چرا پیش نوجوانان و نوجوانان به تاب آوری نیاز دارند؟

همه پیش نوجوانان و همچنین نوجوانان با چالش های روزمره همچون مشاجره با دوستان، نتایج ناامیدکننده آزمون ها یا شکست و ناکامی های ورزشی روبرو هستند. فرزند شما برای بازگشت و یادگیری از این چالش ها به انعطاف پذیری و تاب آوری نیاز دارد.

برخی از نوجوانان با چالش های جدی تری همچون فروپاشی خانواده، بیماری یا مرگ یکی از اعضاء خانواده، یا قلدری مواجه هستند. و برخی دیگر به دلیل ناتوانی، مشکلات یا اختلالات یادگیری، مشکلات سلامت روان، شرایط ناشی از بیماری های مزمن و غیره چالش‌های بیشتری نسبت به دیگران دارند. تاب آوری به آنها در مقابله با این چالش ها کمک خواهد کرد.

تاب آوری چیزی فراتر از کنار آمدن است. وقتی انعطاف پذیر هستید، آمادگیِ بیشتری برای جستجوی راه های جدید جهت غلبه بر چالش ها و دستیابی به اهداف خود دارید. اگرچه این ممکن است به معنای ریسک کردن باشد، اما فرصت هایی برای رشد و اعتماد به نفس بیشتر ایجاد می کند.

نگرش های شخصی برای تاب آوری

احترام به خود و شفقت به خود بلوک های سازنده عالی برای پایه ریزی انعطاف پذیری هستند.

احترام به خود در سایه تعیین استانداردهای رفتاری رشد می کند. اگر فرزند شما به خود احترام می گذارد، در اینصورت کودک شما بر این باور است که او مهم است و باید توسط دیگران با وی محترمانه رفتار شود. همچنین احتمال دارد فرزند شما با اجتناب از رفتارها و موقعیت های مخاطره آمیز از خود محافظت کند. احساس قویِ احترام به خود همچنین به فرزند شما کمک می کند تا کمتر در برابر قلدرها و قلدری آسیب پذیر باشد.

شفقت به خود (یعنی مهربانی با خود) حتی زمانی که همه چیز آنطور که انتظار دارید اتفاق نمی افتد، این مبحث برای تاب آوری اهمیت بسزایی دارد زیرا به نوجوانان کمک می کند تا با شکست ها، اشتباهات، انواع ناکامی ها و دیگر موقعیت های سخت، برخورد مثبت تری داشته باشند.

برای مثال، اگر فرزند شما برای یک تیم ورزشی انتخاب نشود، ممکن است احساس ناامیدی کند. اما با دلسوزی به خود، ممکن است فرزندتان بتواند به خودش بگوید: «اشکال ندارد، من تمام تلاشم را کرده‌ام» یا «به تمرین ادامه می‌دهم و دوباره تلاش می‌کنم».

همدلی، احترام به دیگران، مهربانی، انصاف، صداقت و همکاری نیز با انعطاف پذیری و تاب آوری مرتبط است. این موضوع شامل مراقبت و توجه به افرادی است که نیاز به حمایت دارند، تفاوت های افراد را بپذیرید، رویکرد دوستانه داشته باشید، با دیگران بدرفتاری نکنید یا قلدری نکنید، و مسئولیت اعمال خود را بپذیرید.

اگر فرزند شما این نگرش ها و رفتارها را نسبت به دیگران نشان دهد، به احتمال زیاد در ازای آن ها پاسخ مثبت دریافت می کند. این موضوع به کودک شما کمک می کند تا احساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد.

داشتن یک رابطه قوی و محبت آمیز و همچنین باقی ماندن در رابطه مطلوب با شما، اساس همه این ویژگی ها و ارزش ها در فرزند شما می باشد.

اگر به فرزندتان حس محبت و احترام نشان دهید، بدیهی است به خود و دیگران اهمیت می دهد.

مهارت های اجتماعی برای تاب آوری

مهارت های اجتماعی یکی دیگر از اجزای سازنده مهم تاب آوری هستند. این مهارت ها شامل توانمندی هایی در زمینه دوست‌یابی و حفظ دوستان، حل تعارض و کار مثبت و یا سازنده در تیم‌ها یا گروه‌ها هستند.

وقتی فرزند شما در مدرسه با همسالانش روابط خوبی دارد و در گروه‌های اجتماعی، تیم‌های ورزشی یا فعالیت‌های هنری شرکت می‌کند، شانس بیشتری برای ایجاد ارتباطات مطلوب اجتماعی و احساس تعلق دارد.

این مبحث ارتباطات اجتماعی همچنین بدین معنی است که وقتی فرزند شما می‌خواهد در مورد چیزهایی صحبت کند که او را نگران یا ناراحت می‌کند، احتمالاً افراد بیشتری را در کنار خود خواهد داشت.

شاید دوست داشته باشید درباره دوستی های نوجوانان و نحوه حمایت از آنها بیشتر بخوانید.

عادات مثبت اندیشی برای تاب آوری

تاب آوری یعنی واقع بین بودن، منطقی فکر کردن، نگاه کردن به جنبه های مثبت، یافتن نکات مثبت، انتظار خوب پیش رفتن و حرکت رو به جلو، حتی زمانی که اوضاع بد به نظر می رسد.

با کمک به فرزندتان در تمرین عادات و استراتژی های مثبت اندیشی، می توانید به او در ایجاد انعطاف پذیری نیز کمک کنید.

چند ایده برای ایجاد تاب آوری در پیش نوجوانی

وقتی فرزندتان ناراحت است، می‌توانید با تمرکز بر واقعیت‌ها و شرایط موجود، به او کمک کنید تا همه چیز را در چشم انداز نگه دارد. برای مثال، می‌توانید به آرامی بپرسید: «می‌دانم که حتماً احساس ناامیدی می‌کنید، اما آیا این موضوع واقعاً به اندازه‌ای که فکر می‌کنید اهمیت دارد؟ در مقیاس ۱-۱۰، واقعا چقدر بد است؟

همچنین می توانید به فرزندتان کمک کنید تا بفهمد که یک اتفاق بد در بخشی از زندگی او به این معنا نیست که همه چیز بد است. به عنوان مثال، اگر فرزند شما نتیجه امتحان ضعیفی کسب کند، می‌توانید به این نکته اشاره کنید که این اتفاق او را از انجام ورزش آخر هفته یا بیرون رفتن با دوستانش باز نمی‌دارد.

کار کردن با فرزندتان بر روی راهبردهای حل مسئله می تواند به کودک شما کمک کند تا احساس کند قدرت رویارویی با موقعیت های دشوار و پشت سر گذاشتن زمان های چالش برانگیز را دارد.

همچنین برای کودک شما اهمیت دارد که بعد از بروز احساسات دشوار همچون اضطراب، ترس و عصبانیت، کماکان احساس کند، صحبت کند و آرام شود. کار کردن بر روی احساسات دشوار به کودک شما کمک می کند تا بفهمد که این احساسات برای همیشه دوام نمی آورند.

برای فرزندتان خوب است که استراتژی‌های ساده‌ای برای تبدیل حالات بد به حالت‌های بهتر داشته باشد. در اینجا چند ایده وجود دارد:

• کارهایی را انجام دهید که از آن لذت می برید یا به آرامش شما کمک می کند، مانند تماشای فیلمهای طنز (یا خنده دار) و یا خواندن یک کتاب خوب.
• وقت خود را با دوستان بگذرانید یا از دیگران حمایت کنید.
• کاری مهربانانه برای شخص دیگری انجام دهید – برای مثال، مواد غذایی خریداری شده را از ماشین حمل کنید.
• فعالیت بدنی مانند ورزش کردن یا پیاده روی شدید انجام دهید.

شما یک الگو برای فرزندتان هستید بنابراین بگذارید فرزندتان شما را مثبت و خوش بین ببیند و بشنود. شما می‌توانید این کار را با تشکر از زحمات و حمایت های دیگران انجام دهید، بگویید «به زودی اوضاع بهتر می‌شود و من می‌توانم با آن کنار بیایم» و انتظار داشته باشید که اتفاقات خوب صورت بپذیرند.