به گزارش سلامت نیوز به نقل از مایوکلینیک،بیش از 40٪ از بزرگسالان ایالات متحده، در طیف وسیعی از سایز های مختلف بدن گزارش می دهند که در مقطعی از زندگی خود دچار انگ وزن شده اند مانند سایر اشکال تعصب و تبعیض، انگ وزن که اندازه گرایی نیز نامیده می شود، منجر به رنج و ناراحتی روانی می شود.

جالب است بدانید سایزیسم خطر ابتلا به مشکلات روانی مانند مصرف مواد و خودکشی را افزایش می دهد .

انگ وزن همچنین رفتارهای بهداشتی و مراقبت های پیشگیرانه را تضعیف می کند و باعث اختلال در غذا خوردن، کاهش فعالیت بدنی، اجتناب از مراقبت های بهداشتی و افزایش وزن می شود در دراز مدت، حتی خطر مرگ و میر را افزایش می دهد.

بزرگسالان در محل کار، در مطب دکتر و در روابط عاشقانه با اندازه گرایی مواجه می شوند. در مدرسه، در صدر فهرست دلایل آزار و اذیت کودکان قرار دارد. و بر خلاف بسیاری از اشکال دیگر سوگیری که در فرهنگ آمریکا وجود دارد - از جمله نژادپرستی، جنسیت گرایی و سن گرایی - تبعیض بر اساس اندازه بدن تقریباً در هر ایالت قانونی است.

دکتر ربکا پول، استاد دانشگاه کنتیکت و معاون مرکز سیاست غذایی و سلامت راد دانشگاه، گفت: «به بیان ساده، انگ وزن هم به سلامت عاطفی و هم به سلامت جسمی آسیب می رساند و کیفیت زندگی را کاهش می دهد. . "این به ما می گوید که ما باید به انگ وزن نه تنها به عنوان یک مسئله عدالت اجتماعی بلکه به عنوان یک موضوع بهداشت عمومی نیز رسیدگی کنیم.

اثرات منفی عمیق اندازه گرایی یا انگ زدن به وزن افراد

سایزیسم یکی از عمیق‌ترین ننگ‌ها در جامعه امروزی است که تا حدی به دلیل آرمان‌های اجتماعی-فرهنگی است که لاغری را با ارزش‌های اصیل مانند سخت‌کوشی و فردگرایی گره می‌زند. مفهوم این است که افراد در بدن های بزرگتر فاقد اراده و انضباط هستند.

پروفسور جانت تومیاما می‌گوید: «مردم نمی‌توانند رنگ پوست خود را تغییر دهند، اما این تصور وجود دارد که افراد می‌توانند از چاقی رهایی پیدا کنند - اگر فردی جثه بزرگ‌تری داشته باشد، 100٪ تقصیر اوست.»

چهل و دو درصد از بزرگسالان ایالات متحده می گویند که با نوعی انگ وزن مواجه شده اند، از جمله اینکه در مورد وزن خود مسخره شده اند یا به دلیل آن رفتار ناعادلانه ای با آنان صورت گرفته است، که پزشکان و همکاران به عنوان برخی از رایج ترین منابع ذکر شده اند . در میان کودکان، قلدری مبتنی بر وزن بیشتر از قلدری بر اساس نژاد، گرایش جنسی یا وضعیت ناتوانی است و بر خلاف بسیاری از انواع دیگر ننگ، اعضای خانواده و شرکای عاشقانه در لیست مرتکبین قرار دارند.

تومیاما گفت: «این یک چیز منحصر به فرد در مورد انگ وزن است: افرادی که نزدیک‌ترین افراد به شما هستند و باید منابع حمایت اجتماعی شما باشند، اما اغلب کسانی هستند که بیشتر بدنامتان می‌کنند.

سایزیسم بیشتر متوجه زنان می شود و افرادی که با هویت های چندگانه مانند افراد همجنس گرا یا ترنسجندر زندگی می کنند

از قضا، انگ وزن در واقع منجر به کاهش رفتارهای سلامتی و افزایش وزن در طول زمان شود. صرف نظر از شاخص توده بدنی (BMI)، افرادی که با انگ وزن مواجه می شوند، احتمال بیشتری دارد که دچار اختلال در خوردن یا رفتارهای غذایی ناسالم، مانند پرخوری شوند . آنها همچنین به احتمال زیاد از ورزش کردن اجتناب می کنند و احساس ناراحتی در ورزش در ملاء عام را گزارش می دهند .

این تغییرات رفتاری ممکن است توضیح دهد که چرا هم بزرگسالان و هم کودکانی که قربانی اندازه گرایی هستند تمایل به افزایش وزن دارند .

سطح اول، وضعیتی مرتبط با رسوب چربی و مشکلات مزمن متعدد سلامتی. همچنین خطر مشکلات روانی از جمله افسردگی، اضطراب، مصرف مواد و خودکشی را افزایش می‌دهد، به‌ویژه زمانی که افراد نگرش‌های اندازه‌گرایانه را درونی می‌کنند و شروع به انگ زدن به خود می‌کنند .

چنین مسائل بهداشتی با این واقعیت ترکیب می شود که بسیاری از افرادی که با انگ وزن از سوی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مواجه شده اند از جستجوی درمان بیشتر اجتناب می کنند . به عنوان مثال، بیماران معمولاً گزارش می‌دهند که پزشکان همه مشکلات سلامتی را به اضافه وزن نسبت می‌دهند و در مورد رفتارهای سلامتی بیماران فرض‌هایی می‌کنند، مانند فرض اینکه آنها پرخوری می‌کنند. تجربه سوگیری در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند باعث شود که بیماران کمتر به ارائه‌دهندگان خود اعتماد کنند، «خرید از پزشک» را انجام دهند، و از جستجوی درمان برای مسائل مختلف سلامتی خودداری کنند.

دکتر تریسی مان، استاد روانشناسی در دانشگاه مینه‌سوتا، می‌گوید: «هر ذره‌ای از انگ وزنی که یک فرد از سوی پزشکش با آن مواجه می‌شود، احتمال بازگشت او را کاهش می‌دهد و این نتیجه بدی است».

در محیط های مراقبت از سلامت روان، داده های اولیه نشان می دهد که اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی و پرخوری عصبی در میان بیماران با وزن بالاتر کمتر تشخیص داده می شود

کاترین دولین، روانشناس روانشناس بالینی مستقر در شیکاگو گفت: بیمارانی با BMI بالاتر که رفتارهای محدودکننده غذایی را به درمانگر خود گزارش می دهند، اغلب برای سال ها تشخیص داده نمی شوند و حتی ممکن است به رژیم غذایی تشویق شوند.

یک روانشناس بالینی در لس آنجلس، می گوید: «اگر افراد مبتلا به بی اشتهایی به بدن های بزرگتر بازگردند، اغلب توسط ارائه دهندگان شرمنده می شوند، که بهبودی را بسیار سخت تر می کند.

اندازه گرایی آنقدر مضر است که حتی پیش بینی آن با مشکلات روانی مرتبط است.

دکتر جفری هانگر، استادیار روان‌شناسی در دانشگاه میامی در آکسفورد، اوهایو، با دستکاری اینکه آیا اندازه بدن شرکت‌کنندگان در پروفایل‌های دوستیابی خیالی قابل مشاهده است یا خیر، این را آزمایش می‌کند. گرسنگی و همکارانش افزایش علائم اضطراب و کاهش عملکرد شناختی را در میان شرکت‌کنندگانی که انگ وزن را پیش‌بینی می‌کنند، ثبت کرده‌اند

انگ زدایی از سایز بدن انسان ها

روانشناسان طیف وسیعی از مداخلات را برای اندازه گرایی آزمایش کرده اند که با انواع دیگر ننگ مؤثر بوده است: تشویق همدلی برای افراد دارای اضافه وزن، ارائه آموزش در مورد عوامل متعددی که وزن بدن را تعیین می کنند، و حتی دعوت از شرکت کنندگان به پوشیدن لباس بدن و راه رفتن با کفش های یک فرد سنگین وزن تر . بیشتر آنها تنها تأثیر اندکی، در صورت وجود، بر نگرش ها و باورهای آنان دارند .

تومیاما گفت: «به نظر می رسد انواع مداخلاتی که برای کاهش نژادپرستی و تبعیض جنسی مؤثر هستند، در اینجا کارساز نیستند.

تست ارتباط ضمنی یکی از چندین خود ارزیابی در مورد انگ وزن را ارائه می دهد. شواهد اولیه همچنین نشان می‌دهد که روانشناسان می‌توانند به مراجعان کمک کنند تا با استفاده از درمان شناختی رفتاری یا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، انگ وزن درونی شده‌ی خود را شناسایی کرده و به آن رسیدگی کنند .

تحقیقات نشان می‌دهد که بیمارانی که به جای انگ زدن با پزشکان خود درگیر گفتگوهای حمایتی می‌شوند، انگیزه بیشتری برای پیروی از توصیه‌های بعدی دارند . پزشکان همچنین می توانند به افراد با هر اندازه بدن کمک کنند تا سلامت خود را بدون توصیه بر اساس وزن بهبود بخشند.

همین امر در مورد پیام های بهداشت عمومی نیز صدق می کند. پوهل و همکارانش دریافتند که وقتی پیام‌ها بر روی رفتارهای بهداشتی متمرکز می‌شوند - مانند جایگزینی نوشیدنی‌های شیرین با آب یا بهبود مصرف میوه و سبزیجات - بدون ذکر وزن یا چاقی، شرکت‌کنندگان انگیزه و قصد بیشتری برای تغییر رفتار خود گزارش می‌کنند .

او گفت: «وزن لازم نیست بخشی از پیام باشد تا افراد را تشویق کند تا در رفتارهای بهداشتی تغییر کنند. به جای سرزنش و شرمساری افراد به خاطر جثه بزرگترشان، باید از افراد حمایت و توانمندسازی کنیم تا سالم باشند، صرف نظر از اندازه بدنشان.