به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،«میندی تسای»، بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی که از سال ۲۰۰۴ به این اختلال دچار است، تجربیات خود را به اشتراک میگذارد. او در تلاش برای درک علائم و احساسات ناشی از این بیماری، به اهمیت شناسایی زودهنگام آن پی برده است.
میندی میگوید که اولین نشانهها با تغییرات جزئی در احساسات و ادراک او آغاز شد. به عنوان مثال، شنیدن صدای روشن شدن موتور ماشین پارک شده در حالی که در پیادهرو راه میرفت، بدون دلیل منطقی، او را عصبانی میکرد. در آن زمان، او نتوانسته بود این تغییرات را بهطور کامل درک کند و سعی میکرد احساساتش را تفسیر کند.
با گذشت زمان، احساسات او تبدیل به تغییرات قابل توجهی در خلق و خو شد. او خود را سرد و راضی مییافت، در حالی که دوستانش متوجه تغییرات در رفتار و شخصیت او شدند. این تغییرات منجر به افزایش افکار غیرعادی و توهمات شنوایی شد که به مرور زمان او را از فعالیتهای روزمرهاش دور کرد.
پس از بروز توهمات شدید، میندی به یک فروپاشی روانی رسید و دوستانش او را به پزشک بردند. او بر این باور است که گزارش تغییرات حالات و علائم بیماریاش میتواند به دیگر بیماران کمک کند تا زودتر متوجه وضعیت خود شوند.
میندی تأکید میکند که شناخت علائم هشداردهنده از جمله تغییر در خلق و خو، افکار غیرمعمول، ناتوانی در خوابیدن و شنیدن صداهای نامفهوم، میتواند به مداخله حرفهای زودتر منجر شود و مدیریت بهتری از بیماری را فراهم آورد.
بدون درمان، چه اتفاقی میافتد؟
عدم درمان میتواند عواقب جدی به همراه داشته باشد. خودکشی در بین بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی رایج است، بهویژه اگر شخص علائم فعالی داشته باشد و از درمان بهرهمند نشود. تحقیقات نشان میدهد که تشخیص و درمان زودهنگام میتواند اثرات طولانیمدت بیماری را کاهش دهد.
درمان و مداخله
استفاده از دارو تحت نظر پزشک اولین قدم برای مدیریت علائم است. اگرچه ممکن است نیازی به بستری شدن در بیمارستان نباشد، مراجعه به روانپزشک و دریافت مراقبتهای لازم از اهمیت بالایی برخوردار است. حمایتهای خانوادگی و درمانهای روانشناختی نیز به عنوان مکملهای درمانی بسیار مؤثر هستند.
شناخت علائم اسکیزوفرنی و درک آن میتواند به افراد کمک کند تا به موقع اقدامات لازم را انجام دهند. این آگاهی نه تنها برای بیمار، بلکه برای خانواده و دوستان نیز حیاتی است تا در مسیر بهبودی و مدیریت بهتر بیماری گام بردارند.
نظر شما