به گزارش سلامت نیوز به نقل از درم نت، هیچ درمانی برای عارضه آرتریت وجود ندارد اما بر اساس نتایج مطالعات، تشخیص زودهنگام آن قطعا می تواند کمک کننده باشد. همچنین درمان تهاجمی آرتریت روماتوئید با روشهای خاص پس از سه تا چهار ماه از بروز علائم می‌تواند سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهد.

شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد درمان به موقع بیماری آرتریت روماتوئید و طی چند ماهه نخستِ بروز علائم، می‌تواند برای تغییر دائمی روند پیشرفت بیماری موثر باشد و آنچه مهم است، تشخیص زودهنگام بیماریست.

آرتریت روماتوئید چیست ؟

آرتریت روماتوئید یکی از آرتریت های خود ایمنی شایع است که در هر گروه سنی ممکن است رخ دهد اما در زنان ۳۰ تا ۵۰ ساله شایع تر است. زمانی که مدت زمان بیماری کمتر از شش ماه باشد، آرتریت روماتوئید زودهنگام در نظر گرفته می شود. طول مدت آرتریت روماتوئید، نه زمان تشخیص آن بلکه از زمان شروع آرتریت در نظر گرفته می شود.

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی التهابی سیستمیک مزمن است که با پلی آرتریت مخرب متقارن و تغییرات خارج مفصلی از جمله تغییرات پوستی مشخص می شود.

تغییرات پوستی آرتریت روماتوئید را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:

• تغییرات عمومی پوستی
• بیماری پوستی مرتبط با آرتریت روماتوئید
• بیماری پوستی خاص آرتریت روماتوئید
• اثرات نامطلوب پوستی

علائم آرتریت روماتوئید اولیه چیست؟

• در اکثر بیماران (۶۰-۵۰ درصد)، شروع آهسته درد در مفاصل کوچک دست و پا و همراه با ورم یا بدون تورم مشاهده می‌شود.
• در تعداد کمی از بیماران ممکن است این عارضه تنها با درد مفصل زانو یا آرنج یا مچ پا ظاهر شود.
• مفاصل درگیر معمولا اوایل صبح بیش از ۳۰ دقیقه سفت می شوند.
• بیماران مسن یا بالای ۶۰ سال نیز ممکن است علائمی همچون تب پایین، دردهای عضلانی، خستگی و کاهش وزن داشته باشند.
• پالیندرومیک آرتریت روماتوئید نیز شکل غیرمعمولی است که در آن دردهای مفصلی برای مدت کوتاهی در یک روز وجود دارد و مجدد پس از چند روز ظاهر می شود.

این عارضه چگونه تشخیص داده می شود؟

آرتریت روماتوئید یک تشخیص بالینی است. اگر فردی بیش از شش هفته درد مفاصل داشته باشد که به طور متقارن هر دو طرف بدن درگیر باشد و صبح زود مفاصل با سفتی روبرو باشند و در معاینه توسط پزشک، ورم و حساسیت مفاصل تشخیص داده شود، فرد دچار آرتریت التهابی است.

آزمایشات خون خاصی برای بیمار تجویز میشود که شامل آزمایش شمارش سلول‌های خون، عملکرد کبد و کلیه، نشانگرهای التهابی مانند CRP/ESR می‌شود که می‌تواند در ۶۰ درصد بیماران افزایش یابد. فاکتور روماتوئید و antiCCP تست های اختصاصی برای آرتریت روماتوئید هستند. اگر آرتریت از نظر بالینی قابل تشخیص نباشد، می توان از سونوگرافی یا MRI برای تشخیص استفاده کرد.

چه کسانی به آرتریت روماتوئید مبتلا می شوند؟

آرتریت روماتوئید عمدتاً زنان را تحت تأثیر قرار می دهد و برای کسانی که یکی از بستگان درجه یک آنها مبتلا است، افزایش خطر بیشتری به همراه دارد. شیوع آن 1درصد تخمین زده شده است.

آرتریت روماتوئید همه نژادها را درگیر می کند و اوج شروع این بیماری از سنین 35 تا 50 سالگی است.

 درگیری خارج مفصلی تقریباً در 40٪ و تغییرات پوستی در 30٪ ایجاد می شود.

چه چیزی باعث آرتریت روماتوئید می شود؟

آرتریت روماتوئید منشأ چند عاملی دارد؛ اگرچه به عنوان یک بیماری خود ایمنی با آنتی بادی های پروتئین ضد سیترولینه (ACPA) و فاکتور روماتوئید (RF) در نظر گرفته می شود، عوامل ژنتیکی و محیطی نیز در پاتوژنز آن نقش داشته و مهم هستند.

 در بیماری ACPA مثبت، مهم ترین ارتباط ACPA با ژن HLA -DRB4  نشان داده شده است .  در 60 درصد از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید (سرم مثبت) یافت می شود.

ویژگی های بالینی آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید در ابتدا مفاصل کوچک مانند مفاصل دست را درگیر می کند، اما در مراحل بعدی می تواند هر مفصلی را درگیر کند و به صورت عودهای اپیزودیک سینوویت متقارن ( شامل  تورم، قرمزی، درد مفاصل) و سفتی مفاصل در صبحگاه خودش را نشان می دهد.

اگر روش های درمانی اتخاذ نشود، به سمت تخریب غیرقابل برگشت مفصل همراه با از دست دادن غضروف و استخوان پیشرفت می کند.

ویژگی های پوستی آرتریت روماتوئید

تغییرات عمومی پوستی آرتریت روماتوئید

• پوست آتروفیک (نازک، چروکیده) که حساس است و به راحتی کبود می شود
• پوست رنگ پریده و شفاف پشت دست ها
• خشک شدن پوست 
• اریتم کف دست (کف دست قرمز)
• پدیده رینود
• تغییر شکل ناخن و یا شکنندگی ناخن، انیکولیز، برآمدگی ناخن 

بیماری های پوستی مرتبط با آرتریت روماتوئید

درماتوز ممکن است با آرتریت روماتوئید مرتبط باشد، اما می تواند در ارتباط با سایر بیماری ها نیز رخ دهد.

• درماتوزهای نوتروفیل- سندرم شیرین، پیودرما گانگرنوزوم
• درماتیت گرانولوماتوز - درماتیت گرانولوماتوز بینابینی، درماتیت گرانولوماتوز، نوتروفیل پالیزدار
• اریتم برجسته طولانی مدت
• لیودو
• سندرم شوگرن

تغییرات پوستی خاص آرتریت روماتوئید

اینها شرایط پوستی هستند که فقط در ارتباط با آرتریت روماتوئید رخ می دهند.

ندول های روماتوئید

ندول های روماتوئید شایع ترین تغییرات خارج مفصلی آرتریت روماتوئید هستند که 35 تا 40 درصد از بیماران، به ویژه مردان قفقازی را تحت تاثیر قرار می دهند.

تقریباً 90٪ از نظر فاکتور روماتوئید مثبت هستند.

آن‌ها به صورت ندول‌های منفرد یا چندگانه به رنگ پوستی که در محل‌های فشار یا ضربه مکرر قرار دارد، مانند ساعد، آرنج، انگشتان، پاشنه‌ها و پشت ظاهر می‌شوند و اندازه آن‌ها تا چند سانتی‌متر است.

گره های روماتوئید معمولاً بدون علامت هستند و عوارض ناشی از آن ها می تواند شامل عفونت، زخم و قانقاریا باشد.

ندولوز روماتوئید

ندولوز روماتوئید مردان 30 تا 50 ساله را با  تغییراتی در مفاصل، تغییرات کیستیک داخل استخوانی دست و پا، علائم سیستمیک خفیف یا مخفی آرتریت روماتوئید، فاکتور روماتوئید مثبت و یک دوره خوش خیم بالینی از ندول های روماتوئید خود محدود شونده، تحت تاثیر قرار می دهد. 

ندولوز تسریع شده

ندولوز تسریع شده به شکل سریع و به صورت ندول های کوچک متعدد به ویژه در دست ها و پاها در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید تحت درمان ظاهر می شود. گزارش شده است که 8 تا 11 درصد از بیمارانی که متوترکسات مصرف می کنند  و به طور معمول درمان های دیگری مانند لفلونوماید، آزاتیوپرین و مهارکننده های فاکتور نکروز تومور دریافت کرده اند را تحت تاثیر قرار می دهد.

واسکولیت روماتوئید

واسکولیت روماتوئید یک عارضه غیرمعمول آرتریت روماتوئید شدید و طولانی مدت است که معمولاً عروق کوچک تا متوسط ​​را در هر اندامی از بدن درگیر می کند. در پوست، واسکولیت روماتوئید می تواند به صورت پورپورای قابل لمس، انفارکتوس ناخن، نکروز انگشتی، زخم و واسکولیت پوستی ظاهر شود.

Bywaters lesions یک نوع خاص از واسکولیت روماتوئید است که به صورت پاپول های پورپوریک بدون درد با قطر کمتر از 1 میلی متر در پالپ نوک انگشت یا اطراف ناخن تظاهر می کند و با واسکولیت سیستمیک همراه نیستند.

درماتیت نوتروفیل روماتوئید

درماتیت نوتروفیل روماتوئید یک نوع خارج مفصلی نادر از آرتریت روماتوئید سرم مثبت شدید و طولانی مدت است که به صورت پاپول های متقارن، ندول ها و پلاک های اریتماتوز، ظاهر می شود. در موارد کمتر، ضایعات ممکن است به شکل تاول یا زخم ظاهر شوند. با تشدید آرتریت علائم آن نیز تشدید می شود و با درمان آرتریت برطرف می شود.

عوارض جانبی پوستی درمان آرتریت روماتوئید

درمان آرتریت روماتوئید می تواند عوارض جانبی در پوست ایجاد کند.

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD) که در درمان آرتریت روماتوئید استفاده می شوند عبارتند از متوترکسات، آزاتیوپرین، لفلونامید، سیکلوسپورین و هیدروکسی کلروکین.

بسیاری از درمان‌های جدید و نوظهور برای آرتریت روماتوئید از جمله درمان‌های بیولوژیکی، مهارکننده‌های ژانوس کیناز، ریتوکسیماب (ضد CD20)، توسیلیزوماب (ضد اینترلوکین 6) با عوارض جانبی پوستی مرتبط با آن‌ها وجود دارد. 

مهارکننده های فاکتور نکروز تومور، عوامل بیولوژیکی هستند که به طور گسترده برای آرتریت روماتوئید مقاوم به درمان استفاده می شوند. عوارض جانبی پوستی زیادی با استفاده از آنها در درمان در آرتریت روماتوئید می تواند شکل بگیرد از جمله: پسوریازیس، درماتیت، واسکولیت لکوسیتوکلاستیک، واکنش های گرانولوماتوز پوستی غیرعفونی، ضایعات شبیه سارکوئیدوز و درماتیت گرانولوماتوز بینابینی و ...

عوارض پوستی مهارکننده های فاکتور نکروز تومور

نتیجه آرتریت روماتوئید چیست؟

تظاهرات خارج مفصلی آرتریت روماتوئید اغلب پوست را درگیر می کند به ویژه کسانی که آرتریت روماتوئید در آنها شدیدتر شده است. برخی از علائم پوستی در اوایل دوره بیماری ظاهر می شوند، برخی دیگر فقط در آرتریت روماتوئید مزمن طولانی مدت؛ برخی خوش خیم و خود محدود شونده هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است نشانه ای از بیماری سیستمیک جدی باشد که می تواند امید به زندگی را تحت تاثیر قرار دهد.

درمان ناکافی آرتریت روماتوئید می تواند منجر به ناتوانی و کیفیت زندگی پایین شود.

درمان آرتریت روماتوئید اولیه چیست؟

درمان آرتریت روماتوئید اولیه بیشتر شامل تجویز داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری (DMARDs) مانند هیدروکسی کلروکین، متوترکسات یا سولفاسالازین است. یک دوره بسیار کوتاه از استروئیدها و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی نیز ممکن است برای تسکین درد تجویز شود.

عواقب عدم درمان آرتریت روماتوئید اولیه چیست؟

تاخیر در شروع روند درمان منجر به ماندگاری التهاب دائمی در بدن می شود که نه تنها باعث بد شکلی مفاصل بلکه باعث درگیری سایر اعضای بدن مانند ریه ها، اعصاب، چشم ها، پوست و کلیه ها نیز می شود. بنابراین متخصصان تاکید دارند که تشخیص زودهنگام، کلید اصلی مهار این عارضه است.