به گزارش سلامت نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان ، اسپاسم تارهای صوتی باعث بسته شدن آن‌ها برای مدت طولانی‌تر از حد طبیعی می‌شود و بر راه هوایی، تنفس و از دست دادن توانایی صحبت کردن تاثیر منفی می‌گذارد.

اسپاسم تارهای صوتی معمولاً آنی است و بیش از ۶۰ ثانیه طول نمی‌کشد؛ اما ممکن است بیشتر طول بکشد و بیمار نیاز به درمان اورژانسی داشته باشد.

بارزترین علائم شامل موارد زیر است:

تنگی نفس ناگهانی بدون دلیل مشخص

احساس سفتی در گلو

گاهی اوقات از دست دادن هوشیاری

در برخی موارد که اسپاسم تارهای صوتی ناشی از GERD است؛ بیمار ممکن است موارد زیر را احساس کند:

درد در قفسه سینه

سرفه

مشکل در بلع

سوزش سردل

گرفتگی صدا

حالت تهوع

تحریک و گلودرد مداوم

علل اسپاسم تارهای صوتی
علل اصلی اسپاسم تارهای صوتی عبارتند از:

۱. محافظت در برابر خفگی حین غذا خوردن

در موارد عادی که تارهای صوتی دچار اسپاسم می‌شوند، علت آن واکنش بدن برای محافظت از فرد در برابر خفگی هنگام صحبت کردن است. به عنوان مثال، در صورت خوردن غذا، تارهای صوتی اسپاسم می‌شوند تا از حرکت ذرات غذا به سمت نای به جای مری جلوگیری شود.

۲. استرس و اضطراب

هنگامی که بیمار از برخی بیماری‌های روانی رنج می‌برد، مانند: تنش، اضطراب و حملات پانیک که در آن بیمار از ترس شدید ناگهانی و تسریع در سرعت تنفس رنج می‌برد، ممکن است خطر اسپاسم تارهای صوتی افزایش یاید.

۳. بیهوشی

اسپاسم تارهای صوتی ممکن است یکی از عوارض داروهای بیهوشی مورد استفاده قبل از عمل جراحی باشد. معمولاً در کودکان و نوزادان رخ می‌دهد و در صورت ابتلا به آسم یا عفونت‌های تنفسی خطر بروز آن افزایش می‌یابد. این وضعیت نیاز به مداخله فوری متخصص بیهوشی دارد، زیرا زندگی را تهدید می‌کند.

۴. مشکلات عصبی

آسیب‌ها و بیماری‌های مغز و نخاع خطر اسپاسم عضلات مسئول حنجره و تارهای صوتی را افزایش می‌دهد و در نتیجه خطر اسپاسم را افزایش می‌دهد.

۵. بیماری رفلاکس معده به مری

اسپاسم تارهای صوتی یکی از عوارض GERD است که عبارت است از برگشت اسید معده و اجزای آن به مری و گلو.

۵. مشکلات تنفسی

مشکلات تنفسی مانند آسم و آلرژی به دود، گرد و غبار، داروها یا غذاها خطر اسپاسم تارهای صوتی را افزایش می‌دهد و درمان‌هایی که علائم آن را تسکین می‌دهند به کاهش خطر اسپاسم کمک می‌کنند.

درمان اسپاسم تارهای صوتی

در بیشتر موارد، اسپاسم تارهای صوتی در مدت زمان بسیار کوتاهی خود به خود ناپدید می‌شود و بیمار ممکن است برای تسریع این امر به تمرینات خانگی نیاز داشته باشد.

در موارد جدی، درمان اورژانسی ضروری است و گزینه‌های درمانی شامل موارد زیر هستند:

درمان‌های خانگی

سعی کنید نفس خود را به مدت ۵ ثانیه حبس کنید، سپس یک نفس آرام از طریق بینی بکشید و با فشار از دهان بازدم کنید و این کار را تکرار کنید.

در ناحیه بین گوش و گلو که ناحیه نرم درست پشت لاله گوش و درست بالای فک است، محکم به سمت پایین و به سمت گلو فشار دهید.

اگر از GERD یا اختلالات روانی رنج می‌برید، حتما داروی خود را مصرف کنید.

درمان‌های بیمارستانی

در موارد جدی، درمان اورژانسی از طریق موارد زیر انجام می‌شود:

بر حسب مورد، اکسیژن رسانی به بیمار از طریق ماسک یا ابزارهای دیگر.

حرکت دادن فک با قدرت به عقب با گردن و سر به روشی خاص یا فشار روی ناحیه گلو.

استفاده از داروها از جمله: پروپوفول، سوکسینیل کولین، آتروپین، فنتانیل یا مپریدین.

منبع: وب طب