سلامت نیوز:به دکتر گفتم من حس های دخترانه دارم. گفت تو «همجنس باز» هستی و گناه بزرگی انجام می دهی. به من قرص آرام بخش داد و گفت استغفار کن و با این قرص ها آرام شو! اما من با خوردن آن قرص ها تشنج کردم و یک ماه در بیمارستان اعصاب و روان بستری شدم. تا جایی که کلاس دوم راهنمایی مردود شدم.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از خبرآنلاین، « روز اول مهر از ترس مدرسه و بچه ها تب کردم و مجبور شدند من را به خانه برگردانند. می ترسیدم اذیتم کنند. از همان روز اولی که پا به مدرسه آوردم تا آخرین روز دوران دبیرستانم روی صندلی های تک نفره می نشستم. کسی حاضر نمی شد روی صندلی کنار من بنشیند. اول از همه به خاطر صدایم و اینکه صدایم آهنگ خاصی داشت که مسخره ام می کردند.»
عادل۱۲ ساله بود که اسم خودش را گذاشت: «یلدا تنها» و با خودش گفت: «یلدا شبی است که پایان ندارد؛ مثل آینده من» او به قول خودش از کودکی با ظاهر پسرانه و درون دخترانه بزرگ شد. یلدا ۲۵ ساله یک ترنس «ام اف تو» است که بارها به علت پوشش و رفتار یک ترنس در خانه دوستان یا در خیابان از سوی غریبه و آشنا مورد آزار قرار گرفته و چندین بار دست به خودکشی زده است. چون او مثل تمام آدم ها نمی تواند حجم آزارهای روحی ای که از سوی خانواده و مدرسه به سمتش سرازیر می شود را تحمل کند، دست به خشونت علیه خود می زند. حالا مادر و برادر و خواهرش او را ترک کرده اند و پدرش برای ۲میلیون تومان بدهی در زندان است. گاهی غروب ها از تنهایی تا زندان سمنان را پیاده روی می کند و پشت در می نشیند و با پدرش صحبت می کند. پدری که در گذشته می خواست او را از کوه پایین پرتاب کند تا از آزار و اذیت مردم و نیش و کنایه ها یشان راحت شود. «یلدا تنها» به تنهایی در یک اتاق کوچک در یکی از مناطق حاشیه ای سمنان زندگی می کند و روزهایی را به یاد می آورد که برای خریدن یک نان هم پولی نداشت و یک هفته تمام را گرسنگی کشید. او تمام راه ها برای پیدا کردن کار و داشتن درآمد امتحان کرده اما بعد از مدت کوتاهی اخراج و بیکار و بی پول شده. «یلدا تنها» در شهر سمنان آزارها دیده و از طریق صفحه اینستاگرامش سعی کرده آنها را به گوش بقیه برساند تا هم صدای ترنس ها شود و هم از درد و غصه هایش با مخاطب هایش صحبت کند.
یلدا عصرهای تابستانی اش را با پیاده روی در خیابان ها و بلوارهای خلوت سمنان می گذراند. معمولا یک سویشرت مشکی کلاهدار می پوشد و کلاهش را روی پیشانی که با چتری های مرتب شده پوشانده، می اندازد، رژلب قرمز کم رنگی به لبش می زند و راه می رود. گرمای هوا اندکی فرونشسته که عادل یا همان «یلدا تنها» وارد کافه محل قرارمان می شود. همان سویشرت تیره اش که بلندی آن تا زیر زانوهایش می رسد را پوشیده و شلواری تیره نیز به پا دارد. می خندد؛ چشم های درشتش میان صورت گوشتالودش می درخشد و با صدایی که نه مردانه است و نه زنانه سلام می دهد. دندان هایش از دهانش بیرون می زند و لبخندی به پهنای صورت بر لبش می نشیند. وقتی به اسم شناسنامه ای اش یعنی عادل صدایش می کنم عصبانی می شود و می گوید: «من را یلدا تنها صدا کن، من عادل رو نمی شناسم» عادل برای او پسری است مانند تمام پسرهایی که در اطرافش راه می روند و نفس می کشند. می گوید:« ۵ساله بودم که رژلب قرمز مادرم را که سر نماز بود، به لب هایم زدم و از خانه بیرون رفتم. برای خودم در کوچه راه می رفتم که یکی از همسایه های مان من را در خیابان دید و گفت: « این چه وضعی است که بیرون آمده ای؟ مادرت کجاست؟ گفتم مادرم دارد قرآن می خواند. آمد جلوی در خانه مان و به مادرم گفت حواست به این بچه باید باشه. مردم او را می بینند و مسخره اش می کنند!»
در مدرسه همیشه روی صندلی تک نفره می نشستم
اما رفتارهای یلدا هیچ وقت تغییر نکرد چون نمی توانست غریزه و چیزی که در خلقتش گذاشته شده بود را جور دیگری وانمود کند. از کابوس های روز اول مهر و پاگذاشتن به مدرسه می گوید:« روز اول مهر از ترس مدرسه و بچه ها تب کردم و مجبور شدند من را به خانه برگردانند. می ترسیدم اذیتم کنند. از همان روز اولی که پا به مدرسه آوردم تا آخرین روز دوران دبیرستانم روی صندلی های تک نفره می نشستم. کسی حاضر نمی شد روی صندلی کنار من بنشیند. اول از همه به خاطر صدایم و اینکه صدایم آهنگ خاصی داشت که مسخره ام می کردند.»
دکتر گفت پسرتان همجنس باز است
عادل در دوره راهنمایی یعنی زمانی که ۱۳ ساله بود در مدرسه پسرانه روی تمام کتاب های درسی مدرسه اش به جای اینکه اسم و فامیلی اش را بنویسد می نوشت:«یلدا تنها» می گوید:«یک بار مدیر مدرسه کتاب هایم را دید و مادرم را مدرسه خواست. من را به سفارش مدیر، پیش روانپزشک بردند. به دکتر گفتم من حس های دخترانه دارم. گفت تو «همجنس باز» هستی و گناه بزرگی انجام می دهی. به من قرص آرام بخش داد و گفت استغفار کن و با این قرص ها آرام شو! اما من با خوردن آن قرص ها تشنج کردم و یک ماه در بیمارستان اعصاب و روان بستری شدم. تا جایی که کلاس دوم راهنمایی مردود شدم.»
باید مثل مردها باشی
دوران دبیرستان با یکی از بچه های بزرگ تر از خودم به اسم «محمد» دوست صمیمی شدم و او عکس دونفری مان را روی پس زمینه گوشی اش گذاشته بود که مادرش دید و به مدرسه آمد و گفت ما را از هم جدا کنند. از آن روز به بعد هر روز معلم ها به بهانه ای من را از کلاس بیرون می انداختند و خانواده ام را می خواستند. یک بار برادرم رو به روی در مدرسه و جلوی چشم بچه ها من را کتک زد و وقتی به خانه رفتم به زور موهایم را تراشید. می گفت چرا می خواهی خودت را مثل دخترها درست کنی. باید مثل مردها رفتار کنی. بعد افسردگی شدید گرفتم و خانه نشین شدم.»
پدر و برادرم خواستند من را بکشند
در مدرسه هیچ دانش آموزی با یلدا صحبت نمی کرد چون برچسب اخلاقی به او زده بودند. وقتی این ها را تعریف می کند دست هایش از عرق خیس می شوند و مدام انگشت هایش را به هم گره می زند و باز می کند. نوشیدنی که سفارش داده را جرعه جرعه می نوشد و گاهی پلک هایش را روی هم می گذارد تا نفسی تازه کند. روی یکی از ساعدهایش رد تیزی های چاقو است که گوشت اضافی از آن بیرون زده. می گوید:« این ها را برادرم زده. گفت تو چرا آرایش می کنی؟ تو را می کشم، با پدرم من را بالای کوه بردند و می خواستند بکشندم. باورت می شود؟ می خواستند سر به نیستم کنند. خانواده ام!.» اشک در چشم های یلدا حلقه زده و صدایش از حالت عادی بلندتر شده است. دست های سفیدش می لرزد:« آن روز برادر و پدرم من را به بهانه تفریح به یکی از کوه های اطراف سمنان بردند. برادرم می خواست من را از کوه پرتاب کند که پدرم به او گفته بود این کار را نکن.»
۴ میلیون مجوز پوشش برای یک ترنس در خیابان
روزهای نوجوانی یلدا بی حضور مادر در خانه گذشت. او و خواهرش یلدا را ترک کردند در حالی که یلدا پولی برای زندگی نداشت. تصمیم گرفت کار کند، اما هر بار بعد از مدتی او را بیرون می انداختند و به او برچسب منحرف جنسی زدند، می گوید:« در یک مرکز کوچک پخش غذا مشغول به کار شده بودم و با ماهی ۸۰۰ هزارتومان بارهایی که به مغازه می آمد را خالی می کردم. صاحب مغازه از من راضی بود. سه ماه کار می کردم تا اینکه یکی از آشناهای صاحب مغازه موقع پیاده روی در حالی که کمی آرایش کرده بودم عکسم را گرفت و برایش برد. آن روز صاحب کارم گفت: «تو دوجنسه ای؟ چرا آرایش می کنی؟ چرا موقع حرف زدن دست هایت را تکان می دهی و عشوه می ریزی؟ چرا کوله پشتی قرمز می اندازی؟»بعد من را از مغازه پرتاب کرد بیرون آن هم در حالی که یک ماه دستمزدم را نداد. بعد در یک پیتزافروشی مشغول به کار شدم و آنجا هم همین اتفاق تکرار شد. بعد از مدتی در یک عطاری مشغول شدم که صاحب آن عطاری هم به من توهین کرد می گفت تو همجنس باز هستی؟ گفتم من ترنس هستم ما همین جوری خلق شده ایم. او نمی دانست که ترنس یعنی چه؟»
به علت پوششم در خیابان من را دستگیر می کنند
یلدا از حجم اضطرابی که از تعریف کردن این اتفاق ها به او وارد شده پا درد گرفته، می گوید:« خیلی وقت است که پا درد دارم. اما پولی برای درمانش ندارم. بزرگ ترین آرزوم این است که پول عمل تغییر جنسیتم جور شود. برای اینکه بتوانم مجوز پوشش بگیرم باید ۴میلیون پول خرج کنم از کجا بیاورم؟ ماموران کلانتری من را بارها در خیابان گرفته اند و به انواع چیزها متهمم کردند. کارت ترنسم را به آنها نشان می دادم اما باز هم رهایم نمی کردند و من را به بازداشتگاه می بردند. مردم هم آزارم می دهند. قبلا شلوار جذب با سویی‌شرت می پوشیدم و جلوی موهایم را اسپری رنگی می زدم. در خیابان که راه می رفتم به من فحاشی می کردند. حتی تو محل مان آرایش نمی کردم اما باز هم متلک می شنیدم.»
ترنس ها گونه ای از مخلوقات خدا هستند
در سمنان تقریبا همه من را می شناسند. دیگر نمی توانم جایی کار کنم. یک بار برای نظافت منزلی با من تماس گرفتند. به داخل آن خانه رفتم و دیدم چند نفر با ظاهر نامناسب نشسته اند. به بهانه خریدن شوینده از خانه بیرون آمدم و مدام با خودم گریه می کردم.آدم ها خیلی من را اذیت می کنند چون ترنس هستم. چند وقت پیش از گرسنگی به خانه یکی از همسایه هایمان رفتم تا یک تخم مرغ بگیرم. اما در خانه شان را به روی من باز نکردند. یک بسته قرص آرامبخش خوردم تا بمیرم اما نشد. دیگر خسته ام. از اینکه هر بار برای معاینه باید بدنم را لخت به همه کسانی که با کنجکاوی منتظر درآوردن لباسم هستند، نشان دهم. برای معافیت بارها باید جلوی هزار نفر لخت شوم تا من را ببینند. وقتی برای آزمایش به بیمارستان سجاد رفته بودم دکتر به من گفت چرا بدنت را اپیلاسیون نکرده ای؟» کاش می توانستم یک بنر بزرگ سر در شهرهای ایران بزنم و روی آن بنویسم که ترنس ها هم آدم هستند و گونه ای از مخلوقات خدا، مثل شما که زن یا مرد هستید ما هم ترنس هستیم. ما گناه نکردیم. ترنس ام تو اف یعنی اینکه: هورمون های زنانه در جسمی نیمه مردانه.» برای چندمین بار یلدا به گریه می افتد. تمام بدنش رعشه افتاده و اشک ها از صورت سرازیر می شود. گناهش این است که این طور آفریده شده. می خواهم سر ذوقش بیاورم. یکی از عکس های خواننده قدیمی فروزان را به او نشان می دهم و در یک ثانیه لبخند به صورتش می آید. یلدا عاشق هنرپیشه های قدیمی است. با صدای بلند در حالی که اشک میان چشم هایش است می گوید:« این عکس را می دهی در اینستاگرامم بگذارم؟» اینستاگرام یلدا پر از عکس های قدیمی است که برای اولین بار از هنرپیشه ها منتشر کرده. عکس هایی که ساعت ها برای پیدا کردن آنها در سایت های حرفه ای عکاسی دنیا می گردد تا پیدایشان کند. او حالا یک امید دارد و اینکه روزی از راه برسد که ترنس ها بدون اینکه عمل جنسیت انجام دهند به رسمیت شناخته شوند و شهروند محسوب شوند.
نظر شما