سلامت نیوز:فاضلاب شهر اهواز در حالی خیابان‌های این شهر را به تصرف خود درآورده است كه از سال 1383 قرار بود با وام بانك جهانی مشكل فاضلاب حل شود و از 149 میلیون دلار این وام 109 میلیون دلار آن در دولت نهم و دهم دریافت شد اما هیچ‌گاه مشخص نشد این پول دقیقا به چه مصرفی رسیده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،حالا كه مقام معظم رهبری با اختصاص 40هزارمیلیاردریال برای كل مشكل فاضلاب از محل صندوق توسعه ملی موافقت كرده اند به نظر می‌رسد پیش از اینكه این پول هم به سرنوشت وام بانك جهانی دچار شود باید مشخص شود چه بلایی بر سر آن پول آمد كه اهواز فاضلابش سامان نیافت. شاید پیش از هر اقدامی باید پرسید آیا آنچه استاندار خوزستان از آن به عنوان مسمومیت پولی در خوزستان نام برده در مورد فاضلاب هم صادق بوده است؟
باران بارید و چرك‌ها را نشست، باران بارید و زخم‌‌های دمل بسته را عریان كرد، باران بارید و زندگی مردم را با گند فاضلاب عجین كرد، فاضلاب خوزستان خط بطلانی به تمام «خواهد شد» و «صورت خواهد گرفت»ها كشید، فاضلاب خوزستان نشان داد پس از 15 سال، این «خواهد»ها همچنان در زمان آینده دور صرف می‌شوند، فاضلاب خوزستان نشان داد وام 149 میلیون دلاری بانك‌جهانی گم‌شده است، كسی از آن وام و سرنوشتش خبری ندارد، اگر هم دارد با طعنه و كنایه از آن وام صحبت می‌كند، 15 سال پیش بانك جهانی ذیل پروژه‌ای 279 میلیون دلار برای اصلاح و تكمیل آب و فاضلاب شهرهای اهواز و شیراز اختصاص داد، از سرنوشت آن وام اما خبری جز صحبت‌های متعارض در دسترس نیست: «وام به سرانجام نرسید.» «وام به اهواز تعلق نگرفت.» «بخشی از وام تعلق گرفت و بخشی به دلیل تحریم تعلق نگرفت.»
« این اعتبارات در این شهرستان هزینه نشد» این عبارات اندك مسوولیت‌پذیری نسبت به وام كلانی است كه می‌توانست یكبار و برای همیشه مشكل فاضلاب اهواز را حل كند، اما این تمام ماجرا نیست، حالا كه به اضطرار درماندگی مردم، صحبت از تخصیص اعتبارات دوباره برای سیستم آب و فاضلاب خوزستان است، حالا كه مسوولان آب و فاضلاب خوزستان، به جای پرس‌و‌جو از نحوه تخصیص اعتبارات قبلی، جنگ میان آبوفاضلاب و شهرداری را راه انداخته‌اند، حالا كه نه مسوولی توضیحی در قبال نتیجه عملی اعتبارات قبلی و نه آن وام كلان میلیون دلاری می‌دهد، در این گزارش نگاهی خواهیم داشت به «مسمومیت پول» در استان خوزستان، اصطلاحی كه پیش از این در میان سخنان استاندار خوزستان شنیده شده است.
مسمومیت پول
«در خوزستان به نوعی مسمومیت پول دچار شده‌ایم، به این معنی كه طرح‌ها تامین اعتبار می‌شود، اما هیچ كاری انجام نمی‌شود.» 10 مهر 1398، غلامرضا شریعتی در مقام استاندار خوزستان این جمله را خطاب به حاضران در پنجاه‌و‌دومین نشست شورای حفاظت كیفی رودخانه كارون در سالن اجتماعات استانداری گفت. شریعتی زمانی به مسمومیت پول اشاره كرد كه خبر نداشت پس از دو ماه از گفتن این حرف، بارانی دو روزه مهر تاییدی بر این حرف خواهد زد و همین باران بودجه‌های دیگری را نصیب این استان خواهد كرد.
حالا كه پس از گذشت 15 سال این پرسش با كنایه و ابهام طرح می‌شود كه «منابع اعتباری حاصل از وام بانك جهانی صرف چه شد؟» شریعتی تیغ تیز انتقاداتش را متوجه فرآیند اجرای تصفیه خانه فاضلاب اهواز و مشخصا شركت آب و فاضلاب استان می‌كند و می‌گوید: «در استان و اهواز، همه مسائل به كمبود پول و اعتبار مرتبط نیست، این را می‌شود در عدم اجرای تصفیه خانه فاضلاب اهواز مشاهده كرد كه در ۱۵ سال گذشته منابع اعتباری زیادی از جمله وام بانك جهانی به آن اختصاص داده شده اما به سرانجام نرسیده است.»
صحبت‌های استاندار خوزستان تایید بر این حقیقت است كه با وام اعطاشده، استان‌های فارس، اصفهان و آذربایجان شرقی توانسته‌اند تصفیه‌خانه‌های خود را تكمیل كنند و در این میان تنها تصفیه‌خانه‌های خوزستان هستند كه به سرانجام نرسیده‌اند.
شركت آبفای خوزستان پیش از این وعده داده بود تا نیمه نخست سال 98، فرآیند ساخت 5 تصفیه‌خانه را به اتمام برساند، اما با گذشت سه ماه از موعد مقرر، شریعتی خبر می‌دهد كه آبفا نه تنها به تعهدات خود عمل نكرده است، بلكه از میان 5 تصفیه‌خانه، تنها تصفیه‌خانه فاضلاب شادگان تا آبان به بهره‌برداری خواهد رسید. با اینكه شریعتی در مقام استاندار وضعیت مبهم وام اعطایی را به چالش كشیده بود، اما پیش از او، این فردوس كریمی، مدیرعامل وقت شركت آب و فاضلاب اهواز بود كه 7 شهریور 97 در نشست خبری اقدامات دولت در حوزه آب و فاضلاب به وام دهه 80 بانك جهانی اشاره كرده بود.
او سرنوشت این وام را «بی‌سرانجام» خوانده و گفته بود: «سال گذشته از طریق فاینانس این پروژه را به مناقصه بردیم كه اعتبار آن چهار هزار و 700 میلیارد ریال است و به زودی پیمانكار آن مشخص می‌شود.» (خبرگزاری مهر)
استاندار خوزستان مهرماه سال جاری در سخنانش پرده از جزییات بیشتری از این تصفیه‌خانه‌ها برداشته و گفته بود كه اعتبارات لازم برای تصفیه‌خانه غرب اهواز سال 93 در شورای اقتصاد مصوب شد، اما تا سال 95 اقدامی برای آن صورت نگرفت، علاوه بر آن، مجوز اجرای كلكتور فاضلاب اهواز هم سال 96 اخذ شده بود، اما تاكنون پیمانكار آن مشخص نیست.
شریعتی این اقدامات را تاییدی بر ادعایش دانسته بود كه مشكلات خوزستان در حوزه آب و فاضلاب صرفا به «اعتبار محدود نمی‌شود و قسمت عمده آن ناشی از سوءمدیریت‌هاست.» پیش از انتقادات استاندار خوزستان، این صادق حقیقی‌پور، مدیرعامل شركت آب و فاضلاب استان خوزستان بود كه در دو نوبت به مساله وام مفقود اشاره كرده بود. به گزارش «خبرگزاری صدا و سیمای استان خوزستان»، حقیقی‌پور به تاریخ 27 خرداد 1398 پس از گذشت 15 سال، پانزدهمین جلسه شورای آب و برق خوزستان را فرصتی مناسب برای اشاره به وامی دانست كه به یمن آن قرار بود تصفیه‌خانه‌های جدیدی در اهواز ساخته شود، نخستین اشاره حقیقی‌پور به این وام مبنی بر این بود كه: «بخشی از این وام پرداخت شد، اما به علت تحریم‌ها بخش دیگر این وام تاكنون داده نشده است.»
بخشی از سخنان حقیقی‌پور كه در گزارش صدا و سیمای خوزستان دیده نشد، مبنی بر اعتراض او نسبت به «یكی از مسوولان سابق درجه یك استان در سال 87» بود كه در همان زمانی كه این وام تخصیص داده‌شد، «مسوولیت مهمی را بر عهده داشت.» حقیقی‌پور كنایه دیگری به این مسوول زده بود كه «او به جای اینكه اعلام كند پول‌های بانك جهانی چه شده است، در مقام مدعی ظاهر شده و برای وضعیت آب و فاضلاب امروز اهواز خط و نشان می‌كشد.»
گرچه ادعای حقیقی‌پور در این تاریخ نشان از اطلاع او از اشخاص دخیل در دریافت این وام می‌داد، اما با گذشت یك ماه او نیز سخنان تند و تیزش را پس گرفت و دومین اشاره به وام میلیون دلاری را چنین خلاصه كرد كه: «بانك جهانی در دهه 80 شرایط فعلی اهواز را پیش‌بینی می‌كرد كه وامی برای اصلاح شبكه در نظر گرفت. باید دید این وام در كجا هزینه شده است.»
از 279 میلیون دلار بی‌خبریم
در آخرین روزهای فروردین سال جاری، «دنیای اقتصاد» در حاشیه گزارشی كه بیشتر برای رد ادعای یك شایعه تنظیم شده بود، جزییاتی را از ارقام تسهیلات اعطایی بانك جهانی به ایران منتشر كرد، طبق این گزارش، وزارت امور اقتصادی و دارایی با عنوان «طرح آب و فاضلاب شهرهای اهواز و شیراز» مبلغ 279 میلیون دلار وام دریافت كرده و در اختیار شركت آب و فاضلاب اهواز و شیراز قرار داده است. تاریخ لازم‌الاجرا شدن این وام 26/8/1383 و تاریخ انقضای وام 9/7/1388 ذكر شده است.
تطبیق تاریخ اجرا و انقضای وام با سه ادعای مطرح شده در تعارض است. اول اینكه تاریخ انقضای این وام هم‌پوشانی با تحریم ندارد، دوم اینكه این وام اختصاص یافته است و گزارشی مبنی بر اختصاص «بخشی» از این وام در آمار بانك جهانی مشاهده نمی‌شود و ادعای پرسش‌برانگیز دیگر، صحبت روز جمعه، 29 آذر حجت‌الاسلام سید عبدالنبی موسوی‌فرد، امام جمعه اهواز است كه گفته بود «بانك جهانی در اوایل دهه ۸۰ اعتبار كلانی را برای رفع مشكل فاضلاب اهواز و برخی نقاط كشور اختصاص داد، اما متاسفانه این اعتبارات در این شهرستان هزینه نشد.»
( ایرنا-29 آذر 98)پرداخت 279 میلیون دلار برای اجرای پروژه‌های آبرسانی در ایران از سوی بانك جهانی سرخط خبرهای خرداد سال 1383 بود، وامی كه زمان پرداخت و انقضایش در چارچوب دولت نهم و دهم تعریف می‌شد. گرچه پس از گذشت 15 سال تاكنون گزارشی از نحوه تخصیص این وام منتشر نشده است، اما بانك جهانی تخصیص این مبلغ را در گزارش خود پیش از این منتشر كرده و این گزارش قابل رویت است. این گزارش تایید می‌كند كه سال 84، وام 279 میلیون دلاری به اهواز و شیراز «نهایی شده» است، وامی كه در میان وام‌های اعطایی بانك‌جهانی در آن سال، بیشترین مبلغ را به خود اختصاص داده بود.
یك‌سال پیش از «نهایی‌شدن» این وام، پایگاه‌اطلاع‌رسانی MENAFIN نوشته بود كه این وام 279 میلیون دلاری برای اجرای پروژه‌های آبرسانی در ایران از سوی بانك جهانی اعطا خواهد شد. به كمك این وام قرار بود مرحله نخست برنامه‌های بلند مدت توسعه دولت ایران برای ساخت تاسیسات فاضلاب و آبرسانی در اهواز جامه عمل بپوشد و تا سال 2027 تمام این برنامه‌ها سامان پیدا كنند.
به گزارش روزنامه جام‌جم، تا سال 1388حدود 4/2 میلیون نفر از اهوازی‌ها و شیرازی‌ها امكان استفاده از پروژه‌های فاضلاب را پیدا می‌كردند. قرارداد این وام فروردین 1383 با حضور محمد خزاعی معاون امور بین‌الملل وزیر امور اقتصادی و دارایی، قائم مقام وزیر نیرو، معاون وزیر نیرو و همچنین نمایندگان بانك جهانی امضا شد. خزاعی پس از امضای قرارداد این وام خطاب به رسانه‌ها گفته بود: «هر چند به لحاظ فنی متخصصان و كارشناسان داخلی از دانش و تجربه كافی برای اجرای این گونه پروژه‌ها برخوردارند؛ اما نظارت بانك جهانی به دلیل برخورداری از تیم مشاوره‌ای و فنی قوی، می‌تواند تاثیر مثبتی بر روند اجرایی این پروژه‌ها داشته باشد.»
با اینكه خزاعی زمان امضای این وام مدعی بود كه «در اوایل خردادماه سال جاری، این پروژه به هیات‌مدیره بانك جهانی ارایه می‌شود و پس از آن ظرف حداكثر دو ماه پروژه وارد مرحله اجرایی می‌شود» اما پس از خشك‌شدن جوهر امضای این قرارداد و تغییر كابینه دولت در سال 84، دیگر خبری از وام بانك جهانی نشد و تا پایان دولت نهم، فاضلاب خوزستان و وام بانك جهانی به فراموشی سپرده شد.
سال‌های سكوت
سال 84 تا سال 94 را در تاریخ فاضلاب استان خوزستان می‌توان به سال‌های فراموشی تعبیر كرد، وامی كلان بدون اینكه گزارشی مدون به صراحت از نحوه تخصیص آن بگوید، به سرنوشتی نامعلوم دچار شد. صحبت فاضلاب خوزستان مسكوت ماند تا اینكه سال 94، حجت‌الاسلام كاظم سواری، عضو وقت شورای اسلامی شهر اهواز اعلام كرد كه پس از گذشت دو سال از فعالیت شورای جدید، كه مصادف با آغاز كار دولت یازدهم بود، هنوز اطلاعی از پروژه كانال فاضلاب الغدیر در دسترس شورا نیست و شورا اطلاعی از روند تكمیل این پروژه ندارد. اتفاق دیگری كه سال 94 رخ داد، انتقاد مسوولان از وضعیت فاضلاب روباز كوت‌عبدالله بود.
جوی‌های روباز فاضلاب كه كارگران شهرداری هم زباله‌های جمع‌آوری شده را در آن تخلیه می‌كردند، ساكنان كوت را با معضل بهداشتی روبه‌رو كرده بود، معضلی كه در قیاس با وضع امروز كوت‌عبدالله چندان چشمگیر نبود زیرا آن زمان فاضلاب سطح وسیعی از خیابان‌ها را پوشانده بود و فعلا راهی به داخل خانه‌های مردم نیافته بود.
صحبت كمبود اعتبارات از همین‌جا آغاز شد، حمید محمودی، معاون فنی توسعه آب و فاضلاب وقت اهواز از 30 میلیارد ریال كمبود اعتبارات گفته بود و از دانشگاه نفت گلایه داشت كه چرا پس از گذشت 10 سال، خلاف وعده معهود كمكی به سامان وضعیت كوت‌عبدالله نكرده است، او در ادامه سخنانش انتظار برای كمك نمایندگان اهواز و كارون در مجلس شورای اسلامی از محل اعتبارات ماده 180 را نیز «بیهوده» خوانده بود.
پس از كوت‌عبدالله نوبت شادگان بود كه شاهد سرریز فاضلاب‌های شهری در كوچه‌ها و خیابان‌ها باشد، 10 دی ماه 1394 فرزاد فاضلی، مدیر وقت امور آب و فاضلاب شادگان به اجرانشدن طرح فاضلاب این شهر اشاره كرده و گفته بود: «بودجه‌ای كه برای اجرا و تكمیل فاضلاب این شهر در نظر گرفته شد، سال 91 تا 92 مصرف شد و برای سال‌های 93 و 94 به آبفا و طرح سیستم فاضلاب شهری این شهر، بودجه‌ای تخصیص داده نشد و آبفا همچنان به پیمانكاران گذشته بدهكار است.»
بارش باران در آن سال شهر آبادان را نیز دچار مشكلاتی كرد و محله‌های لاله‌ها، كوی بهار، شطیطه، علوانیه، سلج غربی و شرقی، ذوالفقاری، كوی ملت و نواحی حاشیه شهر آبادان با مشكلات فاضلاب و آب‌های سطحی رها شده دست و پنجه نرم كردند. وضعیت آبگرفتگی در شهرهای استان خوزستان یك سال بعد در سخنان استاندار تجلی پیدا كرد.
غلامرضا شریعتی 29 تیر 1395، در دیدار با مردم منطقه عین 2 اهواز خبر داد كه شبكه فاضلاب در این منطقه با ایجاد 5 كیلومتر دیگر تكمیل خواهد شد. همراه با این خبر، رسم اعلام اعتبار لازم برای پیشبرد پروژه تكرار شد و شریعتی در دیدار با مردم و خطاب به دولت اعلام كرد كه این خبر خوش محقق نمی‌شود مگر اینكه 120 میلیارد ریال اعتبار لازم برای تكمیل فاضلاب این منطقه از جانب استانداری تامین شود. به زعم او در این‌صورت این طرح می‌توانست ظرف 8 ماه به صورت كامل تمام شود. نحوه تخصیص اعتبارات به این بخش نامعلوم باقی‌ماند و پس از گذشت سه سال، كوت‌عبدالله هرگز روی خوش وعده‌های استاندار را ندید.
95 میلیارد دیگر
دولت یازدهم در آخرین روزهای كار خود، مبلغ 95 میلیارد و 417 میلیون ریال را خارج از مصوبه بودجه مجلس، به منظور رفع مشكلات بخش آب و فاضلاب خوزستان بر اساس فهرست بهای سال 95 مصوب و مقرر كرد تا طرح‌های بخش فاضلاب استان به مدت سه سال اجرایی شود. هشت ماه از این تصویب گذشت و 6 دی 96، استاندار خوزستان از اختصاص 600 میلیارد ریال از اعتبارات دولت برای اصلاح شبكه‌های فاضلاب خوزستان خبر داد.
این مبلغ دومین اعتبار كلانی بود كه صرفا برای سامان‌دادن وضعیت فاضلاب استان خوزستان تخصیص داده شده بود، استاندار در تشریح این مبلغ مصوب گفته بود: «امسال برای اصلاح شبكه‌های آب استان 300میلیارد ریال به كل استان اختصاص دادیم كه از این میزان حدود 55 میلیارد تومان آن برای شهرستان اهواز است و حدود 300میلیارد ریال به شبكه‌های فاضلاب استان اختصاص داده شد كه 60 میلیارد تومان از این مبلغ به فاضلاب اهواز اختصاص پیدا كرد.»
حقیقی‌پور با گذشت دو سال از این ماجرا، خبر داد كه بخش اعظم بودجه صرف اصلاح «شبكه آب» خوزستان شده است نه فاضلاب؛ «تاكنون حدود 600 میلیارد ریال معادل یك سوم اعتبار تعیین شده به اصلاح شبكه آب به شهر اهواز اختصاص یافته و حدود 2 هزار میلیارد ریال برای اصلاح شبكه آب سایر شهرهای خوزستان پرداخت شده است.»
به گفته حقیقی‌پور، حدود 2 هزار و 700 میلیارد ریال از این ردیف برای توسعه شبكه فاضلاب شهرهای استان اختصاص یافته بود كه به زعم او این بودجه «برای اصلاح شبكه فاضلاب شهر اهواز كم بود.» كم‌بودن این بودجه آبوفاضلاب را واداشته بود تا تفاهم‌نامه‌ای با شركت نفت منعقد كند، پروژه‌ای كه حجم اعتبار آن 560 میلیارد ریال بود و 240 میلیارد ریال آن هم پرداخت شده بود. صحبت این بودجه‌ها را نخستین‌بارش‌های پاییزی سال 97 به ورطه عمل كشاند، اولین‌بارش پاییزی معابر اهواز را مملو از آب‌های سطحی و فاضلاب كرد.
درجست‌وجوی مقصر
سال 97، سال شروع مقصریابی بود، با فراموش‌شدن میلیاردها ریال بودجه برای اصلاح وضعیت آب و فاضلاب در این استان، شهرداری و آب و فاضلاب اهواز به جان هم افتادند. مهر سال گذشته، با بارش باران 400 نقطه دچار بالازدگی فاضلاب در اهواز شناسایی شدند. علیرضا عالی‌پور، معاون خدمات شهرداری اهواز مهرماه سال 97 با اشاره به اینكه یك‌سوم شهر اهواز سیستم دفع فاضلاب ندارد، از اینكه شبكه‌های اصلی شهرداری محل دفع فاضلاب شده بودند گلایه داشت و گفته بود: «شبكه دفع آب‌های سطحی شهر اهواز مبتنی بر شبكه فاضلاب است زیرا میانگین بارش‌های سالانه در اهواز كم و بارش میانگین 30 میلیمتر حداكثر در 2 روز از سال اتفاق می‌افتد و بقیه بارش‌ها زیر این مقدار است.
باتوجه به انبوهی از مشكلات زیرساختی شهر اهواز، احداث شبكه دفع آب‌های سطحی از اولویت برنامه‌ریزان شهری خارج و پول به سمت سایر اولویت‌ها گرایش پیدا می‌كند.» یك ماه بعد شهرداری و آبوفاضلاب اهواز جلسه كارگروه تخصصی امور سیل و مخاطرات دریایی، آب و فاضلاب را فرصتی مناسب برای آغاز بحث‌های دنباله‌دار «مقصریابی» دیدند.
آبوفاضلاب در این جلسه معتقد بود قصور از شهرداری است، زیرا این شهرداری است كه طبق قانون باید وظیفه جمع‌آوری آب‌های سطحی را به عهده بگیرد، شهرداری هم معتقد بود شبكه جمع‌آوری آب‌های سطحی فقط چند روز در سال دردسرساز می‌شود و چندین هزار میلیارد اعتبار لازم دارد، در صورتی كه فاضلاب در طول ایام سال «مردم را اذیت می‌كند و یك دهم این اعتبار نیاز دارد.» البته حقیقی‌پور در همین جلسه اعتراف كرده بود كه «حتی مواقعی كه بارندگی نداریم باز هم شبكه فاضلاب جوابگو نیست.»
او در این جلسه اشاره كرده بود كه بیش از 50 درصد شبكه فاضلاب عمری بالای 50 سال دارد و این شبكه به قدری فرسوده است كه زمان لایروبی خراب می‌شود. بحران متوالی فاضلاب در استان خوزستان كه علی‌رغم بودجه‌های تخصیص داده شده، به سرانجامی نرسیده بود تا جایی متمایز شد كه وزیر نیرو آذر ماه همان سال در جمع مدیران سیستان و بلوچستان با اشاره به پوشش كم شبكه فاضلاب آن استان گفته بود: «اگر برای فاضلاب شهرهای این استان فكری نشود ممكن است در این نقطه از كشور نیز به شرایط استان خوزستان دچار شویم.»
سال 97 بیش از 200 نقطه در اهواز دچار آبگرفتگی شدند و پس از آن سیل انتقادها روانه شهرداری شد كه چرا در سال‌های گذشته طرح ویژه‌ای را در این زمینه نداشته و جمع‌آوری آب‌های سطحی در اولویت شهرداری نبوده است. فرماندار اهواز نیز متعاقب این انتقادها به رسم دیرین اعتبار مورد نیاز برای حل آب‌های سطحی شهر را 300 میلیارد ریال اعلام كرد اما رییس كمیسیون خدمات شهری شورای شهر اهواز به این رقم كفایت نداد و گفت:
«طبق برآوردهایی كه در سال 79 صورت گرفته برای ساخت نهرهای هدایت‌كننده آب‌های سطحی به رودخانه كارون حدود 10هزار میلیارد ریال اعتبار نیاز بوده است كه با توجه به افزایش قیمت هزینه‌ها درحال حاضر اجرای این پروژه به 40 هزار میلیارد ریال نیاز دارد.» اختلافات بر سر مقصر اصلی آبگرفتگی در شهرهای اهواز و البته اختلاف سر صفرهای اعتبارات لازم همچنان باقی‌ماند تا بارش آذرماه سال 98، ضربه آخر را به وضعیت فاضلاب خوزستان وارد كند؛ فاضلاب وارد خانه‌های مردم شد.
فاضلاب و پول وارد می‌شود
25 آذر 1398، بارش باران در اهواز منجر به بالا‌آمدن سطح آب نه تنها در خیابان و كوچه، بلكه خانه‌های مردم، بیمارستان رازی اهواز، تالار مهتاب و برخی ادارات شد، تصاویر منتشر شده كودكانی را نشان می‌داد كه برای عبور از حجم فاضلاب دست در دامان درب‌های فلزی شده بودند. با گذشت چند روز از بارش باران، كوی بهروز، كوی آریا، سوم خرداد و عشایر خرمشهر همچنان مشكل آبگرفتگی دارند، باران بند آمده، اما تردد همچنان دشوار است، حالا مهرداد شریفی، دبیر شورای سلامت شهرستان خطر شیوع وبا و سالك را گوشزد می‌كند و از آن مهم‌تر، بدون طرح پرسش از نحوه تخصیص و مصرف بودجه‌های قبلی، دوباره حمیدرضا جانباز، معاون وزیر نیرو خبر از اختصاص یك هزار و 200 میلیارد ریال برای اجرای طرح فاضلاب می‌دهد كه قرار است یك‌سوم آن به آبادان برسد و متعاقب او، رییس سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد تخصیص 100 میلیون یورو از صندوق توسعه ملی در قالب كمك بلاعوض برای تكمیل شبكه آب و فاضلاب خوزستان می‌دهد. روزی روزگاری حوالی یك رود خروشان، محله‌ای بود با خانه‌های خشتی و كوچه‌هایی تنگ‌هم، گرمای طاقت‌فرسای تابستان را سایه‌های پهناور نخل تسكین می‌دادند اما جرعه‌ای آب گوارا در این محل پیدا نمی‌شد،
مردم به ناچار چنگ به دامان «شلنگ» زدند و شلنگی در دست سراغ نزدیك‌ترین لوله‌های آب رفتند، از آن به بعد نام آن محله شد «شلنگ‌آباد»، محله‌ای در غرب سواحل كارون و میان شهر اهواز، گرچه شلنگ‌آباد بالاخره روی آب لوله‌كشی را به خود دید اما رسم «شلنگ‌كشی» هنوز از این دیار رخت برنبسته است، حالا كه فاضلاب در اهواز تا زانو می‌رسد، حالا كه آب گل‌آلود و متعفن مهمان‌ناخوانده خوزستانی‌ها شده است، رسم شلنگ‌كشی هنوز در آداب مدیریت شهری جایگاه خود را حفظ كرده است.
حالا كه خبر می‌رسد برای بار چندم بودجه میلیاردی برای ساماندهی وضعیت فاضلاب این استان تخصیص پیدا می‌كند، حالا كه شهرداری و آبفای خوزستان توپ قصور را به زمین یكدیگر می‌اندازند، پرسش اینجاست كه علی‌رغم سیل بودجه‌های كلان كه سرازیر بخش آب و فاضلاب این استان شدند، چرا نتیجه امر گواه بهبودی در امور نیست؟ در سایه ابهام در نحوه تخصیص بودجه‌های میلیاردی، سال‌هاست كه وضعیت فاضلاب استان خوزستان همچنان در خان اول است.
نظر شما