به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان امروز، از سال‌ها پیش که کاربران شبکه‌های اجتماعی به ورزش‌ و تمرین‌های سنگین او گلایه کردند، گروهی از کاربران فضای مجازی مدعی شدند که آرات حسینی، مصداقی از کودک آزاری یا حتی کودک کار است. کودکی که گروهی پدرش را متهم به سوء استفاده از وی برای کسب درآمد و ثروت اندوزی می کنند و گروهی دیگر باشگاه سپاهان را متهم به سوء استفاده از این کودک برای تبلیغات خود می‌کنند.

توهین برای حال، منت برای آینده

این کش مکش ها در نهایت منجر به ورود افکار عمومی و به‌خصوص فعالان حقوق کودکان به پرونده این دعوای لفظی شد. منتقدانی که معتقد هستند رفتار و برخورد پدر آرات با وی، مصداقی از کودک آزاری است. گروهی نیز که البته تعدادشان کمتر از گروه قبلی است، باوردارند که او یک نابغه است و نمی‌توان از وسوسه جایگزینی آرات با یکی از نوابغ فوتبال به‌راحتی عبور کرد. در این شرایط پدر او در یک استوری اینستاگرامی نوشته است: «میدونید چیه یکبار دیگه این ویدئو رو تا آخر ببینید: من از آرات معذرت خواهم خواست بخاطر اینکه خواستم آداب و رسم ایرانیان را بهش نشون بدم؛ جماعتی که تموم وجودشون شده عقده؛ آرات فقط تو ژیمناستیک حداقل تونست نام مردم ایرانو تو حداقل شش کشور تو برنامه‌های اعجوبه‌های دنیا بیاره و مدام بگه اسم من آراته و از ایران؛ ایران با مردمانی نفرین شده که تا یک حرفی برامون ساخته میشه عقده‌هاشونو مینویسند؛ این جماعت لیاقت آرات من را نخواهند داشت. تو اولین فرصت دیگر خواهیم رفت ، وقتی آرات برای کشور دیگر باشد این جماعت همیشه از او به چشم یک قهرمان خواهند دید. لیاقت میخواهد.»
هرچند که این صحبت‌های پر از توهین و منت برسر مردم ایران، هیچ‌گاه پذیرفتنی نیست، آن‌هم برای نه‌تمام جماعتی که به قول پدر «آرات» عقده‌هایشان را خالی می‌کنند، بلکه برای معدود افرادی که دلشان با این فرزند ایران است و با حمایت‌هایشان از او در اینستاگرام و شبکه‌های مجازی، آرات را تبدیل به یک برند کرده‌اند. اما برای اینکه بیشتر بدانیم چه کسی در این رابطه درست می‌گوید، پدر آرات که مردم را به عقده‌گشایی محکوم می‌کند یا مردم که او را به سواستفاده از فرزند و در جهت رسیدن به منافع مالی، با کارشناسان به گفت‌وگو نشستیم.

چه کسی درست می‌گوید؟ مردم!

دکتر محمد اورکی، یک عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور در رشته روان‌شناسی و نویسنده کتاب روان‌شناسی مرضی کودک، به عنوان یکی از همین منتقدان معتقد است نوع رفتارهایی که پدر آرات حسینی با این کودک ۶ ساله انجام می‌دهد؛ مصداق بارز کودک‌آزاری است و باید مورد توجه فعالان حقوق کودک قرار بگیرد. یک بچه ۵-۶ ساله بیشتر از آنکه مجبور و محدود به فضای مجازی شود تا از طریق آن با دیگران ارتباط برقرار کند، نیاز دارد که جست‌وخیز کند و حواس لامسه، بویایی، چشایی و هماهنگی‌های حرکتی‌اش را با بازی کردن پرورش دهد. اگر کودکی توسط والدینش در زمینه‌هایی مثل شعر، قصه‌گویی، ورزش، نقاشی و یا هر رشته دیگری وارد شود در واقع نیازهای شخصی والدین است که از طریق بچه ارضا می‌شود.

بیشتر بخوانید: وضعیت نگران کننده آرات حسینی/دادستان به ماجرا ورود میکند؟

روش صحیح مطالبه گری

همچنین مونیکا نادی از فعالان حقوق کودکان نیز در گفت‌وگو با «آرمان امروز» با تایید اظهارات اورکی می‌گوید: «از یک نگاه بیرونی، رفتاری که پدر آرات با وی دارد، مصداق بارز کودک آزاری است چراکه براساس پیمان‌نامه حقوق کودک، دولت‌های عضو این پیمان‌نامه موظف شده‌اند از کودکان در مورد هرگونه سوء استفاده ای محافظت کنند. سوء استفاده‌هایی در زمینه‌های بهره کشی های اقتصادی، رفتارهایی که آموزش و تحصیل کودکان را مختل می کند و…»

وی با مقایسه این مصادیق با رفتارهای پدر آرات می‌افزاید: «این پسربچه در یک برنامه سنگین تمرینی به اجبار و ناخواسته به گونه‌ای وارد شده و مورد بهره کشی قرار گرفته که امکان کودکی کردن و رشد منطقی را از وی گرفته است. تازه این جدا از آسیب های جسمی است که باشگاه سپاهان مدعی است به آرات وارد شده است!»

این فعال حقوق کودکان در پاسخ به گروهی که مدعی اند پدر آرات حق دارد که بخواهد فرزندش را هرطور که می‌خواهد تربیت کند نیز خاطرنشان می‌کند: «بله این درست است اما این تربیت نباید خارج از موازین تربیتی و پیمان‌نامه حقوق کودکان باشد. واقعیت این است که پدر، فرزند را با رفتارها و کارهایی که انجام می‌دهد، مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد. در واقع وی اصلا شناخت کافی در مورد تربیت درست استعدادهای آرات ندارد بلکه مهمترین هدفش در ظاهر کسب شهرت و دیده شدن و اعتبار اندوزی است. درواقع وضعیت کنونی آرات حاصل شناخت خودش نیست بلکه نتیجه تصمیم و رفتارهای والدینش است. البته اینکه پدر و مادری بخواهند استعدادهای فرزندانشان را کشف کنند چیز بدی نیست ولی اینکه بخواهد وی را مجبور به کاری کنند که سلامت و آینده وی را تباه کند، مصداقی از همان کودک آزاری است. نادی با اشاره به لزوم ورود مدعی العموم به ماجرای آرات گفت: «از آنجایی‌که کودک آزاری مصداقی از جرایم عمومی است، باید دادستانی به ماجرا ورود پیدا کند و اگر رفتارهای پدر آرات، صلاحیت سرپرستی وی را زیر سوال ببرد، می‌تواند سرپرستی این نابغه را از وی بگیرد یا اگر مصداق رد صلاحیت سرپرستی نباشد، می‌تواند تدابیری را اتخاذ کند که پدر آرات دیگر نتواند از وی بهره کشی کند.» وی همچنین در تحلیل رفتار افکار عمومی و فضای مجازی و متهم کردن پدر آرات و پاسخ وی به افکار عمومی نیز می‌گوید: «واقعیت این است که آگاهی افکار عمومی ما نسبت به حقوق کودک کم است. وقتی صحبت از کودک آزاری است، مهمترین ابزار آن افکار عمومی است که باید با مطالبه گری جلوی کودک آزاری‌ها را بگیرد. منتهی در کشور ما این نوع آگاهی وجود ندارد. یعنی جامعه در کنار مطالبه‌گری در برابر کودک آزاری اغلب وارد بحث‌های حاشیه‌ای می‌شوند. درحالی‌که این مساله، مانند همه آسیب‌های اجتماعی یک موضوع چند بعدی است. بنابراین به نظر می‌رسد ابتدا افکار عمومی با آموزش هایی باید با مقوله پیمان نامه حقوق کودکان و جنبه های کودک آزاری آشنا شوند و بعد بخواهند در این زمینه ها مطالبه گری داشته باشند.»