شرایط سخت دوره رزیدنتی، همراه با تعهدنامه‌های مالی سنگین و الزام به معرفی ضامن رسمی یا وثیقه ملکی، پزشکان جوان را در تنگنای جدی قرار داده است. این تعهدات که برخلاف رای دیوان عدالت اداری هستند، بسیاری از رزیدنت‌ها را از ادامه تحصیل بازمی‌دارند. فشار کاری، کشیک‌های طاقت‌فرسا و تعهدات مالی سنگین، مشکلات روانی زیادی برای رزیدنت‌ها ایجاد کرده و در مواردی به تصمیمات تلخی مانند خودکشی منجر شده است. حتی در صورت فوت رزیدنت‌ها، ضامنین آن‌ها مجبور به پرداخت هزینه‌های تحصیل خواهند بود.

تعهدات یک‌طرفه،چالش‌ ناعادلانه دوره دستیاری

به گزارش سلامت نیوز روزنامه فرهیختگان نوشت : زمستان سال گذشته، سیامک بهروان، رزیدنت سال اول روانپزشکی به دلیل ناتوانی در ارائه ضامن برای حسن انجام تعهدات دوره دستیاری، تحت فشار قرار گرفت و در نهایت خودکشی کرد. بسیاری از رزیدنت‌ها معتقدند که شرایط سخت این دوره، از جمله فشارهای غیرقابل تحمل، توهین‌های سال بالایی‌ها، کشیک‌های طولانی و مشکلات مالی، گاهی فرد را به نقطه‌ای می‌رساند که به پایان زندگی خود فکر می‌کند.

یکی از چالش‌های بزرگ دوره دستیاری، تعهدات یک‌طرفه به خدمت است. وزارت بهداشت، با وجود رأی دیوان عدالت اداری مبنی بر غیرقانونی بودن این تعهدات، همچنان از دانشجویان وثیقه‌های سنگین مالی یا معرفی ضامن رسمی برای شروع دوره دستیاری می‌خواهد. بهانه این تعهدات، اجبار رزیدنت‌ها به خدمت در مناطق محروم است. این در حالی است که بسیاری از دانشجویان پزشکی، به دلیل عدم تمکن مالی یا نداشتن ضامن رسمی، از ادامه تحصیل باز می‌مانند. افزون بر این، اگر رزیدنت در طول دوره فوت کند، خانواده یا ضامن‌های او مجبور به پرداخت هزینه‌های تحصیل وی خواهند بود. همچنین، انصراف از دوره دستیاری نیز منجر به جریمه‌های سنگین می‌شود و فرد باید به ازای هر سال تحصیل، مبلغی بالغ بر ۸۰۰ میلیون تومان پرداخت کند.

دیوان عدالت اداری در سال ۱۴۰۰ رأی داد که اخذ تعهد محضری همراه با ضامن رسمی، مصداق تبعیض نارواست. این رأی اعلام کرد که چنین تعهداتی فاقد مبنای قانونی است و ادامه تحصیل در دوره دستیاری نباید به این تعهدات مشروط شود. با این وجود، وزارت بهداشت همچنان این تعهدات را از رزیدنت‌ها می‌گیرد. این اقدام برخلاف سیاست‌های کلان وزارت بهداشت است که افزایش ظرفیت دوره دستیاری و دسترسی به پزشکان را هدف قرار داده است.

دکتر علیرضا لطیفی، پزشک و فعال صنفی، معتقد است که تعهد رزیدنتی یک تبعیض آشکار است. او می‌گوید: «در هیچ رشته‌ای از دانشجو تعهد نمی‌گیرند که پس از پایان تحصیل، مجبور به خدمت اجباری باشد. در صورت عدم انجام تعهدات، رزیدنت باید بیش از دو برابر هزینه تحصیل خود را پرداخت کند. این در حالی است که رزیدنت‌ها طی دوره دستیاری به طور عملی کار می‌کنند و بیمارستان‌ها را اداره می‌کنند، اما همچنان از آنها هزینه‌های تحصیل دریافت می‌شود.»

لطیفی همچنین تأکید می‌کند که وزارت بهداشت هیچ تعهدی به رزیدنت‌ها ندارد؛ در حالی که از آنها تعهدات سنگین می‌گیرد. او می‌پرسد: «چه کسی پاسخگوی آسیب‌های روانی و مالی که رزیدنت‌ها طی دوره می‌بینند خواهد بود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha