به گزارش سلامت نیوز به نقل از اوری دی هلث ، MRSA یک ابر میکروب است که در صورت عدم درمان مناسب می تواند باعث عفونت های جدی شود.

MRSA مخفف استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین است، نوعی باکتری استاف که در برابر داروهای آنتی بیوتیک معمولی که برای درمان عفونت های رایج استافیلوکوک استفاده می شود، مقاوم است.

هنگامی که باکتری ها به آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند، داروهای کمتری برای از بین بردن آنها وجود دارد و خطر ابتلا به یک عفونت جدی بیشتر است.

ممکن است شما حامل MRSA باشید و هیچ نشانه ای از عفونت نداشته باشید. اما در برخی موارد، MRSA می تواند باعث عفونت تهدید کننده زندگی شود، به خصوص اگر سیستم ایمنی ضعیفی دارید یا در یک محیط مراقبت های بهداشتی هستید.

در افراد سالم، MRSA می تواند باعث عفونت پوستی شود. در بیمارستان ها و سایر مراکز مراقبت های بهداشتی، می تواند منجر به عفونت های شدیدتر، از جمله عفونت های جریان خون و ذات الریه شود.

محققان عامل توسعه MRSA را تجویز بیش از حد آنتی بیوتیک ها، از جمله تجویز آنها برای عفونت های ویروسی، مانند سرماخوردگی و آنفولانزا، می دانند.

از آنجایی که آنتی بیوتیک ها فقط باکتری ها را تحت تأثیر قرار می دهند، در درمان عفونت های ناشی از ویروس ها بی فایده هستند.

MRSA چیست؟

MRSA مخفف استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، نوعی باکتری استاف که به آنتی بیوتیک های معمولی که عفونت استاف را درمان می کنند، مقاوم است. این بدان معناست که داروهای کمتری برای از بین بردن این باکتری در دسترس است و درمان آن را دشوارتر می کند. دو نوع عفونت MRSA وجود دارد: مرتبط با مراقبت های بهداشتی (معروف به HA-MRSA) و مرتبط با جامعه (CA-MRSA). به طور کلی، خود استافیلوکوکوس اورئوس غیرمعمول نیست . برای مثال، اغلب در مجاری بینی و روی پوست افراد دیده می‌شود و بخشی از فلور طبیعی پوست در نظر گرفته می‌شود.

علائم MRSA چیست؟

اکثر افرادی که حامل MRSA هستند هرگز علائمی ندارند. هنگامی که عفونت CA-MRSA رخ می دهد، می تواند باعث ایجاد برآمدگی قرمز رنگ و پر از چرک روی پوست و تب شود. HA-MRSA ممکن است در جریان خون، قلب، ریه ها یا در ناحیه جراحی اخیر ایجاد شود. علائم شامل درد قفسه سینه، لرز، تب، بثورات پوستی و زخم هایی است که بهبود نمی یابند.

بیشتر بدانید: شناسایی یک ابرمیکروب خطرناک در جوجه‌تیغی اروپایی!

بثورات MRSA چگونه به نظر می رسد؟

اولین علامت عفونت معمولاً یک برآمدگی یا جوش کوچک است که ممکن است با نیش عنکبوت اشتباه گرفته شود. برجستگی و پوست اطراف ممکن است قرمز، متورم، دردناک و ملتهب شوند (سلولیت). خود برآمدگی نیز ممکن است در لمس گرم و پر از چرک باشد.

MRSA چگونه درمان می شود؟

درمان MRSA شامل تخلیه آبسه توسط پزشک متخصص و مصرف آنتی بیوتیک است که ممکن است به صورت خوراکی یا داخل وریدی تجویز شود. سعی نکنید خودتان آبسه را تخلیه کنید. بسیار مهم است که این روش به درستی و با استفاده از ابزارهای استریل انجام شود تا از بدتر شدن عفونت جلوگیری شود. اگر آبسه کوچک است، قرار دادن کمپرس گرم روی آن ناحیه ممکن است به تخلیه آن کمک کند، اما اگر این کار موثر نبود، باید به دنبال ارزیابی پزشکی باشید.

انواع MRSA

HA-MRSA اغلب در افرادی که مدتی را در یک محیط مراقبت های بهداشتی گذرانده اند، مانند بیمارستان، آسایشگاه یا مرکز دیالیز رخ می دهد.

CA-MRSA از طریق تماس پوست به پوست یا در محیط های شلوغ پخش می شود. ورزشکاران دبیرستانی و دانشگاهی و همچنین افرادی که در خوابگاه ها، زندان ها و پادگان های نظامی زندگی می کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این نوع عفونت MRSA هستند.

MRSA چقدر شایع است؟

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) حدود 2 درصد از جمعیت ناقل MRSA هستند. اکثر این افراد در یک زمان معین هیچ نشانه ای از عفونت را نشان نمی دهند.

بر اساس CDC، مشخص نیست که عفونت های MRSA در خارج از محیط های مراقبت های بهداشتی چقدر رایج است.

MRSA چگونه پخش می شود؟

MRSA می تواند از طریق تماس با زخم عفونی یا از طریق اشتراک گذاری وسایل شخصی، از جمله حوله و تیغ، که در تماس با ناحیه ای از پوست آلوده قرار گرفته اند، سرایت کند.

خطر ابتلا به عفونت MRSA در هر محیطی که شرایط تماس پوست به پوست در آن وجود داشته باشد یا شلوغ باشد، مانند ورزش، ارتش، و برخی از مدارس و مراکز مراقبت روزانه بیشتر است.

عوامل خطر برای ابتلا به عفونت MRSA در یک محیط مراقبت های بهداشتی (HA-MRSA) با عوامل عفونت در یک محیط اجتماعی (CA-MRSA) متفاوت است.

عوامل خطر HA-MRSA عبارتند از:

• اقامت در بیمارستان: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، از جمله افراد مسن و کسانی که پس از جراحی یا بیماری بهبود می یابند، به ویژه در برابر MRSA آسیب پذیر هستند.
• تجهیزات پزشکی تهاجمی: لوله های پزشکی، از جمله خطوط داخل وریدی (IV) و کاتترهای ادراری، می توانند راه ورود MRSA به بدن شما را فراهم کنند.
• زندگی در یک مرکز مراقبت طولانی‌مدت: MRSA در خانه‌های سالمندان رایج است، جایی که باکتری‌ها می‌توانند از کسانی که آن را حمل می‌کنند به افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف سرایت کنند.

بیشتر بدانید: با یکدیگر دست ندهید

عوامل خطر CA-MRSA عبارتند از:

• شلوغی: MRSA به راحتی از طریق تماس پوست به پوست در کشتی، فوتبال و سایر فعالیت ها پخش می شود، به خصوص اگر بریدگی یا ساییدگی روی پوست وجود داشته باشد.
• زندگی در شرایط شلوغ یا غیربهداشتی: MRSA یک تهدید خاص برای مراکز مهدکودک، خوابگاه‌های کالج، اردوگاه‌های آموزشی نظامی و زندان‌ها است.
• همجنس گرایی: رابطه جنسی خطرناک در مردان آنها را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت MRSA قرار می دهد.
• تزریق داروهای غیرقانونی: استفاده مشترک یا استفاده مجدد از سوزن می تواند راهی برای ورود MRSA به بدن شما فراهم کند.
• انجام خالکوبی: اگر به درستی استفاده نشود، سوزن های تاتو می توانند به MRSA اجازه ورود به بدن شما را بدهند.
• بیماری یا جراحی اخیر: اگر اخیراً به آنفولانزا مبتلا شده اید یا در سال گذشته عمل جراحی انجام داده اید، بدن شما را مستعد ابتلا به عفونت MRSA می کند.
• مصرف اخیر آنتی بیوتیک: اگر در ماه گذشته از آنتی بیوتیک استفاده کرده باشید، خطر ابتلا به عفونت MRSA ممکن است بیشتر باشد.
• سابقه عفونت یا تماس با MRSA: خطر ابتلا به عفونت MRSA در صورتی که قبلاً این عفونت را داشته اید یا اگر با فردی که به آن مبتلا شده است تماس نزدیک داشته باشید، بیشتر است.

علائم MRSA

اکثریت قریب به اتفاق افرادی که حامل MRSA هستند هرگز علائم عفونت را بروز نمی دهند.

هنگامی که عفونت رخ می دهد، علائم CA-MRSA با علائم HA-MRSA متفاوت است.

شایع ترین شکل CA-MRSA، عفونت پوستی است.

عفونت های پوستی MRSA در جاهایی که قبلاً بریدگی یا ساییدگی پوست دارید و در مناطقی که موهای بدن بیشتر است، بیشتر رخ می دهد.

اولین علامت عفونت معمولاً یک برآمدگی کوچک است که گاهی با نیش عنکبوت اشتباه گرفته می شود. برآمدگی ممکن است:

• قرمز باشد
• متورم شود
• دردناک باشد
• در لمس گرم احساس شود
• پر از چرک باشد
• همراه با تب باشد

اگر علائم پوستی معمولی MRSA دارید یا اگر تب دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

در این فاصله، ناحیه مورد نظر را با بانداژ تمیز پوشانده و مرتباً دستان خود را بشویید.

سعی نکنید چرک را از زخم خود بیرون بیاورید یا فشار دهید. انجام این کار می تواند عفونت را بدتر کند.

علائم HA-MRSA نسبت به یک عفونت پوستی معمولی CA-MRSA شدیدتر است.

عفونت‌های MRSA که در یک محیط مراقبت‌های بهداشتی به دست می‌آیند ممکن است در جریان خون، قلب، ریه‌ها، سایر اندام‌ها یا در ناحیه جراحی اخیر رخ دهند.

علائم HA-MRSA ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد قفسه سینه
• سرفه کردن
• تنگی نفس
• خستگی
• تب
• لرز
• سردرد
• کهیر
• زخمی که خوب نمی شود

تشخیص MRSA

عفونت های MRSA، مانند همه عفونت های استاف، معمولاً از طریق کشت باکتریایی تشخیص داده می شوند.

پزشک شما از یک سواب پنبه ای برای نمونه برداری از زخم یا بثورات پوستی یا ناحیه دیگری مانند ترشحات بینی شما استفاده می کند.

سپس این نمونه به آزمایشگاه فرستاده می‌شود و در ظرفی حاوی مواد مغذی که رشد باکتری‌ها را تشویق می‌کنند، قرار می‌گیرد. پس از این، باکتری ها آزمایش و شناسایی می شوند.

اگر مشخص شود که عفونت شما توسط MRSA ایجاد شده است، آزمایشات بیشتر مشخص می کند که کدام آنتی بیوتیک می تواند برای درمان آن استفاده شود.

به عنوان جایگزینی برای کشت باکتریایی، ممکن است از یک آزمایش جدیدتر و سریعتر که DNA استاف را تشخیص می دهد استفاده شود.

درمان MRSA

درمان MRSA به نوع عفونت و محل قرارگیری آن بستگی دارد.

اگر عفونت پوستی MRSA دارید، ممکن است نیاز به تخلیه آبسه وجود داشته باشد. این ممکن است تنها درمانی باشد که به آن نیاز دارید.

سعی نکنید خودتان آبسه را سوراخ یا تخلیه کنید. بسیار مهم است که این روش به درستی و با استفاده از ابزارهای استریل انجام شود تا عفونت بدتر نشود یا به افراد دیگر سرایت نکند.

درمان عفونت پوستی MRSA همچنین ممکن است شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌های خاصی باشد، مانند:

• کلیندامایسین (کلئوسین)
• تری متوپریم (Trimpex)
• داکسی سایکلین (ویبرامایسین)
• مینوسیکلین (مینوسین)
• لینزولید (Zyvox)
• وانکومایسین (Vancomin) به طور گسترده برای درمان HA-MRSA استفاده می شود. این دارو معمولاً به صورت داخل وریدی (IV) تجویز می شود.

سایر آنتی بیوتیک هایی که ممکن است برای درمان HA-MRSA استفاده شوند عبارتند از آنهایی که برای درمان عفونت های پوستی استفاده می شوند؛ نظیر:

• داپتومایسین (کوبیسین)
• سفتارولین (تفلارو)
• تدیزولید (Sivextro)
• دالباوانسین (Dalvance)
• اوریتاوانسین (Orbactiv)
• تلاوانسین (Vibativ)
• دلافلوکساسین (Baxdela)

پزشک شما بر اساس محل و شدت عفونت شما تصمیم می گیرد که آنتی بیوتیک داخل وریدی (IV) یا خوراکی تجویز کند.

بیشتر بدانید: باکتری هایی که با دود سیگار دوپینگ می کنند

عوارض MRSA

اگر این بیماری درمان نشود، یا اگر آنتی بیوتیک مورد استفاده برای درمان آن موثر نباشد، عفونت MRSA ممکن است گسترش یابد. چنین عفونتی ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.

عفونت ممکن است به قسمت های زیر از بدن شما سرایت کند:

• استخوان ها
• مفاصل
• خون
• ریه ها
• دریچه های قلب

پیشگیری از MRSA

برای جلوگیری از انتشار MRSA در مراکز مراقبت‌های بهداشتی، برای متخصصان پزشکی ضروری است که از روش‌های طراحی شده برای جلوگیری از هرگونه عفونت پیروی کنند. این رویه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پوشیدن لباس های محافظ
• رعایت دقیق قوانین بهداشت دست
• ضد عفونی کردن سطوح آلوده
• شستشوی صحیح لباس های آلوده

تعدادی گام وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به عفونت MRSA در جامعه خود (CA-MRSA) بردارید:

• پس از تماس با دیگران دست های خود را کاملا بشویید.
• هرگونه بریدگی، گزیدگی یا زخم را تمیز نگه دارید و با بانداژ بپوشانید.
• از تماس با بریدگی ها، زخم ها یا باندهای افراد دیگر خودداری کنید.
• از حوله، تیغ، لباس یا لوازم آرایشی مشترک استفاده نکنید.

ملاحظات ویژه برای ورزشکاران برای اجتناب از MRSA عبارتند از:

• بلافاصله بعد از ورزش دوش بگیرید.
• اگر حمام تمیز نیست، در خانه دوش بگیرید.
• دست های خود را قبل و بعد از فعالیت های ورزشی بشویید.
• قبل از استفاده از یک محلول ضد عفونی کننده برای تمیز کردن تجهیزات ورزشی مشترک استفاده کنید.
• یک حوله بین پوست و تجهیزات ورزشی مشترک قرار دهید.
• آتل یا بریس را به اشتراک نگذارید یا دوباره از آن استفاده نکنید.