به گزارش سلامت نیوز به نقل از فرارو به نقل از وُکس، بسیاری از افرادی که به میگرن مبتلا می‌شوند هرگز به دنبال درمان آن نیستند. تنها در امریکا صرفا حدود ۴۰ درصد از مبتلایان به میگرن به دنبال معالجه آن هستند. سردردهای میگرنی نسبت به انواع دیگر سردردها علل متفاوتی دارند و به همین دلیل به درمان‌های مختلفی پاسخ می‌دهند. با این وجود، دلیل جدیدی برای امیدواری وجود دارد.

در چند سال گذشته دانشمندان بر اساس دانش فزاینده‌ای در مورد علل میگرن راهبردهای جدیدی را برای پیشگیری و درمان آن ایجاد کرده اند. برای افراد دچار سردرد چیزهای زیادی برای خوش بین بودن نسبت به آینده وجود دارد.

میگرن از چه چیزی ناشی می‌شود؟

"امیلی شلیتز فورتنبری" متخصص مغز و اعصاب و سردرد در دانشگاه آلاباما در بیرمنگام می‌گوید چندین ویژگی میگرن را از انواع دیگر سردردها متمایز می‌کند و یکی از بارزترین آن‌ها شدت آن است. او توضیح می‌دهد که افراد مبتلا به سردردهای غیرمیگرنی استفراغ نمی‌کنند و مجبور نیستند به یک اتاق ساکت و آرام بروند تا دراز بکشند.

افرادی که بیش از پنج دوره حملات سردرد در طول عمرشان بین چهار ساعت تا سه روز به طول انجامیده و با دو مورد از این چهار ویژگی مشخص می‌شود احتمالا دچار میگرن می‌شوند: سردرد در یک طرف سر موضعی است، ضربان می‌زند، درد متوسط تا شدید دارد یا با فعالیت بدنی بدتر می‌شود. این حملات معمولا شامل حالت تهوع و استفراغ یا حساسیت به نور یا صدا نیز می‌شوند.

سردرد میگرنی مراحل مختلفی دارد. به گفته "دیوید دودیک" متخصص مغز و اعصاب و متخصص سردرد از هر پنج فرد مبتلا به میگرن حدود چهار نفر مرحله پیش سردردی دارند که ساعت‌ها و یا حتی چند روزپیش از آغاز درد شروع می‌شود. این مرحله می‌تواند شامل طیف وسیعی از علائم از جمله حساسیت به نور یا صدا، درد گردن، خمیازه کشیدن، خستگی و علائم عجیب‌تر مانند میل به تکرر ادرار و میل به غذاهای خاص باشد. دودیک می‌گوید:"همه این علائم ناحیه‌ای را در مغز بازتاب می‌دهند که در حال فعال شدن است".

علاوه بر این علائم حدود یک سوم افراد پیش از شروع سردرد واقعی چیزی را تجربه می‌کنند که به آن هاله گفته می‌شود در طی آن افراد ممکن است علائم عصبی مانند دیدن ستاره‌ها یا نقاط کور، احساس بی حسی در صورت یا دست خود یا فلج موقت داشته باشند. پس از آن خود سردرد از راه می‌رسد که اغلب شدید است و گاهی با تهوع و استفراغ یا درد همراه با نور یا شنیدن صدا همراه است.

در طول مرحله پس از سردرد افراد اغلب با کُندی ذهن، خلق و خوی ضعیف، خستگی و مشکل در تمرکز مواجه می‌شوند. در مجموع، این علائم می‌توانند برای ساعت‌ها یا روزها ادامه داشته باشند و یک بیمار معمولی دو تا چهار بار در ماه چرخه کامل را پشت سر می‌گذارد.

زنان بسیار بیش‌تر از مردان احتمالا به دلیل نوسانات سطح استروژن به میگرن مبتلا می‌شوند. افرادی که از موقعیت اجتماعی - اقتصادی پایینی برخوردارند و افرادی که ضربه به سر داشته اند نیز بیش‌تر در معرض خطر ابتلا به میگرن قرار دارند. کارشناسان پیش‌تر فکر می‌کردند که میگرن تنها به دلیل انبساط غیرطبیعی رگ‌های خونی در مغز رخ می‌دهد.

در طول چند دهه گذشته این تفکر تکامل یافته است: دانشمندان اکنون بر این باور هستند که مغز افراد مبتلا به میگرن به شدت به اثرات برخی از انتقال دهنده‌های عصبی به ویژه پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین یا CGRP حساس است. مولکول CGRP اساسا یک مولکول درد است.

محققان سردرد دریافته اند که افراد مبتلا به میگرن در هنگام سردرد سطح CGRP خون بالاتری نسبت به افراد بدون میگرن دارند و تزریق این مولکول به افراد مستعد میگرن باعث سردرد می‌شود. این اکتشافات این مولکول را به هدفی برای کشف داروها تبدیل کرد و از سال ۲۰۱۸ میلادی سازمان غذا و داروی امریکا هشت داروی جدید میگرن را تایید کرده است.

محرک‌های میگرن واقعی هستند، اما در شناسایی بیش از حد آن‌ها محتاط باشید
در میان افراد مستعد میگرن در مورد عواملی که باعث آغاز آبشار سردرد می‌شوند تنوع وجود دارد، اما یکی از رایج‌ترین آن‌ها در تمام جنسیت‌ها و گروه‌های سنی استرس است. "ریچارد لیپتون" متخصص مغز و اعصاب می‌گوید:" در واقع، آرامش پس از استرس است که احتمالا مهم‌ترین محرک می‌باشد".

او می‌گوید سردردهای "ناامید کننده" در تعطیلات آخر هفته یا به دنبال رویدادهای اضطراب‌آور یک رویداد رایج برای مبتلایان به میگرن است. این نشان می‌دهد که تغییرات در هورمون استرس کورتیزول ممکن است در مسیری که منجر به میگرن می‌شود نقش داشته باشد. او هم چنین توضیح می‌دهد که چرا تکنیک‌های مدیریت استرس برای پیشگیری بسیار موثر هستند.

اضطراب پیش بینی یا نگرانی در مورد اتفاق بدی که در آینده رخ می‌دهد یکی از انواع استرس است که می‌تواند باعث میگرن شود. این موضوع می‌تواند تمایز میان محرک‌های واقعی میگرن از باور در مورد محرک‌ها را چالش برانگیز سازد. باور در مورد محرک‌ها باعث اضطراب پیش بینی می‌شود که احتمال سردرد را افزایش می‌دهد.

سایر محرک‌های رایج عبارتند از خواب ناکافی، الکل، مصرف بیش از حد یا ترک کافئین و به طور متناقض استفاده بیش از حد از برخی از داروهای سردرد چه بدون نسخه و چه با نسخه. اگر آن داروها بیش از حد استفاده شود می‌توانند منجر به بروز سردرد شوند.

وقتی صحبت از برخی محرک‌های مشکوک به میان می‌آید تشخیص تفاوت بین علت و معلول میگرن می‌تواند پیچیده باشد. فرض کنیم کسی متوجه می‌شود که وقتی شکلات می‌خورد احتمال سردرد بعدی در او زیاد است. یک احتمال این است که شکلات باعث سردرد می‌شود. احتمال دیگر آن است که میل به شکلات یکی از ویژگی‌های اولیه میگرن است.

برخی تغییرات سبک زندگی را در نظر بگیرید

اگر فکر می‌کنید میگرن دارید یکی از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید اولویت قائل شدن برای مدیریت استرس است. بسیاری از رویکردها از تکنیک‌های مبتنی بر تمرکز حواس گرفته تا آرام سازی پیشرونده عضلانی اثبات شده اند. در صورت بروز سردرد فهرستی از موارد رایج را مرور کنید تا ببینید آیا قرار گرفتن در معرض آن موارد وضعیت تان را بدتر می‌کند یا خیر.

محرک‌های میگرن اغلب تجمعی هستند. توصیه می‌شود روی بهداشت خواب تمرکز کنید، از مصرف بیش از حد دارو خودداری کنید، مصرف کافئین را در حد متوسط و ثابت نگه دارید و نوعی فعالیت بدنی را انجام دهید. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که مکمل‌های خاص نیز می‌توانند سردرد را کاهش دهند اگرچه داده‌ها لز برخی داده بیش‌تر از سایر داده‌ها پشتیبانی می‌کنند.

شواهد خوبی وجود دارند که نشان می‌دهند ریبوفلاوین که به عنوان ویتامین ب ۲ نیز شناخته می‌شود از میگرن در برخی افراد جلوگیری می‌کند و عوارض جانبی کمی دارد. منیزیم نیز ممکن است مفید باشد اگرچه در دوزهای بالاتر می‌تواند علائم گوارشی ناخوشایند ایجاد کند. هم چنین، کوآنزیم *Q۱۰ در چندین مطالعه نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان داده است.

تشخیص را در اولویت قرار دهید

تخمین زده می‌شود که حدود ۴۰ میلیون آمریکایی از میگرن رنج می‌برند. در اکثر موارد این به بیمار بستگی دارد که سردرد خود را در دستور کار ارائه دهنده قرار دهد. در صورت مشاهده علائم به پزشک مراجعه کنید و بگویید من برای شرایط جسمانی ام اینجا هستم، اما برای من مهم است که در مورد میگرن یا سردردهایم صحبت کنم یا برای صحبت در مورد این موضوع یک ویزیت را برنامه ریزی کنید.

به ابزارهای قدیمی و جدید برای پیشگیری و درمان میگرن دسترسی داشته باشید
داروهایی که در اصل طی دهه‌های گذشته برای درمان صرع (مانند توپیرامات)، فشار خون بالا (مانند پروپرانولول) و افسردگی (مانند آمی‌تریپتیلین) تولید شدند برای سالیان متمادی به منظور پیشگیری از میگرن مورد استفاده قرار می‌گرفتند. تریپتان‌ها گروهی از داروها هستند که مدت هاست برای متوقف کردن میگرن پس از آغاز آن تجویز می‌شوند و سم بوتولینوم تزریقی مانند بوتاکس صرفا برای رفع خطوط و شیارهای پیشانی شما نیست و برای درمان میگرن نیز تایید شده است.

همه این داروها را می‌توان توسط پزشک مراقبت‌های اولیه تجویز کرد. در حالی که این گزینه‌ها به بسیاری از افراد کمک کرده اند تا علائم میگرن خود را مدیریت کنند، اما می‌توانند عوارض جانبی بدی نیز به همراه داشته باشند یا در مورد تریپتان‌ها در صورت استفاده زیاد باعث تشدید سردرد شوند. به این دلایل برخی افراد استفاده از آن‌ها را متوقف کرده و تصور می‌کنند که گزینه‌های بهتری وجود ندارد. این در حالیست که گزینه‌های بهتری وجود دارند.

دودیک که با آزمایش برخی از این داروهای جدیدتر درگیر بوده توضیح می‌دهد که در سالیان اخیر از آنجایی که CGRP به‌عنوان بخش مهمی از آبشار میگرن شناخته شده گروه جدیدی از داروهای خاص میگرن که این مولکول را هدف قرار می‌دهند ظهور کرده اند. این داروها انواع مختلفی دارند: برخی از آن‌ها آنتی بادی‌های مونوکلونال با اثر طولانی هستند که به عنوان یک درمان پیشگیرانه هر چند هفته یا چند ماه یکبار تزریق می‌شوند یا به صورت داخل وریدی تجویز می‌شوند. سایرین که گپانت‌ها و دیتان‌ها نامیده می‌شوند (نام‌های تجاری شامل Nurtec ODT، Ubrelvy و Reyvow) داروهای خوراکی هستند که بیش‌تر برای متوقف کردن میگرن پس از آغاز آن تجویز می‌شوند اگرچه Nurtec ODT می‌تواند برای پیشگیری نیز مورد استفاده قرار گیرد. حتی یک مورد از داروها نیز Zavzpret است که از طریق از طریق اسپری بینی مصرف می‌شود.

این داروها مزایای قابل توجهی نسبت به داروهای قدیمی دارند: عوارض جانبی کمی دارند و با سردردهای ناشی از مصرف بیش از حد دارو ارتباطی ندارند. این صرفا داروها نیستند که نویدبخش راه‌های تازه‌ای در کاهش دفعات و شدت حملات میگرنی بوده اند.

اخیرا چندین دستگاه نیز برای درمان میگرن توسط سازمان غذا و دارو تایید شده اند. این دستگاه‌ها شامل محرک‌های عصبی هستند که روی بازو، تاج سر یا پیشانی نصب شده یا در دست نگه داشته می‌شوند. اگرچه آن‌ها جعلی به نظر می‌رسند، اما واقعا در مطالعات اثربخشی شان اثبات شده است. این دستگاه‌ها همگی ایمن هستند مگر آن که شما ضربان ساز* داشته باشید. اگرچه این دستگاه‌ها ارزان نیستند و معمولا تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گیرند.

*کوآنزیم Q۱۰ آنتی اکسیدانی است که از صدمه دیدن سلول‌ها توسط رادیکال‌های آزاد (مواد شیمیایی بسیار واکنش پذیر) جلوگیری می‌نماید. چون در چربی انحلال پذیر است در ماهی چرب، گوشت گاو، سویا، بادام زمینی، و اسفناج یافت می‌شود.

* پیس میکر یا ضربان ساز قلب دستگاه کوچکی است که با باتری کار می‌کند و تکانه الکتریکی برای ضربان قلب شما ارسال می‌نماید.