به گزارش سلامت نیوز به نقل از وب ام دی، ماسونیا تریلر 23 ساله بود که در سال 2010 به ویروس نقص ایمنی انسانی ( اچ آی وی ) مبتلا شد.
تریلر می‌گوید: «در دو هفته اول، هر روز گریه می‌کردم. من در 23 سالگی واقعاً از خودم ناامید شدم و بسیاری از تصمیماتی را که گرفته بودم زیر سوال بردم.»
در حالی که تریلر در حال کشف این موضوع بود، 2 هفته پس از تشخیص HIV متوجه شد که باردار است. با این حال دختر تریلر سالم است. اما تریلر به وضوح فشار و استرس فوق العاده ای را که احساس می کرد به خاطر می آورد.
تشخیص HIV و شروع استرس
تشخیص HIV زندگی را تغییر می دهد. هنگامی که متوجه شدید که به آن مبتلا هستید، هیچ درمان موثری برای آن وجود ندارد. اما با یک نوع درمان پزشکی مناسب، می توانید تعداد ویروس را در خون خود پایین نگه دارید و بدون خطر ابتلای دیگران، زندگی سالم و طولانی داشته باشید.
در حالی که پیشرفت‌های پزشکی، امید به زندگی را تا حد زیادی بهبود بخشیده است، انگ و استرس ناشی از تشخیص HIV همچنان می‌تواند بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد.
آلن تایگ، متخصص بیماری‌های عفونی در کلیولند، می‌گوید: « اچ‌آی‌وی خیلی چیزها را تحت تأثیر قرار می‌دهد: پویایی شما با دوستان، خانواده، محل کار و ... و منجر به استرس روحی و روانی زیادی می‌شود.»
نگرش های منفی علیه اچ آی وی بیشتر ریشه در اطلاعات نادرست در مورد نحوه انتشار عفونت دارد. بسیاری فکر می کنند که فقط گروه های خاصی از مردم را تحت تاثیر قرار می دهد. آنها اغلب به جنسیت، گرایش جنسی، هویت جنسی، نژاد یا قومیت، مصرف مواد مخدر، یا کار جنسی به عنوان علت شیوع HIV اشاره می کنند.
این نگرش ها ممکن است باعث شود افراد مبتلا به HIV این انگ را درونی کرده و استرس زیادی را تجربه کنند. این «انگ» ممکن است باعث شود آنها از گفتن وضعیت HIV به عزیزان خود ترس داشته باشند.
تریلر می‌گوید: «در ابتدا به عنوان یک مجازات به آن نگاه کردم.»
پزشکان سعی کردند به او اطمینان دهند که با مراقبت های پزشکی مناسب و به موقع، حالش خوب خواهد شد. اما تریلر می‌گوید حدود یک سال طول کشید تا او احساس کند که با وضعیت HIV خود کنار آمده است و تقریباً 6 سال طول کشید تا احساس کند «حالش خوب خواهد شد.»
تریلر می‌گوید: «این به این دلیل است که من فقط از نظر جسمی بیمار نبودم، بلکه از نظر روحی شکست خورده عمل می‌کردم.»
مدیریت استرس
با HIV، استرس بیش از حد می تواند بر سلامت کلی شما تأثیر بگذارد، حتی اگر درمان، عفونت شما را کنترل کند.
جاناتان کولاسانتی، معاون مدیر پزشکی در برنامه بیماری های عفونی در Grady Health System در آتلانتا می گوید : «زمانی که بدن تحت مقدار قابل توجهی استرس است، می تواند منجر به التهاب شود که می تواند باعث ایجاد سایر بیماری های مزمن شود و یا آن ها را محتمل تر یا بدتر کند. »
در حالی که بسیاری تشخیص اچ آی وی را یک دوره استرس زا در زندگی خود می دانند، برخی بهتر آن را مدیریت می کنند، به خصوص اگر سیستم حمایتی خوبی داشته باشند. در واقع ارزیابی زودهنگام وضعیت ذهنی بیماران، برای کمک به آنها برای مقابله با عوامل استرس‌زا بسیار مهم است.
وقتی او با فردی که به تازگی مبتلا به HIV تشخیص داده شده ملاقات می کند، می گوید که سعی می کند بفهمد که آنها در مورد این بیماری چه می دانند و چگونه تشخیص را خوب انجام می دهند.
یک مطالعه نشان داد که استرس بیش از حد می تواند علیه درمان اچ آی وی موثر باشد و بار ویروسی را در خون افزایش دهد و احتمال پیشرفت HIV به سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) را افزایش دهد. این مرحله ای از HIV است که در آن ویروس توانایی سیستم ایمنی برای مبارزه با عفونت را از بین می برد و ممکن است منجر به مرگ شود.
اگر استرس زیادی دارید و برایتان سخت است که در برنامه درمانی خود باقی بمانید، در مورد آن به پزشک خود بگویید.
توجه به این نکته بسیار مهم است که بر استرس و اضطراب خود کنترل داشته باشیم زیرا استرس تأثیرات منفی بر بیماری های قلبی عروقی و سرطان و سایر شرایط پزشکی دارد که می دانیم افراد مبتلا به HIV با آن زندگی می کنند و آنها را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد.
مدیریت عوارض جانبی درمان
درمان HIV شامل دارویی به نام درمان ضد رتروویروسی (ART) است که می تواند میزان HIV در خون یا بار ویروسی را کنترل کند.
معمولاً افراد مبتلا به HIV می توانند نتایج را طی 6 ماه پس از شروع دارو مشاهده کنند. مقدار HIV می تواند به اندازه ای کم شود که «غیرقابل تشخیص» شود یا در آزمایش خون قابل ردیابی نباشد. این بدان معناست که بار ویروسی شما به اندازه کافی کم است که بتوانید سالم بمانید و HIV را به دیگران منتقل نکنید.
اما شما باید داروهای خود را همانطور که پزشک تجویز کرده است مصرف کنید. اگر دوز مصرفی را فراموش کنید، ممکن است ویروس موجود در بدن شما را در برابر داروهای شما مقاوم کند و دیگر دارو بر بدن شما تاثیری نداشته باشد. سپس ویروس می تواند شروع به تکثیر کند و به سیستم ایمنی بدن شما حمله کند که شانس شما را برای ابتلا به ایدز افزایش می دهد. همچنین به این معنی است که می توانید آن را به دیگران منتقل کنید.
در حال حاضر، اکثر داروهای موجود به صورت قرص های روزانه هستند که باید یک یا دو بار در روز به صورت خوراکی مصرف کنید. در حالی که داروهای جدیدتر عوارض جانبی را برای بسیاری از افراد تا حد زیادی کاهش داده اند، هنوز هم ممکن است عوارض جانبی از جمله مشکلات گوارشی، مشکل در خواب، خستگی و موارد دیگر داشته باشید.
در حالی که عوارض جانبی به خودی خود می توانند به عنوان یک عامل استرس زا عمل کنند، قورت دادن هر روز یک قرص می تواند برای برخی به یادآوری سنگین تبدیل شود و بر زندگی روزمره آنها تأثیر بگذارد.
افراد با این بیماری زندگی می کنند که همانطور که اشاره کردم هنوز کاملاً انگ شناخته می شود. و بنابراین، به همان اندازه که آنها می خواهند فقط زندگی خود را بگذرانند، یادآوری روزانه قرص می تواند یادآوری بسیار دشواری باشد که به آنها اجازه نمی دهد بیماری خود را فراموش کنند و زندگی خود را ادامه دهند.
تریلر می گوید که او این معضل را تجربه کرده است. :«برای آن دسته از ما که در تلاش برای مصرف داروهای خود هستیم، به طور مداوم به شما یادآوری می‌شود که از جنبه منفی، شما شایسته نیستید، ارزشمند نیستید، شما HIV دارید، این باعث می‌شود شما «کم و ناکافی» باشید.»
FDA داروی تزریقی HIV (Cabenuva) را تایید کرده است که فقط یک بار در ماه باید مصرف شود. این روش درمانی می‌تواند یک شکل جایگزین از درمان برای افرادی باشد که مصرف قرص‌های روزانه برای سرکوب HIV خود را بار سنگینی می‌دانند.
اگر مصرف هر روز قرص برای HIV برای شما سخت است، از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید داروها را تغییر دهید یا واجد شرایط تزریق هستید. بدون مشورت با پزشک ابتدا از دوزها صرف نظر نکنید. در صورت نیاز، پزشک شما می‌تواند با شما همکاری کند تا برنامه درمانی را که برای شما بهتر است ارائه دهد.
چگونه با HIV خوب زندگی کنیم؟
در حالی که داروها و بدن شما سخت کار می کنند تا بار ویروسی شما را سرکوب کنند، اجتناب ناپذیر است که در زندگی روزمره خود نوعی خستگی، استرس یا درد را احساس کنید. اما کارهایی وجود دارد که می توانید برای کنترل علائم خود و حفظ بهترین سلامت ممکن انجام دهید:
- از پیش برنامه ریزی کنید: بسیار مهم است که داروهای خود را حذف نکنید. اگر برنامه شلوغی دارید، برنامه ریزی کنید و قرص های خود را بسته بندی کنید تا همراه خود داشته باشید.
- از سلامت روان خود حمایت کنید: اگر احساس ناراحتی یا استرس دارید، به پزشک خود در مورد آن بگویید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا به متخصصان بهداشت روانی مناسب مانند درمانگران یا روانپزشکان هدایت شوید که می توانند به شما کمک کنند تا با هر گونه مشکل عاطفی که ممکن است با آن روبرو باشید، مقابله کنید.
- سیگار و مصرف مواد را کنار بگذارید: اگر سیگار می‌کشید یا مواد مخدر مصرف می‌کنید، می‌تواند به درستی درمان شما را مختل کند. همچنین اگر الکل می نوشید یا به دلایل سلامتی نیاز به ترک آن دارید (مثلاً اگر بیماری کبدی دارید)، پزشک می تواند به شما کمک کند منابعی برای کاهش یا ترک آن پیدا کنید.
- ورزش کنید: سعی کنید تا حد امکان فعالیت بدنی داشته باشید. چیزهایی مانند پیاده روی، یوگا یا باغبانی می توانند به شما در رهایی از استرس و تنش کمک کنند.
- به یک گروه پشتیبانی بپیوندید: ارتباط با افرادی که HIV دارند و می توانند تجربیات زندگی خود را با شما به اشتراک بگذارند بسیار مهم است. این کار می تواند باعث شود شما احساس کنید که بخشی از یک جامعه هستید.در واقع ارتباط با دیگران برای تریلر نجات بخش بود: «همانطور که شروع کردم به اشتراک‌گذاری داستانم، داشتم خودم را آموزش می‌دادم. من آگاهی ایجاد کردم و شروع کردم به مشارکت بیشتر در کمپین ها. من شروع به پرسیدن سوالات زیادی کردم و در بسیاری از کارهای اجتماعی شرکت کردم.»تریلر از طریق فعالیت‌های خود در زمینه HIV توانست با سایر افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی به‌ویژه زنان مسن‌تر سیاه‌پوست ملاقات کند که توانستند به او امید و توانایی تجسم زندگی خود با HIV را در دراز مدت بدهند.
- مراقبت از خود را تمرین کنید: زمانی را برای مراقبت از خود پیدا کنید. خوب غذا خوردن و استراحت زیاد می تواند نوعی درمان باشد. تریلر می‌گوید مراقبت از خود می‌تواند به سادگی این باشد که ناخن‌هایتان را مرتب کنید تا خودتان رادوست داشته باشید یا زمانی را برای گوش دادن به موسیقی مورد علاقه‌تان اختصاص دهید.
- با پزشک خود آشنا شوید: برای پیمایش موفقیت آمیز روند درمانیHIV بسیار مهم است که ابتدا یک رابطه محکم با پزشک خود داشته باشید.
نظر شما