به گزارش نیوز به نقل از مهر،طرح «دارویار» از ۲۳ تیر ۱۴۰۱ به‌طور ناگهانی و بدون اطلاع‌رسانی دقیق آغاز شد. این آغاز بی‌صدا و بدون آمادگی مناسب، باعث شد تا فعالان حوزه دارو و رسانه‌ها به شدت نسبت به آن واکنش نشان دهند. کارشناسان این طرح را ناکافی و مبهم ارزیابی کردند و پیش‌بینی کردند که مشکلات عمده‌ای را به وجود خواهد آورد. این پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمد و پس از ماه‌ها، صنعت دارو با کمبود نقدینگی، اختلال در زنجیره تأمین، و نارضایتی عمومی مواجه شد.
دوره‌های بحرانی و تأخیر در پرداخت‌ها
در ماه‌های ابتدایی اجرای طرح، پرداخت‌ها به داروخانه‌ها به‌موقع انجام می‌شد و صنعت دارو امید داشت که طرح به‌تدریج مشکلات را حل کند. اما این روند تنها برای چند ماه اول ادامه داشت و پس از آن، شاهد تأخیرهای فراوان در پرداخت‌ها به داروخانه‌ها و تأمین‌کنندگان دارو بودیم. این تأخیرها باعث شد که بسیاری از داروخانه‌ها نتوانند دارو تهیه کنند و در نتیجه کمبود دارو در بازار شدت گرفت.
مشکلات همچنان پابرجا؛ قاچاق دارو و قیمت‌های غیرواقعی
هدف اصلی طرح «دارویار» جلوگیری از قاچاق دارو به خارج از کشور و واقعی کردن قیمت دارو برای تولیدکنندگان بود، اما این اهداف در سایه ضعف‌های اجرایی و عدم تأمین منابع مالی لازم، به نتیجه مطلوب نرسید. علی‌رغم گذشت بیش از دو سال از اجرای طرح، همچنان داروهای ایرانی به‌طور غیرقانونی به کشورهای همسایه قاچاق می‌شوند و قیمت‌ها برای تولیدکنندگان همچنان غیرواقعی باقی مانده است.
بدهی‌های کلان دولت و فشار بر صنعت دارو
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات پیش‌روی طرح «دارویار»، بدهی‌های انباشته دولت به بخش‌های مختلف صنعت دارو است. طبق گفته سیدابراهیم هاشمی، رئیس هیئت مدیره انجمن پخش دارو و مکمل ایران، دولت به تأمین‌کنندگان دارو و بخش‌های مختلف زنجیره تأمین، از جمله دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌ها، بدهی‌های کلانی دارد که در مجموع به ۴۰ هزار میلیارد تومان می‌رسد. این بدهی‌ها، صنعت دارو را به‌شدت تحت فشار قرار داده و موجب بروز بحران‌هایی در تأمین دارو و خدمات درمانی شده است.
چالش‌های نقدینگی و مشکلات در تأمین داروخانه‌ها
یکی دیگر از مشکلات عمده این طرح، بحران نقدینگی در زنجیره تأمین دارو است. داروخانه‌ها و شرکت‌های پخش دارو برای ادامه فعالیت‌های خود با کمبود نقدینگی روبه‌رو هستند و بخش عمده‌ای از بدهی‌های آن‌ها مربوط به مطالبات از بیمه‌ها و طرح «دارویار» است. این مشکلات مالی، توانایی صنعت دارو برای تأمین دارو را به‌شدت محدود کرده است و در نتیجه، مردم برای تهیه دارو با مشکلات جدی مواجه می‌شوند.
نگرانی‌ها از آینده طرح «دارویار»
در حالی که مشکلات طرح «دارویار» به یکی از دغدغه‌های اصلی مسئولان و فعالان صنعت دارو تبدیل شده، هنوز پاسخ روشنی به این سوال داده نشده که چرا این طرح نتوانسته است مشکلات صنعت دارو را حل کند و چرا همچنان شاهد بحران‌های متعدد در این حوزه هستیم. مهدی پیرصالحی، رئیس جدید سازمان غذا و دارو، نیز در اولین روزهای حضور خود در این سازمان، از عدم تأمین منابع مالی کافی برای اجرای این طرح انتقاد کرد و از سازمان برنامه و بودجه خواست که در تخصیص بودجه برای سال آینده به این طرح توجه ویژه داشته باشند.
آینده نامعلوم «دارویار» و تهدیدات پیش‌رو
اگر مشکلات مالی و اجرایی طرح «دارویار» به‌سرعت حل نشود، این طرح به‌طور جدی با بحران‌های بزرگتری روبه‌رو خواهد شد. برخی کارشناسان هشدار می‌دهند که اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند، طرح «دارویار» ممکن است به «مرگ تدریجی» نظام دارویی کشور منجر شود. در صورتی که مسئولان نتوانند منابع مالی لازم را تأمین کنند و مشکلات موجود را حل کنند، صنعت دارو با فروپاشی بیشتری روبه‌رو خواهد شد که تبعات منفی آن به‌طور مستقیم بر مردم و سلامت عمومی کشور تأثیر خواهد گذاشت.
در نهایت، طرح «دارویار»، که روزی به‌عنوان یک تحول اقتصادی در صنعت دارو معرفی می‌شد، اکنون به یک بحران تبدیل شده است. برای جلوگیری از فروپاشی نظام دارویی کشور، ضروری است که مسئولان اقدامات فوری و مؤثری انجام دهند تا مشکلات نقدینگی، بدهی‌های کلان و بحران‌های تأمین دارو را حل کنند. در غیر این صورت، ادامه این وضعیت می‌تواند به تبعات جبران‌ناپذیری برای سلامت مردم و وضعیت اقتصادی کشور منجر شود.
نظر شما