در مطالعه جدیدی که در دانشگاه پیتسبورگ انجام شده نشان دادهاست كه احتمال افسردگی میان نوجوانی كه بیش از حد تلویزیون میكنند بیشتر است. در این تحقیق، متغیرهای مختلفی، علاوه بر تلویزیون، بررسی شده؛
مطالعه، از سال 1995 شروع شده و در آن زمان از بچهها خواستهشد بگویند چند ساعت از شبانهروزشان را به این فعالیتها میگذرانند. در آن زمان میانگین به دست آمده، برای کل این فعالیتها، 7/5 ساعت بود که 3/2 ساعت آن به تنهایی به تماشای تلویزیون اختصاص داشت.
7 سال بعد، افراد مورد مطالعه، از لحاظ نشانههای افسردگی ارزیابی شدند. از بین این افراد، 4/7 درصد درجاتی از نشانههای افسردگی را داشتند. بعد از تحلیل آماری نتایج به دستآمده، مشخص شد که شیوع این نشانهها، با تماشای تلویزیون رابطه مستقیم دارد؛ چنان که با افزایش ساعاتی که نوجوانان پای تلویزیون میگذراندند، احتمال افسردگی آنها هم بیشتر میشد. البته مجریان این مطالعه، در گزارش خود در شماره فوریه نشریه «روانپزشکی عمومی»، قبول دارند که با استناد به چنین نتایجی، به تنهایی نمیتوان نتیجه گرفت که تلویزیون عامل و علت افسردگی است؛ چرا که ممکن است کودکان و نوجوانانی بیشتر خود را با تماشای تلویزیون سرگرم کنند که زمینههای افسردگی را داشتهاند. (در ابتدای مطالعه، نوجوانان از لحاظ افسردگی بررسی شدند و تنها آنهایی وارد مطالعه شدند که هیچ علامتی از آن نداشتند) با این حال، حدس زدن این که چطور تماشای بیش از حد تلویزیون میتواند عامل افسردگی باشد، چندان سخت نیست.
تلویزیون سرشار از صحنههای غمانگیز، جنایتها، حوادث ناگوار، جنگ و غیره و غیره است که یک کودک میتواند تحت تاثیر شدید آنها قرار گیرد و به اصطلاح این صحنهها را «درونی» یا internalize کند. حتی تماشای صحنههای شاد و جذاب تبلیغات تلویزیونی هم میتواند زمینهساز افسرده شدن نوجوانان باشد؛ چرا که به آنها این حس را القا میکند که جهان پر است از چیزهای دوستداشتنی و خوشمزه، که تو نداری. برای این که اهمیت تبلیغات تلویزیونی بیشتر روشن شود، کافی است بدانیم که نوجوانان سالانه به طور متوسط در معرض مشاهده 20 هزار آگهی بازرگانی از تلویزیون است.
خوردن تنقلات بیارزش غذایی، بیاختیار و موقع تماشای تلویزیون، تحت تاثیر آگهیهای تبلیغاتی این خوراکیها قرار گرفتن هم، از جمله علل چاق شدن بچههاست که مطالعات مختلف پژوهشی، نقش آنها را نشان دادهاند. البته محققان ترجیح میدهند سعی کنند عوامل منفی موجود در آن را شناسایی کنند و به جای حذف کلی و مطلق تلویزیون، این عوامل را رفع کنند. کم کردن ساعتهای تماشای تلویزیون، یکی از مهمترین راهحلهای کم کردن خطر آن است چرا که در ساعتهای محدود، تلویزیون میتواند آموزنده و مفید باشد. تماشای انتخابی برنامههای تلویزیون هم یکی از این راهکارهاست. همچنین کارشناسان توصیه میکنند تلویزیون در اتاق خواب بچهها گذاشته نشود تا والدین بتوانند بر نوع برنامههایی که بچهها میبینند، نظارت داشته باشند و در صورت لزوم، در مورد صحنههای خاص آن، با فرزندشان صحبت کنند.
نظر شما