به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،تیک‌ها ناشی از اختلال در عملکرد مدارهای مغزی هستند که مسئول کنترل حرکات بدن‌اند. این اختلالات بیشتر به دلیل ناهماهنگی در فعالیت قسمت‌هایی از مغز مانند "عقده‌های قاعده‌ای" به وجود می‌آید. این ناهماهنگی همچنین می‌تواند به دلیل مشکلات در ترشح ناقل‌های عصبی همچون دوپامین باشد. علاوه بر این عوامل عصبی، عوامل ژنتیکی و محیطی نیز نقش مهمی در بروز تیک‌ها دارند.
استرس؛ عامل تشدید تیک‌ها
تیک‌ها اغلب در شرایط استرس‌زا، اضطراب و خستگی بیشتر نمایان می‌شوند. این شرایط باعث فعال شدن مدارهای مغزی مسئول تیک‌ها و تشدید این اختلالات می‌شود. برعکس، در شرایط آرامش و ریلکسیشن، این تیک‌ها کاهش می‌یابند. برای برخی افراد، درمان‌هایی مانند رفتار درمانی، آرام‌سازی و حتی دارو می‌تواند به کنترل تیک‌ها کمک کند.
انواع تیک‌ها: موقت یا مزمن؟
تیک‌ها می‌توانند به دو نوع موقت و مزمن تقسیم شوند. تیک‌های موقت معمولاً در کودکان رخ می‌دهند و پس از چند ماه به طور خودبه‌خود از بین می‌روند. اما تیک‌های مزمن بیشتر از یک سال طول می‌کشند و معمولاً با سندرم تورت همراه هستند. این سندرم یک بیماری عصبی است که با ترکیبی از تیک‌های حرکتی و صوتی پایدار همراه است و اغلب در پسران شایع‌تر است. اگرچه تیک‌ها ممکن است در ابتدا غیرقابل کنترل به نظر برسند، اما با گذشت زمان شدت آنها کاهش می‌یابد.
چطور با تیک‌ها زندگی کنیم؟
افراد مبتلا به تیک ممکن است در زندگی روزمره خود مشکلاتی داشته باشند، به‌ویژه به دلیل نگاه‌های غیرمطلوب دیگران. کودکان مبتلا به تیک ممکن است مورد تمسخر یا حتی آزار قرار بگیرند. برای مقابله با این موضوع، افزایش آگاهی در اطرافیان و درک بهتر این اختلالات ضروری است.
تشخیص و درمان تیک‌ها نیازمند رویکردی فردی است. متخصصان مغز و اعصاب و روانشناسان می‌توانند به ارزیابی تأثیر تیک‌ها بر زندگی بیمار بپردازند و روش‌های درمانی مناسب را پیشنهاد کنند. این روش‌ها ممکن است شامل درمان‌های رفتاری برای کنترل تیک‌ها و حمایت‌های روان‌شناختی برای مدیریت تأثیرات عاطفی باشند.
نظر شما