به گزارش سلامت نیوز به نقل از ان سی او چاقی تنها یک نگرانی زیبایی نیست، بلکه یک بیماری مزمن جدی اما قابل درمان است. اگرچه شیوع چاقی در جمعیت مسنتر در حال افزایش است، اما هنوز یک موضوع وجود دارد که به اندازه کافی مورد توجه قرار نمیگیرد: ادراکات منفی اجتماعی مرتبط با اضافه وزن یا انگ وزن، که به عنوان مانعی برای افراد مسنتر عمل میکند. راه هایی برای یافتن کمک و رفع اضافه وزن و چاقی.
عواقب انگ وزن چیست؟
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ان سی او سالمندان هر روز با تبعیض مرتبط با وزن مواجه می شوند - در فروشگاه ها و رستوران ها، در حمل و نقل عمومی، در محل کار، و در مراکز مراقبت های بهداشتی. انگ وزن حتی بر روابط شخصی نیز تأثیر می گذارد. در واقع، «شرمانگاری چربی» چنان در جامعه مدرن ما ریشه دوانده است که ممکن است مردم حتی متوجه وقوع آن نشوند. و مشکل بدتر می شود: یک مطالعه نشان داد که با افزایش نرخ چاقی، تبعیض وزن نیز افزایش می یابد.
حقیقت تاسف بار این است که در آمریکای شمالی، تعصب علیه افرادی که دارای چاقی هستند هنوز از نظر اجتماعی قابل قبول است. این باعث میشود که درصد زیادی از جمعیت در برابر رفتارهای آشکارا ناعادلانه آسیبپذیر باشند و از نظر حمایت و حمایت اندکی از آنها استفاده شود. در حال حاضر هیچ قانون فدرالی برای منع تبعیض بر اساس وزن وجود ندارد. در نتیجه، این نوع رفتار به ندرت مورد سوال یا چالش قرار می گیرد. در واقع، اغلب به طور کامل نادیده گرفته می شود.
چند نمونه از انگ وزن
تصورات نادرست زیادی در مورد افراد مبتلا به چاقی وجود دارد. آنها ممکن است شامل تعمیم ها و باورهایی مانند:
- مردان و زنانی که دچار چاقی هستند تنبل و بی مسئولیت هستند. آنها فاقد اراده و انضباط شخصی هستند.
- مردم به دلیل انتخابهایی که انجام دادهاند وزن بیشتری را تحمل میکنند—این «تقصیر آنها» است که با آن دست و پنجه نرم میکنند.
- اندازه بدن بزرگتر جذاب و نامطلوب است.
- افرادی که اضافه وزن دارند نباید خیلی باهوش باشند.
- افرادی که وزن اضافه دارند، بهداشت ضعیفی دارند.
- کسانی که چاق هستند کمتر توانایی موفقیت دارند.
انگ زدن به افراد مبتلا به چاقی به طور گسترده توسط رسانه ها تداوم می یابد، که تمایل دارند بر روی اندام لاغر به عنوان ایده آل تمرکز کنند. در تبلیغات، فیلم ها و برنامه های تلویزیونی، افرادی که با اضافه وزن زندگی می کنند به طور قابل توجهی کمتر حضور دارند، به ویژه زنان.
وقتی روی صفحه ظاهر میشوند، اغلب بهعنوان موضوعاتی برای تمسخر یا حقارت به تصویر کشیده میشوند - یاور عاقل بهجای قهرمان، یا بهترین دوست باهوش بهجای علاقه. بازیگران لاغر بهعنوان محبوب و موفق به تصویر کشیده میشوند، در حالی که بازیگران چاق بهعنوان غیرمحبوب، پرخاشگر یا بداخلاق به تصویر کشیده میشوند.
افراد مسن در محیط روزانه خود با اشکال ظریف تری از انگ وزن مواجه می شوند. برای مثال، در بسیاری از مطبهای پزشک، میزهای معاینه و روپوشها برای افراد با سایز بزرگتر جای نمیدهند. این در بسیاری از هواپیماهای تجاری نیز صادق است، جایی که صندلی برای فردی که وزن اضافی قابل توجهی حمل می کند مناسب نیست. در این حالت، مسافر اغلب ملزم به خرید دو صندلی برای نشستن راحت در طول پرواز است.
اثرات روانی و فیزیکی انگ وزن
با توجه به ائتلاف اقدام چاقی (OAC)، انگ وزن می تواند اثرات جدی اجتماعی، روانی و فیزیکی داشته باشد، مانند:
- عزت نفس پایین و تصویر منفی بدن
- افسردگی و اضطراب
- طرد شدن توسط همسالان و اعضای خانواده
- کیفیت پایین روابط شخصی
- دستمزد کمتر در محل کار و ترفیع کمتر
- اقدامات مضر کنترل وزن (مانند اختلالات خوردن)
- اجتناب از ورزش / رفتارهای کم تحرک
در حالی که ممکن است کسی تصور کند که تبعیض وزن باعث می شود فرد برای کاهش وزن انگیزه ایجاد کند، عکس این موضوع صادق است. تحقیقات نشان می دهد که تعصب ضد چاقی و شرمساری چربی می تواند در واقع باعث افزایش وزن شود.
این به این دلیل است که قرار گرفتن در معرض سوگیری وزن باعث ایجاد استرس می شود که به نوبه خود کنترل خود را مهار می کند و منجر به پرخوری می شود. در یک مطالعه، افرادی که تعصب وزن را تا حد زیادی درونی کرده بودند، سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی و دیابت با داشتن سندرم متابولیک قرار داشتند، که شامل مجموعهای از سه مورد از چهار وضعیت سلامتی مانند افزایش قند خون، بالا است. فشار خون، شاخص توده بدنی بالا و کلسترول بالا نسبت به کسانی که این کار را نکردند.
زندگی با چاقی همچنین می تواند مانع از دریافت مراقبت های بهداشتی با کیفیت بالا شود. برخی از ارائه دهندگان مراقبت های اولیه، افراد مبتلا به چاقی را به عنوان "ناسازگار" می بینند و در طول ویزیت زمان کمتری را با آنها می گذرانند.
تعصب نسبت به بیمارانی که مشکلات وزنی دارند، میتواند ارائهدهنده را کمتر مهربان، حمایتکننده و دلسوز کند – که سطح مراقبتی را که ارائه میکنند به خطر میاندازد. علاوه بر این، تبعیض درک شده توسط ارائه دهندگان ممکن است باعث شود افرادی که مبتلا به چاقی هستند تمایلی به درخواست کمک پزشکی برای مشکلات سلامتی نداشته باشند.
چگونه با انگ چاقی مبارزه کنیم؟
تغییر نگرش عمیق فرهنگی در مورد چاقی و وضع قوانینی که تبعیض بر اساس وزن را ممنوع می کند، زمان و تلاش می خواهد. با این حال، اگر شما شما یک فرد مسن هستید که با چاقی زندگی می کنید، اقداماتی وجود دارد که می توانید اکنون برای کمک به مبارزه با انگ وزن انجام دهید:
- دیگران را آموزش دهید. چه اعضای خانواده یا دوستان، بسیاری از مردم به سادگی درک خوبی از چاقی ندارند. با توضیح اینکه چاقی یک بیماری مزمن پزشکی با دلایل متعدد و پیچیده است، باورهای غلط رایج را به چالش بکشید. همچنین هیچ راه حل ساده و یکسانی وجود ندارد.
- صدای خود را به گوش دیگران برسانید. هنگام ملاقات با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، در مورد هرگونه تبعیض وزنی که در محیط پزشکی تجربه کرده اید، به او بگویید، خواه آشکار باشد یا مخفیانه تر.
- با نمایندگان دولت خود صحبت کنید. از طریق نامه یا ایمیل با قانونگذار محلی یا ایالتی خود تماس بگیرید. از آنها بخواهید قوانینی را که تبعیض وزنی را ممنوع می کند، آغاز یا از آنها حمایت کنند.
- به دنبال حمایت باشید. به گروههای حمایتی که برای افرادی که با چاقی و انگ وزن کنار میآیند، بپیوندید - یا احساسات خود را به یک دوست یا خویشاوند قابل اعتماد بیان کنید. صحبت با یک درمانگر را در مورد راه هایی در نظر بگیرید که می توانید با افکار خود باخته ای که شما را در یک مارپیچ منفی نگه می دارند مقابله کنید.
- مهمتر از همه، مهم است که مدافع خود باشید. تمرین کنید که درباره نیازهای خود با صدای بلند صحبت کنید . شما حق دارید مانند هر کس دیگری از راحتی و آسایش برخوردار شوید. به عنوان مثال، اگر لباسهای بیمار در مطب ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی شما مناسب شما نیست، از آنها درخواست کنید که سایز بزرگتری داشته باشند.
- حمایت از خود همچنین به این معنی است که از پزشک خود در مورد همه گزینه های خود برای کاهش وزن اضافی و کاهش خطر ابتلا به بیماری مزمن سؤال کنید. طیف کاملی از درمانها وجود دارد که میتوان آنها را بررسی کرد، از جمله تغییرات سبک زندگی، جراحی چاقی، و داروهای ضد چاقی.
نظر شما