به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق، فاکتورهای متعددی برای کمک به کودکان بی‌سرپرست وجود دارد و در این راستا مؤسسه خیریه کهریزک در مقاله‌ای به برخی از آنها پرداخته است.از بزرگ‌ترین نیازهای کودکان بی‌سرپرست، نیاز به توجه و دیده‌شدن است؛ زیرا بی‌توجهی، هر فردی را به سوی منزوی‌شدن، عصبی‌شدن، پرخاشگرشدن و در نهایت‌ افسرده‌شدن می‌برد.

بیش از هر چیزی باید با این کودکان تعامل داشت و با آنها صحبت کرد. به حرف‌هایشان گوش داد و به خواسته‌های آنان توجه کرد. در صورت منطقی و معقول‌بودن، خواسته‌ها را برآورده کرد و در غیر این صورت باید آنان را با ذکر دلایل منطقی از نامعقول‌بودن خواسته‌شان مطلع کرد.باید به این کودکان حس حمایت داد و نشان داد تنها نیستند و هر زمان که نیاز به کمک داشته باشند، کسی برای کمک به آنها وجود دارد. این کودکان را باید به‌گونه‌ای پرورش داد که بتوانند شرایط خود را بهبود ببخشند و سطح تحمل و توان خود را بالا ببرند. باید به آنها یاد داد ‌اعتمادبه‌نفس‌شان را افزایش دهند؛ در این صورت است که می‌توانند با مشکلاتی که هر روز مواجه می‌شوند، دست‌وپنجه نرم کنند.

برای کمک به کودکان بی‌سرپرست باید با آنان همراهی کرد و به آنها یاد داد که توانایی‎‌هایشان را کشف کرده و آنها را پرورش دهند. با حمایت درست و به‌موقع باید آنها را پرورش داد و به آنها فهماند که فرد ارزشمندی هستند و می‌توانند ‌مانند سایر شهروندان، شهروندی مفید و ارزشمند برای جامعه باشند.

کودکان بی‌سرپرست نیز مانند سایر کودکان نیازمند تعامل و تفریح هستند. باید برای تعامل با آنها وقت کافی گذاشت، با این کودکان به مکان‌های تفریحی رفت و با آنها زمان سپری کرده و حتی با آنها غذا خورد. زمانی که رفتاری متفاوت با این نوع کودکان می‌شود، آنها این تفاوت را به وضوح حس کرده و فکر می‌کنند که مورد قبول جامعه نیستند و بنابراین‌ خود را به مرور عقب کشیده و تنهایی را ترجیح می‌دهند؛ این درحالی است که تنهایی خطر بزرگی برای هر فرد در جامعه محسوب می‌شود.

زمانی که فردی مقداری از زمان خود را با چنین کودکی سپری می‌کند، به او می‌فهماند که با سایر کودکان فرقی ندارد و او نیز شهروند محسوب می‌شود؛ اگرچه شرایط زندگی متفاوت‌تری دارد. پارک، سینما، شهربازی، رستوران و مکان‌های تفریحی مختص کودکان، همگی مکان‌هایی هستند که همه کودکان نیاز به استفاده از آن دارند تا علاوه بر تفریح‌کردن، جنبه‌های مختلف رشدی-شناختی آنان پرورش یابد.

قدرت یک جامعه در سطح سواد مردم آن جامعه است؛ بنابراین باید از کودکی به تحصیل توجه نشان داد. کودکان بی‌سرپرست به تنهایی و بدون کمک‌ قادر به ادامه تحصیل نیستند؛ زیرا نه پولی دارند و نه مدرسه‌ای می‌شناسند. باید کسی از آنها حمایت کند تا بتوانند به مدرسه بروند. در اینجاست که خیرین و مؤسسات خیریه برای کمک به کودکان بی‌سرپرست هر ماه مقداری از هزینه‌های تحصیل این کودکان را بر عهده می‌گیرند.

علاوه بر کمک‌هزینه‌های تحصیلی و امتیازاتی که در برخی مدارس برای این کودکان در نظر گرفته می‌شود، برخی خیرین در مناطق محروم اقدام به ساخت مدرسه می‌کنند تا کودکان آن منطقه بتوانند حداقل سواد پایه را داشته باشند و پس از پایان دوره ابتدایی و مقدماتی تحصیل، در صورت تمایل، برای ادامه تحصیل به مقاطع بالاتر در مدارس معتبرتری بروند.