یکشنبه ۳ فروردین ۱۴۰۴ - ۰۹:۱۲
کد خبر: 383794

ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) به سلول‌های سیستم ایمنی حمله می‌کند. سلول‌های CD4+ به بدن کمک می‌کنند تا در برابر عفونت‌ها مقاومت کند. کاهش تعداد این سلول‌ها باعث کاهش ایمنی بدن شده و فرد را در برابر بیماری‌ها آسیب‌پذیر می‌کند.

تفاوت بین HIV-1 و HIV-2 چیست؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از medicinenet، ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) به سلول‌های سیستم ایمنی حمله می‌کند. سلول‌های CD4+ به بدن کمک می‌کنند تا در برابر عفونت‌ها مقاومت کند. کاهش تعداد این سلول‌ها باعث کاهش ایمنی بدن شده و فرد را در برابر بیماری‌ها آسیب‌پذیر می‌کند. HIV عمدتاً از طریق مایعات بدن (خون و مایع منی) از فرد آلوده منتقل می‌شود.

در صورت عدم درمان، HIV می‌تواند به سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) منجر شود. بنابراین، درمان HIV با استفاده از درمان ضد رتروویروسی (ART) ضروری است تا بار ویروسی کاهش یابد و از انتقال ویروس به شرکای جنسی جلوگیری شود.

تفاوت بین HIV-1 و HIV-2

دو نوع اصلی ویروس نقص ایمنی انسانی وجود دارد: HIV-1 و HIV-2.

تفاوت‌های این دو نوع عبارتند از:

  • HIV-1 شایع‌ترین نوع است و ۹۵٪ از کل عفونت‌ها را تشکیل می‌دهد، در حالی که HIV-2 نسبتاً نادر و کم‌خطرتر است.
  • HIV-2 عمدتاً در غرب آفریقا و کشورهای اطراف آن مشاهده می‌شود.
  • HIV-2 روند پیشرفت آهسته‌تری نسبت به HIV-1 دارد.
  • در حال حاضر، تنها یک آزمایش آنتی‌بادی می‌تواند بین HIV-1 و HIV-2 تمایز قائل شود.

روش‌های انتقال HIV

HIV از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن فرد آلوده منتقل می‌شود. این مایعات شامل:

  • خون
  • مایع منی
  • مایعات رکتال
  • مایعات واژینال
  • شیر مادر

انتقال HIV تنها در صورتی رخ می‌دهد که این مایعات از طریق زخم‌های باز، غشای مخاطی یا تزریق مستقیم وارد جریان خون فرد غیرآلوده شوند.

روش‌های رایج انتقال HIV

  • رابطه جنسی مقعدی یا واژینال با فرد آلوده
  • استفاده مشترک از سوزن‌های آلوده

روش‌های کمتر رایج

  • انتقال از مادر به نوزاد در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی
  • رابطه جنسی دهانی
  • دریافت فرآورده‌های خونی آلوده
  • آسیب ناشی از سوزن آلوده

علائم HIV

علائم HIV بسته به مرحله عفونت متفاوت است:

مرحله ۱: عفونت حاد HIV

این مرحله حدود ۲ تا ۴ هفته پس از ابتلا آغاز می‌شود و علائمی مشابه آنفلوآنزا دارد که یک یا دو هفته طول می‌کشد:

  • تب
  • کهیر
  • گلودرد
  • غدد لنفاوی متورم
  • سردرد
  • دردهای عضلانی و مفصلی
  • ناراحتی معده

مرحله ۲: عفونت مزمن HIV

در این مرحله، ویروس در سطح پایینی تکثیر می‌شود و ممکن است فرد هیچ علائمی نداشته باشد. بدون درمان، این مرحله می‌تواند ۱۰ تا ۱۵ سال ادامه یابد.

مرحله ۳: ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی)

در صورت عدم درمان، HIV منجر به ایدز می‌شود که سیستم ایمنی را به شدت تضعیف می‌کند. علائم عبارتند از:

  • کاهش وزن غیرقابل توضیح
  • تب مکرر
  • خستگی شدید
  • تورم غدد لنفاوی طولانی‌مدت
  • اسهال مزمن
  • زخم‌های دهانی، مقعدی یا تناسلی
  • ذات‌الریه
  • از دست دادن حافظه و افسردگی
  • لکه‌های ارغوانی روی پوست
  • تعریق شبانه
  • کبودی یا خونریزی غیرقابل توجیه

انواع آزمایش‌های HIV

برای تشخیص HIV سه نوع آزمایش وجود دارد:

  1. آزمایش‌های آنتی‌بادی: بررسی آنتی‌بادی‌های HIV در خون یا مایع دهان.
  2. آزمایش‌های آنتی‌ژن/آنتی‌بادی: شناسایی آنتی‌بادی‌های HIV و آنتی‌ژن‌های ویروسی در خون.
  3. آزمایش‌های اسید نوکلئیک (NATs): بررسی مستقیم وجود ویروس در خون.

درمان HIV

درمان HIV شامل ترکیبی از داروهای ضد رتروویروسی (ART) است. این درمان نمی‌تواند HIV را به‌طور کامل از بین ببرد اما می‌تواند تکثیر ویروس را متوقف کند و میزان آن را در بدن کاهش دهد. مزایای ART عبارتند از:

  • کاهش بار ویروسی در بدن
  • بهبود کیفیت زندگی و افزایش طول عمر بیمار
  • کاهش خطر انتقال ویروس به دیگران

نکات مهم در مصرف داروهای HIV

  • درمان باید به‌صورت منظم و طبق دستور پزشک انجام شود.
  • قطع درمان می‌تواند منجر به مقاومت دارویی و کاهش اثربخشی داروها شود.

با رعایت درمان و مراقبت‌های پزشکی، افراد مبتلا به HIV می‌توانند زندگی سالم و طولانی داشته باشند.