به گزارش سلامت نیوز به نقل از بترهلث، گوش از سه قسمت تشکیل شده است. گوش خارجی شامل قسمتی است که می توانید ببینید و کانالی که به پرده گوش منتهی می شود. گوش میانی توسط پرده گوش از گوش خارجی جدا می شود و حاوی استخوان های ریزی است که صدا را تقویت می کند. گوش داخلی جایی است که صداها به تکانه های الکتریکی تبدیل شده و به مغز ارسال می شود.

هر یک از این سه قسمت می تواند توسط باکتری ها، قارچ ها یا ویروس ها آلوده شود. کودکان بیشتر در معرض عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) هستند. تخمین زده می شود که از هر پنج کودک چهار کودک حداقل یک بار عفونت گوش میانی را تجربه کنند.

علائم عفونت گوش

علائم عفونت گوش به نوع آن بستگی دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گوش درد
• ناشنوایی خفیف یا احساس خفه شدن صدا
• ترشحات گوش
• تب
• سردرد
• از دست دادن اشتها
• خارش گوش خارجی
• تاول در گوش خارجی یا در امتداد کانال گوش
• صداهایی در گوش - مانند وزوز
• سرگیجه (از دست دادن تعادل)

بیشتر بدانید:مهمترین نشانه عفونت گوش در کودکان

عملکرد شیپور استاش

گوش از طریق شیپور استاش به پشت بینی متصل می شود. این لوله فشار هوای داخل گوش را یکسان می کند و ترشحات گوش میانی را به داخل گلو هدایت می کند. دیواره های شیپور استاش صاف روی هم قرار گرفته اند تا از مهاجرت باکتری ها یا سایر میکروب ها از بینی و گلو به داخل گوش جلوگیری کنند.

هر زمان که چیزی را قورت می دهیم، عضله کوچکی خم می شود و لوله را باز می کند و اجازه می دهد فشار هوا یکسان شود و ترشحات تخلیه شود. اگر شیپور استاش مسدود شود، ترشحات و باکتری های مرتبط در داخل گوش میانی جمع می شوند. این می تواند باعث عفونت گوش، ناشنوایی خفیف و افزایش احتمال پارگی پرده گوش شود.

علل عفونت گوش

برخی از علل متعدد عفونت گوش و عوامل خطر موثر عبارتند از:

• عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی
• تغییرات ناگهانی در فشار هوا مانند سفر با خطوط هوایی
• شیپور استاش کوچکتر از حد معمول یا شیپور استاش مسدود شده
• شکاف کام
• سن؛نوزادان و کودکان بیشتر در معرض عفونت گوش هستند
• شنا در آب های آلوده
• پس از شنا یا حمام کردن، گوش خارجی را به درستی خشک نکردن
• تمیز کردن بیش از حد گوش ها، که می تواند بافت های ظریف را خراش دهد

انواع عفونت گوش

عفونت گوش با معاینه فیزیکی و تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی چرک یا ترشحات تشخیص داده می شود. در برخی موارد، سی تی اسکن نیز ممکن است گرفته شود.

انواع عفونت گوش عبارتند از:

• اوتیت خارجی
• اوتیت مدیا - حاد یا مزمن
• اوتیت میانی سروزی
• میرنژیت عفونی
• ماستوئیدیت حاد
• نورونیت دهلیزی
• هرپس زوستر گوش

اوتیت خارجی

اوتیت خارجی عفونت یا التهاب مجرای گوش بین پرده گوش و گوش خارجی است. این می تواند در اثر قرار گرفتن در معرض آب کثیف یا آسیب مکانیکی ناشی از تمیز کردن بیش از حد فعال شود. عامل عفونی می تواند قارچی یا باکتریایی باشد.

بیشتر بدانید:تب بالا شایع‌ترین نشانه عفونت گوش میانی

گزینه های درمانی عبارتند از:

• تمیز کردن حرفه ای مجرای گوش، اگرچه معمولاً باید از سرنگ زدن گوش خودداری شود
• قطره گوش حاوی آنتی بیوتیک و استروئید، اگر عفونت منشا باکتریایی داشته باشد
• آنتی بیوتیک های خوراکی
• قطره گوش حاوی داروهای ضد قارچ و استروئیدها، اگر عفونت منشأ قارچی داشته باشد
• داروهای مسکن
• خشک نگه داشتن گوش ها

اوتیت مدیا

اوتیت میانی عفونت گوش میانی است که می تواند حاد یا مزمن باشد. کودکان بیشتر تحت تأثیر اوتیت میانی حاد قرار می‌گیرند، زیرا ناشی از سرماخوردگی و انسداد شیپور استاش است که هر دو از بیماری‌های معمول دوران کودکی هستند. عامل عفونی می تواند ویروسی یا باکتریایی باشد، تحقیقات نشان می دهد که ویروس ها مسئول اکثر موارد هستند.

گاهی اوقات پرده گوش می ترکد و منجر به ایجاد چرک در مجرای گوش می شود، اما معمولاً پرده گوش دوباره خود به خود بهبود می یابد.

گزینه های درمانی عبارتند از:

• داروهای مسکن
• آنتی بیوتیک: اگر عفونت منشا باکتریایی داشته باشد
• قطره گوش: اگر در مجرای گوش چرک وجود داشته باشد

حملات مکرر اوتیت میانی حاد یا یک حمله طولانی مدت می تواند منجر به اوتیت میانی مزمن شود. بدون مداخله پزشکی، عفونت مزمن می تواند پرده گوش را پاره کرده یا به ساختارهای ظریف گوش میانی آسیب برساند.

سایر عوارض احتمالی اوتیت میانی مزمن درمان نشده شامل مننژیت، عفونت اندام های تعادل داخل گوش (لابیرنتیت)، ناشنوایی حسی عصبی (کاهش شنوایی دائمی) و فلج صورت است.

گزینه های درمانی اوتیت میانی حاد عبارتند از:

• تمیز کردن کامل گوش و استفاده از قطره های آنتی بیوتیک موضعی (با یا بدون استروئید)
• دارو برای درمان عفونت
• ترمیم پرده گوش سوراخ شده با جراحی
• استراتژی های پیشگیری برای کاهش خطر ابتلا به عفونت دیگر.

اوتیت میانی سروزی

اوتیت میانی سروزی به عنوان گوش چسبنده شناخته می شود. کودکان بین شش ماه تا دو سال بیشترین آسیب پذیری را نسبت به این نوع عفونت گوش دارند. گوش چسبنده معمولاً پس از عفونت گوش میانی ایجاد می شود و با تجمع مایع و چرک در گوش میانی مشخص می شود. گزینه های درمانی شامل دریافت آنتی بیوتیک است.

اگر آنتی‌بیوتیک‌ها شکست بخورند، یا اگر کودک با حملات مکرر گوش چسبنده آزار می بیند، ممکن است نیاز به جراحی برای قرار دادن لوله‌های زهکشی کوچک (Grommet) باشد.

میرنژیت عفونی

میرنژیت عفونی التهاب پرده گوش است که در اثر عفونت ویروس ها یا باکتری ها ایجاد می شود. پرده گوش با تشکیل تاول های کوچک به التهاب پاسخ می دهد. این پدیده می تواند بسیار دردناک باشد. اگر تب وجود داشته باشد، عامل عفونی تقریباً به طور قطع باکتریایی است.

گزینه های درمانی عبارتند از:

• آنتی بیوتیک ها
• داروهای مسکن
• پارگی حرفه ای تاول ها

ماستوئیدیت حاد

استخوانی که بلافاصله در پشت گوش احساس می شود ماستوئید نامیده می شود. ماستوئیدیت حاد عفونت این استخوان است که در اثر اوتیت میانی حاد قبلی ایجاد می شود. علائم شامل قرمزی و متورم شدن پوست روی ماستوئید، تب، ترشح از گوش و درد شدید است.

ماستوئیدیت حاد درمان نشده می تواند منجر به ناشنوایی، مسمومیت خون، مننژیت و فلج صورت شود.

گزینه های درمانی عبارتند از:

• آنتی بیوتیک های داخل وریدی
• تخلیه جراحی استخوان عفونی

نورونیت دهلیزی

گوش داخلی شامل اندام های تعادل - سیستم دهلیزی است. این شامل سه حلقه پر از مایع (کانال های نیم دایره) است که به چرخش سر پاسخ می دهد و در نزدیکی کانال های نیم دایره ای، دهانه و ساکول قرار دارند که گرانش و حرکت رفت و برگشت را تشخیص می دهند. هنگامی که سر حرکت می کند، سیگنال های این اندام ها از طریق عصب دهلیزی به مغز ارسال می شود و در آنجا پردازش می شود

نورونیت دهلیزی التهاب عصب دهلیزی است که احتمالاً ناشی از عفونت ویروسی است. علامت اصلی سرگیجه ناگهانی و شدید است که ممکن است با حالت تهوع و استفراغ همراه باشد. چشم ها همچنین ممکن است به طور غیرارادی به سمت قسمت آسیب دیده سر کشش پیدا کنند یا تیک بگیرند.

گزینه های درمانی برای نورونیت دهلیزی عبارتند از:

• داروها، از جمله آنتی هیستامین ها
• داروهای ضد تهوع
• فیزیوتراپی دهلیزی - برای کمک به مغز شما برای جبران یا آموزش مجدد.

هرپس زوستر گوش

صدا به عنوان تکانه های الکتریکی از طریق عصب حلزون به مغز ارسال می شود. هرپس زوستر گوش عفونت این عصب شنوایی توسط ویروس هرپس زوستر است. علائم آن نیز شامل گوش درد، سرگیجه و تاول های کوچک در گوش خارجی و مجرای گوش و شاید در صورت و گردن می باشد.
عصب اصلی که به عضلات صورت سرویس می دهد نیز ممکن است عفونی شود و منجر به تورم و فلج نسبی شود.

گزینه های درمانی عبارتند از:

• داروهای ضد ویروسی مانند استروئیدها و آسیکلوویر
• داروهای مسکن

بیشتر بدانید: کاهش عفونت‌های مکرر گوش میانی با تقویت سیستم ایمنی

پیشگیری از عفونت گوش بیرونی ومیانی

برای پیشگیری از عفونت گوش بیرونی ، هنگام استفاده از وان، ویا هنگام شنا کردن باید پنبه آغشته به وازلین ویا گوشی خاصی که در داروخانه ها موجود است در داخل گوش گذاشت.از دستکاری داخل مجرای گوش که معمولاً در بیشتر مردم با چوب کبریت ویا گوش پاک کن صورت می گیرد جداً بپرهیزید. در صورتی که علائمی از خارش یا سوزش در مجرای گوش مشاهده می کنید ویا کاهش شنوایی دارید به پزشک مراجعه کنید.

گاهی ترشحات چربی گوش در اثر دستکاریها بسیار زیاد شده ومجرای گوش بیرونی را می بندد واگر شستشوی گوش صورت نگیرد ویا به وسیله خاصی ترشحات از گوش خارج نشود سبب کری شده وپرده گوش نیز پاره می شود.

در صورت بروز عفونتهای گلو وسینوزیت هر چه سریعتر آنها را درمان کنید زیرا عفونتهای لوزه وسینوسها از ناحیه گلو توسط مجرای شیپور استاش به گوش میانی رفته وسبب عفونت حاد یا مزمن می شوند.