سلامت نیوز: براساس نتایج تحقیق ارائه شده در جلسه سالانه انجمن پزشکی هسته‌ای و تصویربرداری مولکولی، پرتونگاری مقطعی انتشار پوزیترون (PET) با استفاده از یک مهارکننده پروتئین فعال‌سازی فیبروبلاست دارای برچسب ۶۸Ga (FAPI) می‌تواند فیبروز ریوی را بدون تهاجم شناسایی و کنترل کند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، با اتصال به فیبروبلاست‌های فعال‌شده در ریه‌های آسیب‌دیده، پرتونگاری مقطعی انتشار پوزیترون با استفاده از مهارکننده پروتئین فعال‌سازی فیبروبلاست دارای برچسب رادیویی (FAPI-PET) امکان تصویربرداری مستقیم از روند بیماری را فراهم می‌کند.
فیبروز ریوی ناشناخته (IPF) باعث ایجاد زخم قابل‌توجهی در ریه‌ها می‌شود و تنفس را برای افراد آسیب‌دیده دشوار می‌کند. این بیماری، دلیل قابل‌توجهی برای مرگ‌ومیر در ایالات متحده با بیش از ۴۰ هزار مرگ سالانه است. یک چالش اساسی در تشخیص و درمان فیبروز ریوی، فقدان یک ابزار تشخیصی خاص است که بتواند فعالیت بیماری را بدون تهاجم تشخیص دهد و ارزیابی کند که برای مدیریت بیماران فیبروز ریوی بسیار حیاتی است.
به گزارش یوروکالرت کارولینا د آگیار فریرا، دکترای علوم پزشکی، همکار تحقیقاتی در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون آمریکا گفت: «سی‌تی‌اسکن می‌تواند اطلاعاتی در مورد ویژگی‌های آناتومیک و سایر تاثیرات فیبروز ریوی در اختیار پزشکان قرار دهد اما در مورد وضعیت فعلی فعالیت آن کارایی ندارد. ما به دنبال شناسایی و تصویربرداری شاخص زیستی مستقیم غیرتهاجمی برای تشخیص زودهنگام، نظارت بر بیماری و ارزیابی دقیق پاسخ درمانی هستیم.»
در این مطالعه، محققان پروتئین فعال‌سازی فیبروبلاست (FAP)، شاخص زیستی بالقوه در فیبروز ریوی ناشناخته بیش از حد بیان شده را هدف قرار دادند. دو گروه از موش‌ها، یک گروه مبتلا به فیبروز ریوی القاء شده و یک گروه کنترل، با استفاده از ردیاب پرتوی ۶۸Ga-FAPI-۴۶ (پرتونگاری مقطعی انتشار پوزیترون/ پرتونگاری مقطعی رایانه‌ای (PET / CT) مبتنی بر مهارکننده پروتئین فعال‌سازی فیبروبلاست دارای برچسب پرتوی (FAPI)) در چند زمان اسکن شدند. موش‌هایی که دچار فیبروز ریوی القایی بودند در مقایسه با گروه کنترل، جذب ردیاب پرتوی بسیار بیشتری داشتند، این روش امکان شناسایی و ارزیابی مناطق فیبروز ریوی ناشناخته را با موفقیت فراهم می‌کند.
فریرا اظهار کرد: «اعتبار بیشتر ۶۸Ga-FAPI-۴۶ برای تشخیص و نظارت بر فیبروز ریوی، این ابزار تصویربرداری مولکولی را به اولین روش برای تشخیص زودهنگام، مستقیم و غیرتهاجمی بیماری تبدیل می‌کند. همچنین فرصتی برای تصویربرداری مولکولی جهت کاهش تکرار بافت‌برداری‌های ریوی که خطرات ذاتی خود را دارند، فراهم می‌کند. این پیشرفت نشان خواهد داد که تصویربرداری عملکردی می‌تواند نقشی بی‌بدیل در ارزیابی روند بیماری داشته باشد.»
نظر شما