به گزارش سلامت نیوز به نقل از انلی مای هلث، زمانی فرا می رسد که به نظر می رسد ناچار به مصرف آنتی بیوتیک ها بشویم. اما درک این نکته ضروری است که آنها فقط به درمان عفونت‌های باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی و عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) کمک می‌کنند و نباید برای سایر انواع بیماری‌ها، مانند عفونت‌های ویروسی، سرخود استفاده شوند. استفاده از آنتی بیوتیک نه تنها ثابت شده است که بی اثر است، بلکه منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی می شود که در آن باکتری ها دیگر با این آنتی بیوتیک ها از بین نمی روند.

در حالی که ممکن است آنتی بیوتیک ها بخشی از طب مدرن به نظر برسند، همتایان طبیعی آنها از زمان های بسیار قدیم وجود داشته اند. می توانید آنتی بیوتیک های طبیعی را هم امتحان کنید.

زنجبیل

با توجه به مطالعه منتشر شده در Phytotherapy Research، زنجبیل در مبارزه با باکتری‌ها، از جمله آنهایی که باعث بیماری های پریودنتال می‌شوند، پتانسیل نشان داده است. این خواص به ترکیباتی مانند جینجرول‌ها و شوگاول‌های موجود در زنجبیل نسبت داده می‌شود؛ در واقع این موارد به مبارزه با باکتری‌های مختلف از جمله E. coli و Staphylococcus aureus نیز می پردازند.

برخی از نمونه های رایج عفونت های E. coli عبارتند از UTI، ذات الریه و مننژیت، در حالی که استافیلوکوکوس اورئوس می تواند باعث کورک، فورونکل و سلولیت شود.

سیر

سیر نشان داده شده است که دارای خواص ضد باکتریایی است که به جلوگیری از طیف گسترده ای از عفونت های باکتریایی کمک می کند. برخی از ترکیبات رایج شامل آلیسین، آجوئن و آلیل سولفید است که به سیر این قدرت را می‌دهد تا باکتری‌ها را دور نگه دارد.

مطالعه منتشر شده در ژورنال Applied and Environmental Microbiology نشان داده است که عصاره سیر، به ویژه ترکیبات ارگانوسلفور آن، می تواند به باکتری کامپیلوباکتر ژژونی آسیب برساند و آن را غیرفعال کند.

میخک

میخک به دلیل خواص ضد میکروبی خود شناخته شده است.

پژوهشی نشان می دهد که آنها حاوی ترکیبی به نام اوژنول هستند که مانع رشد باکتری های مختلف از جمله S. aureus و E. coli می شود. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که میخک، یا هر آنتی بیوتیک طبیعی دیگر، نباید به عنوان یک درمان اولیه برای عفونت های باکتریایی بدون مشورت با پزشک مصرف شود.

عسل

عسل به عنوان یک منبع سالم از مواد مغذی مختلف و خواص آنتی اکسیدانی شناخته می شود. همچنین سابقه طولانی استفاده از آن به عنوان یک آنتی بیوتیک طبیعی وجود دارد. این به این دلیل است که دارای محتوای قند بالایی است که محیطی نامناسب برای باکتری ها ایجاد می کند و حاوی پراکسید هیدروژن است که سرشار از خواص ضد باکتریایی است و می تواند عفونت های استافیلوکوکوس اورئوس و E.coli را از بین ببرد.

مطالعه منتشر شده در مجله Asian Pacific Journal of Tropical Biomedicine نشان می دهد که برخی از عسل ها، مانند عسل مانوکا، حتی بدون پراکسید هیدروژن نیز موثر هستند و آن را به مکانیسم های دیگری مانند pH پایین و محتوای قند بالا نسبت می دهند.

به‌علاوه، عسل‌های طبیعی و سالم در محیط‌های آزمایشگاهی در برابر باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک نویدبخش بوده‌اند.

مر

مر(Myrrh)، صمغ رزینی است که از گونه درختی به نام جنس Commiphora که متعلق به خانواده Burseraceae است، تهیه می شود. مطالعات نشان داده اند که این مواد حاوی خواص ضد باکتریایی قوی هستند که در برابر باکتری های رایج محافظت می کنند.

در واقع یک مطالعه منتشر شده در Planta Medica نشان داده است که عصاره مر می تواند در برابر چندین باکتری از جمله E. coli، Staphylococcus aureus، Pseudomonas aeruginosa و Candida albicans محافظت کند.

طبق آیورودا، اعتقاد بر این است که آنتی بیوتیک های طبیعی در شرایط خاص مانند عفونت های پوستی، به عنوان آنتی اکسیدان یا تقویت کننده سیستم ایمنی عمل می کنند و به مقاومت باکتری ها در برابر عفونت کمک می کنند.

نتیجه

آنتی بیوتیک ها یک راه عالی برای درمان عفونت های باکتریایی هستند. با این حال، آنها فقط باید تحت نظر پزشک مصرف شوند. به همین ترتیب، مشورت با پزشک در مورد مصرف آنتی بیوتیک های طبیعی نیز مهم است. به طور کامل به آنها وابسته نشوید، زیرا عفونت های باکتریایی شدید ممکن است به درمان های پیشرفته نیاز داشته باشند.