به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همدلی، علی محمد قادری با بیان این که سازمان بهزیستی بیش از ۷ میلیون نفر مخاطب دارد گفت: 60 هزار معلول در سال به سبب تصادف و حوادث به سازمان بهزیستی اضافه می‌شود که ۲۰۰۰ نفر از این تعداد ضایعه نخاعی و بسترگرا هستند.
در حالی که رئیس سازمان بهزیستی کشور از افزایش سالانه نزدیک به 60هزار نفر به معلولان کشور خبر می‌دهد که هزینه‌های سرسام‌آور زندگی معلولان هر روز بیشتر از دیروز آنان را خانه‌نشین می‌کند. حذف ارز ترجیحی نیز بیش از پیش باعث گرانی وسایل توانبخشی و اقلام ضروری معلولان شده است.
وسایل کمک‌توان‌بخشی شامل ارز ترجیحی نمی‌شوند و نیاز جامعه هدف به این وسایل، از مسیرهای مختلف داخلی و خارجی برطرف می‌شود، اما افزایش قیمت‌ها و همچنین رشد نرخ دلار در بازار آزاد، سبب افزایش قیمت کالاهایی مانند ویلچر، سمعک، عصای سپید و... شده است. گرانی این وسایل در کنار نبود کیفیت مناسب، قشرمعلول جامعه را که به نسبت دیگر افراد در چنبره تنگناهای معیشتی گرفتارند، سرخورده و در مواردی منزوی کرده است.
بیمه‌ها از پوشش خدمات توانبخشی امتناع می‌کنند
گرانی وسایل توانبخشی در حالی است که شرکت‌های بیمه نیز از پوشش برخی از هزینه‌های آنان به ویژه خدمات و تجهیزات توانبخشی سرباز می‌زند. همین چند روز پیش، مدیرکل توانبخشی جمعیت هلال‌احمر گفت: اگر بیمه‌های پایه همچنان خدمات ارتز و پروتز را پوشش ندهند، با افزایش چشم‌گیر هزینه دست و پای مصنوعی و ارتزهای کمک حرکتی، معلولیت افراد منجر به خانه‌نشینی و خروج آنها از مشاغل کنونی و بازار کار می‌شود.
پیمان پیشگاهی مدیر کل توانبخشی این جمعیت به رسانه‌ها گفت: در اغلب کشورهای دنیا، حتی جوامع درحال توسعه، بیمه‌های پایه خدمات توانبخشی از جمله تهیه ارتزها و پروتزهای کمک حرکتی را، سال‌ها پیش تحت پوشش قرارداده‌اند؛ چراکه بازگشت توان‌خواه به زندگی عادی برابر با اشتغال او و جلوگیری از پرداخت هزینه‌های بلند مدت درمانی توسط بیمه‌هاست.
وی ادامه داد: اما در کشور ما بیمه‌های پایه حاضر شده‌اند؛ سال‌ها هزینه‌های درمانی و از کارافتادگی معلولان را بپردازند ولی از پوشش خدمات توانبخشی امتناع کنند. بیمه‌های پایه بی آنکه به صدمات روحی و جسمی خانه‌نشینی توجه کنند؛ توان‌خواهان را از بازگشت به محیط کار و جامعه دور می‌کنند.بسیاری از مردم گمان می‌کنند اگر فردی یک دست یا پای مصنوعی دارد؛ می‌تواند یک عمر را بدون هیچ هزینه و اقدام خاصی زندگی کند. درحالی‌که بهترین پروتزها عمری بیش از چند سال ندارند و افزایش قیمت‌ها باعث شده آمار تعمیرات پروتز و ارتز در واحدهای توانبخشی ما افزایش و آمار تعویض آنها کاهش یابد. معنی این آمار افزایش آلام توان‌خواهان در کشور است.
پیشگاهی افزود: اغلب توان‌خواهان در حوادث رانندگی با خودروهای ارزان و کم کیفیت یا در محیط‌های کاری صنعتی، ساختمانی و فنی دچار حادثه می‌شوند و دست یا پای خود را از دست می‌دهند. بنابرین بیشتر آنها از اقشار کم‌برخوردار جامعه هستند و پشتوانه مالی چندانی ندارند.
حمایت‌های بهزیستی جوابگوی نیازهای معلولان نیست
هزینه‌های توانبخشی معلولان از حمایت‌های سازمان بهزیستی از این قشر پیشی گرفته است، جوری که حمایت‌های مالی این سازمان حتی جوابگوی یک سوم هزینه‌های معلولان را نمی‌دهد. پیش‌تر بهروز مروتی، مدیر کمپین معلولان کشور که خود نیز ویلچر نشین است گریزی به نمونه‌هایی از این افزایش قیمت زد و به شفا آنلاین گفت: «قبل از سال ۹۷ سازمان بهزیستی ۳-۲ میلیون تومان از هزینه ۴ میلیون تومانی ویلچر برقی را به معلولان می‌داد، اما الان قیمت همین ویلچر ۲۵ تا ۳۰ میلیون شده است و بهزیستی همچنان همان ۳-۲ میلیون تومان را می‌دهد.
حداقل قیمت یک ویلچر معمولی هم ۲ میلیون است که بهزیستی ۸۰۰ هزار تومان آن را می‌دهد. عصایی که چند وقت قبل ۷۰-۶۰ هزار تومان بود، اکنون به یک‌میلیون تومان رسیده است. یک سمعک استاندارد که قبلا ۲ میلیون بود، الان حدود ۸-۷ میلیون آب می‌خورد که فقط ۸۰۰ هزار تومانش را بهزیستی می‌دهد.
بریس‌ها و پروتزهایی که برای معلولان استفاده می‌شود (وسایل نگهدارنده که در داخل بدن یا اطراف اندام کار گذاشته می‌شود)، قبلا ۴-۳ میلیون بوده، اما الان به ۵۰-۴۰ میلیون رسیده است. قیمت لوازم‌یدکی و تعمیر وسایل توانبخشی هم خیلی افزایش یافته، مثلا باتری ویلچر برقی که دو سال قبل ۴۰۰ هزار تومان بود الان ۳ میلیون شده است. یا جوی‌استیک (دسته کنترلی) ویلچر که قبلا ۱.۵ میلیون بود، الان ۵-۴ میلیون شده، به همین نسبت هم قیمت دستمزد تعمیراتش گران شده است.»
مروتی همچنین بابیان اینکه برای اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان به ۳۸ هزار میلیارد تومان بودجه نیاز است، گفت: «حدود ۵۰ هزار معلول کشور در ۲۳۰۰ مرکز توانبخشی و مراقبتی نگهداری می‌شوند و تقریبا همه بودجه سالانه سازمان بهزیستی برای نگهداری آنها صرف می‌شود. این بودجه آن‌قدر کم است که بیش از ۹۶.۵ درصد معلولان که در خارج از این مراکز زندگی می‌کنند، تقریبا سهمی از آن ندارند.»
قانون جامع حمایت از حقوق معلولان به طور کامل اجرا شود
وضعیت بغرنج زندگی معلولان در ایران در حالی است که قانون جامع حمایت از معلولان که چهارسال پیش تصویب شده است، اما این قانون همچنان به صورت کامل اجرا نمی‌شود. این قانون به عنوان راهبر سیاست‌های بهزیستی سال ۹۷ در ۳۱ ماده از سوی مجلس شورای اسلامی تصویب شده است تا بلکه گوشه‌ای از مشکلات معلولان را برطرف کند، اما آنچه پیداست این است که تنها برخی مواد این قانون مانند تامین شهریه دانشجویان و اختصاص در حال حاضر اجرا می‌شود. مسئولان بهزیستی خود می‌گویند تنها ده درصد از این قانون اجرا می‌شود.
در بخشی این قانون یعنی تبصره یک ماده 7 به پرداخت یارانه به معلولان تاکید شده است.با توجه به این که در تبصره یک ماده ۷ قانون جامع حمایت از معلولین صراحتا قید شده است یارانه پرداختی مراکز توانبخشی توسط سازمان، باید مطابق با قیمت تمام شده خدمات باشد، اما بودجه سازمان بهزیستی امسال افزایش چندانی نداشته و این سازمان قادر به پرداخت یارانه مناسب به مراکز توانبخشی مطابق قانون، نمی‌باشد.
نظر شما