به گزارش سلامت نیوز به نقل از وری ول مایند، هر فرد منحصر به فرد است، از جمله افرادی که تشخیص مشابه دارند. افراد مبتلا به ADHD می توانند علائم عمدتاً بی توجه ، علائم عمدتاً بیش فعالی- تکانشی، علائم ترکیبی و علائم "نامشخصی" داشته باشند.

حتی در این زیرگروه ها، هیچ دو نفر مبتلا به ADHD دقیقاً یکسان نیستند. به عنوان مثال، 9 علامت بی توجه وجود دارد و یک فرد بالغ برای تشخیص فقط باید پنج مورد از این معیارها را داشته باشد. دو نفر با زیرگروه ADHD یکسان ممکن است فقط یک علامت مشترک را تجربه کنند و هر دو همچنان ADHD دارند.

همه افراد با ADHD یکسان نیستند

مرکز کنترل بیماری تخمین می زند که 6 تا 16 درصد از کودکان معیارهای تشخیص ADHD را دارند. تخمین زده می‌شود که تعداد کمتری از بزرگسالان معیارها را از خود نشان می دهند، اگرچه این می‌تواند به این دلیل باشد که بزرگسالان زمان لازم را برای توسعه مهارت‌های مقابله و جبران علائم خود داشته‌اند. بزرگسالان نیز نسبت به کودکان کنترل بیشتری بر محیط خود دارند، بنابراین علائم ممکن است آنقدر شایع نباشند.

ADHD با چالش‌های معمولی که با یک شخص همراه است یکسان نیست. به همین دلیل است که راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی آن را به عنوان یک «تشخیص» فهرست می کند. برای برآوردن این معیارها، علائم فرد باید "شواهد واضحی مبنی بر تداخل یا کاهش کیفیت عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا شغلی" را ایجاد کند. به عبارت دیگر، نه، همه افراد به یک شکل «ADHD» ندارند.

اگر متوجه می‌شوید که با تجربیات افراد در مورد ADHD مرتبط هستید، به یک ارزیابی فکر کنید. ممکن است دلیلی وجود داشته باشد که شما با آن علائم و مشکلات ارتباط برقرار کنید.

بیشتر بدانید : کودکان مبتلا به ADHD در «انعطاف پذیری عصبی» تفاوت هایی دارند

ADHD ربطی به تنبلی ندارد

بسیاری از افراد مبتلا به ADHD تجارب خود را از خطاب شدن آنها با اصطلاح "تنبل" یا متهم به "تلاش نکردن کافی" به اشتراک می گذارند. ما در کودکی این پیام را درونی می کنیم و معتقدیم که چیزهایی که با آنها دست و پنجه نرم می کنیم ناشی از تنبلی ماست.

این باور که ما به اندازه کافی سخت کار نمی کنیم، "پتانسیل" لازم را برآورده نمی کنیم، یا به اندازه کافی خوب نیستیم، ممکن است به نرخ بالاتر افسردگی در افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با افراد بدون ADHD دامن بزند.

همانطور که در بخش قبلی اشاره کردم، علائم ADHD چالش هایی ایجاد می کند. طبق تعریف، آنها در توانایی ما برای عملکرد و انجام کارهایی که به طور خودکار به دیگران می رسد تداخل دارند. مغز ADHD با مغز غیر ADHD متفاوت است، به این معنی که بر نحوه رفتار و درک فرد از جهان تأثیر می گذارد.

رفتارهای مرتبط با این تفاوت مغزی نتیجه تنبلی، بی احترامی یا عدم تلاش نیست. اصرار در غیر این صورت علائم ما را کاهش نمی دهد، اما می تواند به عزت نفس ما آسیب برساند.

اختلالات اجرایی شدید در افراد مبتلا بهADHD

«عملکرد اجرایی» به مجموعه‌ای از وظایف و مهارت‌هایی اطلاق می‌شود که مغز ما می‌تواند انجام دهد، از جمله تنظیم احساسات، نگهداری اطلاعات در حافظه کاری، نظارت بر کاری که انجام می‌دهیم و مدت زمان انجام آن، برنامه‌ریزی، تقسیم وظایف به بخش‌های قابل مدیریت و منظم ماندن.

در حالی که همه گهگاهی با اختلالات اجرایی دست و پنجه نرم می کنند، افراد مبتلا به ADHD اغلب اختلالات اجرایی شدیدی را تجربه می کنند که در عملکرد آنها اختلال ایجاد می کند.

به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به ADHD عادات خود به خود را مانند افراد بدون ADHD ایجاد نمی کنند. اگر آن کارها در سیستم پاداش مغز ما نقش نداشته باشد، ما به طور خودکار کارهایی را که در گذشته بارها انجام داده ایم انجام نمی دهیم.

افراد مبتلا به ADHD ممکن است بیش از حد متمرکز شوند

اصطلاح "کمبود توجه" کمی گمراه کننده است، زیرا بسیاری از افراد مبتلا به ADHD نیز ممکن است تمرکز بیش از حد را تجربه می کنند. تمرکز بیش از حد زمانی اتفاق می‌افتد که فردی به‌شدت درگیر یک فعالیت باشد و برای مدت طولانی روی یک فعالیت متمرکز باشد، اغلب به حدی که فراموش می‌کند برای خوردن، خوابیدن یا استفاده از حمام استراحت کند. وقتی فردی بیش از حد متمرکز است، ممکن است اصلاً به یک وقفه پاسخ ندهد یا ممکن است از هرگونه اختلالی ناامید شود.

در حالی که این درست است که افراد مبتلا به ADHD ممکن است با توجه مداوم به وظایف خود دست و پنجه نرم کنند، اما وقتی بتوانند کاملا متمرکز شوند، کارها را به آسانی انجام می دهند و تمرکز بیش از حد می تواند سازنده باشد.

دیسفوری حساس به طرد

دیسفوری حساس به طرد (RSD) ، یک پدیده مستند است که برخی از افراد مبتلا به ADHD آن را تجربه می کنند. RSD زمانی اتفاق می‌افتد که فرد رد یا انتقاد درک شده را با شدت زیاد تجربه می‌کند. همراه با مشکل در تنظیم احساسات ، RSD می تواند مقابله با طرد شدن را برای افراد مبتلا به ADHD دشوار کند.

در حالی که هیچ تشخیصی رفتار مضر یا توهین‌آمیز را توجیه نمی‌کند، ممکن است به افراد مبتلا به RSD گفته شود که «دراماتیک» هستند و «بیش از حد حساس» هستند، در حالی که احساس می‌کنند شدیدتر از افراد اطراف خود رفتار میکنند. در این مواقع بهتر است که صبور باشیم، مهربان باشیم و فضا را برای پردازش احساساتمان فراهم کنیم.

مدیریت و درمان ADHD

هیچ رویکرد یکسانی برای مدیریت علائم ADHD وجود ندارد. برخی از افراد با حمایت رشد کرده و دارو مصرف نمی کنند. برخی دیگر داروهای خود را تغییر دهنده زندگی توصیف می کنند. برنامه درمانی یک فرد به شما مربوط نیست و تا زمانی که در تیم درمان او نباشید، نمی توانید تصور کنید که بهتر از آنها یا متخصصانی که با آنها کار می کنند می دانید به چه چیزی نیاز دارند.

اگر کسی بازخورد یا ایده ای بخواهد، ارائه پیشنهادات کاملاً اشکالی ندارد. با این حال، شما نمی توانید که از انتخاب هایی که در مورد درمان خود می کنند انتقاد کنید. مهربان باشید، صبور باشید و بدانید که هرگز مغز دیگران را بهتر از آنها نخواهید شناخت.