به گزارش سلامت نیوز به نقل از sciencealert، در سال‌های اخیر، تعداد فزاینده‌ای از مطالعات علمی از یک فرضیه نگران‌کننده حمایت کرده‌اند: بیماری آلزایمر فقط یک بیماری نیست، بلکه یک عفونت است. اگرچه مکانیسم‌های دقیق این عفونت چیزی است که محققان هنوز در تلاش برای شناسایی آن هستند، مطالعات متعددی نشان می‌دهند که گسترش مرگبار آلزایمر بسیار فراتر از چیزی است که قبلاً تصور می‌کردیم.
مطالعه ای که در سال ۲۰۱۹ در مجله Science Advances منتشر شد، یکی از قوی ترین سرنخها را در مورد یک عامل باکتریایی احتمالی در پشت بیماری آلزایمر ارائه داد و این یافته از منبعی نسبتاً غیرمنتظره به دست آمده است: بیماری لثه.
در مقاله ای که توسط یان پوتمپا، میکروبیولوژیست دانشگاه لوئیزویل، به عنوان نویسنده ارشد هدایت شد، محققان گزارش کردند که باکتری Porphyromonas gingivalis – عامل بیماری پریودنتیت مزمن (یا بیماری لثه) – در مغز بیماران فوت شده مبتلا به آلزایمر کشف شده است. این اولین باری نبود که این دو عامل به هم مرتبط می‌شوند، اما محققان فراتر رفتند.
در آزمایش‌های جداگانه‌ای که روی موش‌ها انجام شد، عفونت دهانی با این پاتوژن منجر به استقرار باکتری در مغز، کلونیزاسیون آن و در نهایت افزایش تولید آمیلوئید بتا (Aβ) شد. آمیلوئید بتا پروتئین‌های چسبنده‌ای هستند که معمولاً با بیماری آلزایمر مرتبط دانسته می‌شوند. تیم تحقیقاتی، که توسط استارت آپ داروسازی کورتکسیم (Cortexyme) هماهنگ شده بود و توسط استفان دامینی، نویسنده اول مقاله، هم‌بنیان‌گذاری شده بود، ادعا نمی‌کرد که شواهد قطعی برای علت‌شناسی آلزایمر کشف کرده است اما واضح بود که آنها فکر می کردند که ما یک خط تحقیقات قوی در اینجا داریم.
دامینی در آن زمان گفت: "عوامل عفونی قبلاً در توسعه و پیشرفت بیماری آلزایمر نقش داشته‌اند، اما شواهد مربوط به علیت آنها قانع‌کننده نبوده‌اند. حالا برای اولین بار، شواهد محکمی داریم که پاتوژن گرم‌منفی داخل‌سلولی P. gingivalis را با بیماری آلزایمر مرتبط می‌کند."
علاوه بر این، تیم تحقیقاتی آنزیم‌های سمی به نام "ژینگیپین" gingipains را شناسایی کردند که توسط باکتری‌ها در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر ترشح می‌شوند. این آنزیم‌ها با دو نشانگر جداگانه از بیماری مرتبط بودند: پروتئین تاو و برچسب پروتئینی به نام یوبیکوئیتین. اما نکته جالب‌تر این است که تیم این ژینگیپین‌های سمی را در مغز افرادی که پس از مرگ هرگز تشخیص آلزایمر نداشتند نیز شناسایی کردند. این موضوع مهم است، زیرا اگرچه قبلاً ارتباط بین باکتری P. gingivalis و بیماری آلزایمر کشف شده بود، اما به سادگی می‌توان گفت که تاکنون مشخص نبوده که آیا بیماری لثه باعث آلزایمر می‌شود یا اینکه دمانس (زوال عقل) منجر به مراقبت ضعیف از سلامت دهان و دندان می‌گردد.
شناسایی ما از آنتی‌ژن‌های ژینگیپین در مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر (AD) و همچنین در افرادی که دارای پاتولوژی AD هستند اما تشخیص زوال عقل نداشته‌اند، نشان می‌دهد که عفونت مغز با P. gingivalis نتیجه مراقبت ضعیف از دندان پس از شروع زوال عقل یا پیامد بیماری در مراحل پایانی نیست، بلکه یک رویداد زودهنگام است که می‌تواند پاتولوژی مشاهده‌شده در افراد میانسال را قبل از کاهش شناختی توجیه کند. علاوه بر این، یک ترکیب فرموله‌شده توسط شرکت به نام COR388 در آزمایش‌هایی روی موش‌ها نشان داد که می‌تواند بار باکتریایی یک عفونت مغزی ناشی از P. gingivalis را کاهش دهد، در حالی که تولید آمیلوئید بتا و التهاب عصبی را نیز کاهش می‌دهد.
دیوید رینولدز، مدیر ارشد علمی تحقیقات آلزایمر، در بیانیه‌ای اظهار داشت: «داروهایی که پروتئین‌های سمی باکتری‌ها را هدف قرار می‌دهند، تاکنون تنها در موش‌ها مفید بوده‌اند، اما با توجه به اینکه بیش از ۱۵ سال است که هیچ درمان جدیدی برای زوال عقل ارائه نشده، مهم است که تا حد امکان رویکردهای مختلف را برای مقابله با بیماری‌هایی مانند آلزایمر آزمایش کنیم.»
نظر شما