از بین می‌برد تا پیام‌هایی که باعث سرگیجه شما می‌شوند را متوقف کند.
• کوکلئوساکولوتومی: این روش دیگری با هدف تخلیه مایع است. ماده ای به شما داده می شود تا هر دردی را بی حس کند و حدود 30 دقیقه طول می کشد. اگرچه ممکن است باعث کاهش سطح شنوایی شما شود.
• لابیرنتکتومی. جراح شما قسمت هایی از گوش که تعادل را کنترل می کند را از بین می برد. در طی این روش بیدار نیستید و چند روز در بیمارستان می مانید. پس از آن دچار کم شنوایی خواهید شد، بنابراین برای افرادی است که سرگیجه بسیار بدی دارند و با سایر روش ها بهبود نیافته اند.

درمان های خانگی بیماری منیر

مشخص نیست که شما می توانید کاری برای پیشگیری از بیماری منیر انجام دهید، اما می توانید چند کار را برای مدیریت علائم خود انجام دهید.

• اگر دچار حمله سرگیجه هستید: سعی کنید بنشینید و بی حرکت بمانید. حرکات ناگهانی انجام ندهید و از نور شدید، صدای بلند و سایر محرک ها اجتناب کنید. تماشای تلویزیون یا حتی مطالعه نیز می تواند مضر باشد.
• از مصرف کافئین پرهیز کنید: علاوه بر خوردن یک رژیم غذایی کم نمک، ممکن است بخواهید مصرف الکل و کافئین را کاهش دهید. برخی افراد فکر می کنند که چنین تغییراتی در رژیم غذایی اثرات بیماری را کاهش می دهد. استفاده از تنباکو نیز می تواند مضر باشد، زیرا سیگار دارای مواد شیمیایی است که عروق خونی را محدود می کند. اگر این اتفاق در گوش شما بیفتد، می تواند منجر به کاهش شنوایی شود. مطالعات نشان می دهد که احتمال کاهش شنوایی در افراد سیگاری بسیار بیشتر از افراد غیرسیگاری است.

حملات سرگیجه می تواند توسط عوامل مختلف در افراد مختلف ایجاد شود. سعی کنید تا جایی که می توانید در مورد قسمت یادداشت کنید. محرک ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فشار
• کار بیش از حد
• خستگی
• تغییرات شدید آب و هوا، به ویژه فشار هوا
• بیماری زمینه ای

علت احساس غیرواقعی زمین لرزه

شایع‌ترین علت‌ احساس غیرواقعی زمین لرزه اضطراب است. در واقع در حدود 90 درصد افراد در اثر قرارگیری در شرایط اضطراب دچار ‌این حالت می‌شوند.
چند وقت پیش دوستی از احساس زمین لرزه شب هنگام و در لحظه بین خواب و بیداری شکایت می‌کرد. او می‌گفت:«این حس را بارها تجربه کرده‌ام. در دفعات نخست گمان می‌کردم واقعا زمین لرزه آمده و می‌ترسیدم اما دیگر عادت کرده ام و وقتی دچاراین احساس می‌شوم بدون نگرانی صبر می‌کنم تا بگذرد.» همین امر بهانه‌ای شد تا درباره‌این حالت عجیب با دکتر فربد فدایی، روانپزشک و مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی گفت‌وگویی داشته باشیم‌. او برایمان توضیح می‌دهد که‌این احساس بیماری نیست اما می‌تواند نشانه ابتلا به برخی از بیماری‌ها باشد.

چرا زمین می لرزد؟

بعضی از افراد هنگام برخاستن از خواب احساس لرزش یا سرگیجه می‌کنند و گاهی حتی ممکن است حس کنند زمین در حال لرزش است و ازاین احساس نگران و مضطرب می‌شوند، همه ‌اینها ممکن است نشانه برخی از بیماری‌ها ازجمله اضطراب، صرع روانی و حرکتی و بیماری «منی‌یر»-توضیح آن را در ادامه می‌خوانید- باشند.

شایع‌ترین علت‌ایجاداین نشانه‌ها اضطراب است. در واقع در حدود 90 درصد افراد در اثر قرارگیری در شرایط اضطرابی دچار ‌این حالت می‌شوند.
گاهی نوع خاصی از وضعیت اضطرابی به صورت پنیک عامل ‌ایجاد ‌این نشانه‌هاست. در واقع پنیک شامل حالت‌های اضطرابی شدید، ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی است که با نشانه‌های جسمی‌ مانند سرگیجه، احساس لرزش در همه وجود، تنگی‌نفس، تپش قلب و حتی احساس مرگ همراه است.

گاهی نیزاین وضعیت ناشی از یک حمله تشنجی است که به صرع روانی و حرکتی موسوم است.
در برخی از بیماری‌های مجاری نیم دایره‌ای گوش میانی هم ممکن است فرد احساس لرزش، افتادن به زمین و سرگیجه شدید را تجربه کند که به ‌این بیماری «منی‌یر» گفته می‌شود.
در برخی از افراد نیز به دلیل وجود حالت‌های توهمی‌خاص فرد دچار چنین احساسی می‌شود. ‌این افراد هنگام برخاستن از خواب دچار ادراک‌های توهمی‌ و غیرواقعی می‌شوند که البته جنبه بیماری ندارد.

گام نخست

اگر شما هم از افرادی هستید که احساس زمین‌لرزه و لرزش را بارها هنگام بیدار شدن از خواب تجربه می‌کنید بهترین راهکار مراجعه به یک پزشک عمومی‌است تا با بررسی وضعیت‌تان نسبت به درمان یا ارجاع شما به متخصص مربوطه اقدام کند و براساس بیماری‌تان درمان‌های لازم انجام شود.اما به یاد داشته باشید که برای هر مساله جزیی و کوچکی هم نیاز به نگرانی و مراجعه به پزشک نیست و اگر تنها یکی، دوبار چنین احساسی را تجربه کرده‌اید نگران نشوید و سعی کنید با شناسایی عوامل اضطراب‌زا آن را کنترل و تعدیل کنید تا نشانه آن هم برطرف شود.

اضطراب ممکن است در اثر وضعیت‌ها و موقعیت‌های ویژه‌ای برای فردایجاد شود برای نمونه انجام یک کار تازه و آغاز یا خاتمه تحصیل، ازدواج و طلاق می‌توانند شرایط را برای‌ایجاد اضطراب در فرد مهیا کنندکه البته در بیشتر موارد ‌این نوع اضطراب‌ها خود به خود بهبود پیدا می‌کنند اما اگر عوامل ناخودآگاه روانی یعنی تعارض‌های بین خودآگاه و ناخودآگاه عامل ‌ایجاد اضطراب در فرد باشند یا اگر اضطراب ریشه در یک بیماری جسمی‌ مانند پرکاری تیروئید داشته باشد فرد باید به متخصص مربوطه یا روانپزشک مراجعه کند تا با درمان بیماری نشانه‌ها هم برطرف شوند.

کنترل اضطراب

اگر در گروه افرادی هستید که مدام در معرض اضطراب قرار دارید توصیه‌های زیر را جدی بگیرید شاید با کمک آنها بتوانید اضطراب خود را کاهش دهید اما اگر اضطراب شما خیلی زیاد است و با رعایت توصیه‌های زیر باز هم نمی‌توانید از دست اضطرابتان راحت شوید تنها گزینه مشورت با یک روانپزشک است.
یکی از راه‌های کنترل اضطراب نوشتن است، تعجب نکنید برای نوشتن لازم نیست قلم و نگارش خوبی داشته باشید بلکه تنها کافی است هرآنچه را که دردل دارید روی کاغذ بیاورید و از بین آنها لیست عواملی را که شما را آزار می‌دهند و باعث اضطرابتان می‌شوند تهیه کنید. حالا با خودتان روراست باشید و مشخص کنیدکه کدامیک از این عوامل واقعا ارزش نگرانی و فکرکردن را دارند. دراین مرحله عامل اضطرابتان را شناسایی کرده‌اید و اگر واقعا ارزش فکرکردن دارد، راهکارهایی را که می‌توانید آنها را کاهش دهید بررسی کنید. حتی اگر لازم است از دیگران هم کمک بگیرید.

اضطراب برای خیلی‌ها مساوی با بی‌خوابی است و البته بی خوابی هم باعث تشدید اضطراب در افراد می‌شود؛ بنابراین یکی از گام‌های موثر در کنترل اضطراب‌ این است که بتوانید خوب بخوابید. پس سعی کنید در طول روز حسابی خسته شوید و زمانی به رختخواب بروید که واقعا خواب آلوده‌اید.

ورزش را فراموش نکنید؛ حداقل سعی کنید روزانه نیم ساعت پیاده‌روی داشته باشید و اگر می‌توانید، شنا کنید تا هم اضطرابتان کمتر شود و هم شب‌ها راحت تر بخوابید.

نوشیدن مایعات حاوی کافیئن را کاهش دهید چرا که کافیئن، هم خوابتان را به هم می‌ریزد و هم باعث افزایش اضطراب در شما می‌شود. به جای چایی و قهوه از نوشیدنی‌های دیگر استفاده کنید نوشیدنی‌های مفیدی مثل آبمیوه‌ها یا دم نوش‌های گیاهی که باعث آرامش شما می‌شوند.