حیطه های فعالیت گفتاردرمانی
به صورت کلی گفتاردرمانگران می‌توانند به ارزیابی و درمان هر گونه اختلالات گفتاری و زبانی از سنین کودکی تا بزرگسالی بپردازند . گستردگی فعالیت در این رشته می‌تواند برای هر شخصی جذاب باشد چرا که گفتاردرمانگران می‌توانند بر اساس علاقه خود در هر کدام از حیطه های رشته به صورت تخصصی مشغول به فعالیت شوند .
در زیر به بررسی و معرفی مختصر چند حیطه از اختلالات گفتاری و زبانی مرتبط با رشته گفتاردرمانی می‌پردازیم تا بیشتر با این رشته از توانبخشی آشنا شویم :
اوتیسم : یکی از اختلالات روانپزشکی نسبتا شایع و رو به رشد در کودکان، که گفتاردرمانگران به بازتوانی اختلالات گفتاری و زبانی در آن میپردازند
لکنت : علامت های آشکاری چون تکرار، کشیده گویی و قفل که می‌تواند حکمی بر بروز لکنت در کودکان باشد
تاخیر های رشدی : هر گونه تاخیرهای گفتاری و زبانی در کودکان را باید جدی گرفت و سریعا برای بررسی های دقیق تر به گفتاردرمانگر مراجعه نمود .
اختلالات تولیدی و تلفظی : ناتوانی در تلفظ صحیح حروف و تاخیر نسبت به سن رشدی خود را نیز می‌توان با کمک گفتاردرمانی برطرف نمود .
نقص توجه و بیش فعالی : درگیر بودن اختلالات گفتاری و زبانی در این کودکان باعث میشود تا گفتاردرمانگران در این حیطه به این کودکان بتوانند کمک کنند .
اختلالات یادگیری : هرگونه مشکلات یادگیری در سنین پیش دبستانی و مدرسه نیز می‌تواند به کمک گفتاردرمانگران برطرف یا بازتوانی شود .
و اختلالات دیگری چون : شکاف لب و کام ، کم توانی ذهنی ، کودکان دارای آسیب های شنوایی، اختلالالت بلع ، اختلالات صوتی ، فلج مغزی، آفازی و ....
این ها فقط بخشی از حیطه هایی است که گفتاردرمانگران می‌توانند در آن فعالیت بالینی داشته باشند .
عمده‌ترین مشکل خانواده‌هایی که کودک اتیسم دارند، مشکلات رفتاری این کودکان است. با شناخت انواع مشکلات رفتاری کودکان اتیسم و دلایلی که می‌توانند باعث بروز آنها شوند، می‌توان در جهت جلوگیری از آنها و یا کاهش آنها عمل نمود. به طور کلی، مشکلات رفتاری کودکان اتیسم در دو دسته اساسی درون سازی و برون سازی جای می‌گیرند.
مشکلات رفتاری کودکان اوتیسم
این دسته از مشکلات در درون فرد احساس می‌شوند و بیش از آنکه اطرافیان را به زحمت بیاندازد، موجب آزار و اذیت خود کودک می‌شوند. هسته اصلی این رفتارها، اختلال خلق است. از جمله این رفتارها در زیر مجموعه مشکلات رفتاری کودکان اتیسم می‌توان موارد زیر را نام برد : افسردگی، اضطراب، گوشه‌گیری و انزوا، کمبود اعتماد به نفس
افسردگی
اختلال افسردگی در حدود ۷ درصد از کودکان دارای اختلال طیف اتیسم را تحت تاثیر قرار می‌دهد.افسردگی در این کودکان با افزایش سن، نقایص ذهنی افزایش می‌یابد. از علائم وجود افسردگی در کودک مبتلا به اتیسم می‌توان به از دست رفتن علاقه به فعالیت‌هایی که پیش از این کودک به آنها علاقه داشته، احساس خستگی و غم شدید و گریه‌های مکرر، رفتارهای شدیدا تکراری و اجباری، احساس خشم یا بروز رفتارهای پرخاشگرانه بیش از قبل، شروع آسیب زدن به خود مثلا گاز گرفتن دست خود، صحبت کردن درباره صدمه زدن به خود و خودکشی.
کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم، ضعف‌های شدیدی در تعاملات اجتماعی دارند. این کودکان معمولا تمایلی برای برقراری ارتباط با دیگران نشان نمی‌دهند، اغلب در موقعیت‌های اجتماعی تماس چشمی ندارند و از آن دوری می‌کنند، احساسات دیگران را درک نمی‌کنند و حس همدردی و همدلی در آنها وجود ندارد. بنابراین قادر به دوست‌یابی و برقراری ارتباط نمی‌باشند و همین امر سبب بروز این مشکل از مشکلات رفتاری کودکان اتیسم میشود.
اغلب کودکان دارای اختلالات طیف اوتیسم دوستی ندارند، با اطرافیان رابطه برقرار نمی‌کنند و میلی به شرکت در فعالیت‌های ورزشی ندارند و گاهی دچار کمبود شدید عزت نفس و اعتماد به نفس می‌شوند.
عزت نفس این کودکان را می‌توان از طریق ورزش و تمرینات بدنی و تنفسی افزایش داد.ورزش نه تنها بر سلامت جسمی و روحی موثر است، بلکه سبب کاهش سایر مشکلات رفتاری کودکان اتیسم نیز میشود و رفتارهای ناسازگارانه این کودکان را نیز کاهش می‌دهد.
نظر شما