به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، مسعود مشایخی در گفتگو با خبرنگاران درباره وضعیت اجرای طرح پزشکی خانواده روستایی اظهار داشت: این طرح از سال ۱۳۸۴ به‌منظور ایجاد نظام ارجاع و دسترسی مناسب به خدمات سلامت در روستاها و شهرهای با جمعیت کمتر از ۲۰ هزار نفر به مرحله اجرا درآمد.

مدیرکل سلامت خانواده و نظام ارجاع سازمان بیمه سلامت ایران بیان کرد که این طرح شامل خدمات پزشکی، دندانپزشکی، مامایی، سلامت روان، بهبود تغذیه، تصویربرداری پزشکی، آزمایشگاه و دارو است. در حال حاضر ۴۲۸۷ مرکز خدمات جامع سلامت فعال در کشور وجود دارد که به ارائه خدمات به جمعیت تحت پوشش می‌پردازند.

وی تصریح کرد: در طرح پزشکی خانواده روستایی، حدود ۷۰۰۰ پزشک، ۵۶۶۲ ماما و ۱۸۹۳ دندانپزشک و بهداشتکار دهان و دندان در حال فعالیت هستند. همچنین در سال جاری، خدمات کارشناسان سلامت روان و بهبود تغذیه به بسته خدمات پزشکی خانواده روستایی اضافه شده است.

مشایخی در ادامه به وضعیت پزشکی خانواده شهری در استان‌های فارس و مازندران اشاره کرد و گفت: این طرح از سال ۱۳۹۱ در این دو استان اجرا شده است. در استان فارس، خدمات پزشکی خانواده به جمعیتی بالغ بر ۱.۰۳۵.۰۰۰ نفر توسط ۱۱۹۰ پزشک ارائه می‌شود، در حالی که در استان مازندران، ۸۴۰ پزشک به جمعیتی بالغ بر ۵۲۴.۲۵۴ نفر خدمت می‌کنند.

مدیرکل سلامت خانواده همچنین از برگزاری دو کارگاه آموزشی برای ۷۰۰۰ پزشک خانواده روستایی خبر داد که با تمرکز بر سبک زندگی سالم و بر اساس آموزه‌های طب ایرانی برگزار می‌شود. مدرسین این دوره‌ها، پزشکان متخصص طب ایرانی خواهند بود.

وی درباره نظام ارجاع صندوق بیمه سلامت همگانی ایرانیان نیز گفت: این طرح از سال ۱۴۰۰ آغاز شده و در حال حاضر جمعیتی بالغ بر ۳.۹۵۳.۰۰۰ نفر از خدمات ۳.۵۷۹ پزشک همکار طرح بهره‌مند هستند.

مشایخی در پایان به اجرای پروژه پیشگیری سطح چهارم اشاره کرد و افزود: هدف این پروژه، اجتناب از عوارض تجویزهای پزشکی از طریق برگزاری دوره‌های بازآموزی برای پزشکان است. وی تأکید کرد که اجرای پروژه پیشگیری نخستین در شهرستان‌های کهنوج، زرند و زهک آغاز شده و پیش‌بینی می‌شود این طرح در ۶۰ شهرستان دیگر نیز ادامه یابد.

اجرای طرح پزشکی خانواده روستایی و شهری با هدف ارتقاء سطح سلامت عمومی و تسهیل دسترسی به خدمات بهداشتی در کشور، نشان‌دهنده تعهد سازمان بیمه سلامت به بهبود کیفیت زندگی شهروندان است. این اقدامات می‌تواند به‌طور مستقیم بر سلامت روان و جسم جامعه تأثیرگذار باشد و به بهبود کیفیت خدمات درمانی در مناطق دورافتاده کمک کند.