سلامت نیوز:درمان مؤثری برای ورم مفاصل وجود ندارد و مسکن‌ها هم به ندرت در این زمینه اثربخش هستند اما زردچوبه می‌تواند مسکن قوی محسوب شود استفاده از زردچوبه در انواع غذا‌ها و نوشیدنی‌ها؛ از لاته سویا گرفته تا کیک‌های گیاهی، تبدیل به مد روز شده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ،اما بالاخره باید چیزی در این ادویه طلایی وجود داشته باشد که آن‌قدر شیفته دارد.  مطالعه علمی که به تازگی در نشریه علمی پزشکی منتشر شده است دریافته که ادویه زرد یک مسکن قوی مؤثر برای ورم مفاصل است.زردچوبه در آشپزی منطقه جنوب آسیا از قدیم یک طعم‌دهنده بوده و قرن‌ها در طب شرقی به عنوان دارو استفاده شده است.

اما فقط چند سال است که علم مدرن شروع به بررسی آثار درمانی این ادویه کرده و نقش آن را به عنوان دارو بررسی می‌کند. زردچوبه از ریشه خشک گیاهی به نام کوکروما لونگا به دست می‌آید. تحقیقات زیادی همچنین نشان می‌دهد که این ادویه در درمان برخی سرطان‌ها موثر است که گمان می‌رود می‌تواند تقسیم و گسترش سلول‌های سرطانی را متوقف کند.

کورکومین – ماده فعال در زردچوبه-یک پلی‌فنول است که خاصیت آنتی‌اکسیدانی، ضد‌التهابی و ضدعفونی‌کننده دارد.در آخرین آزمایشی که برای سنجش میزان اثرگذاری زردچوبه در کاهش درد مفاصل انجام شده است، دانشمندان از دانشگاه تاسمانی در استرالیا، به صورت تصادفی برای ۷۰ بیمار با نشانه‌های آرتروز زانو و تورم مفصل زانو، کپسول‌های زردچوبه و یک شبه‌داروی دیگر به مدت ۱۲ هفته تجویز کردند. شرکت‌کنندگان باید روزی دو کپسول – یا زردچوبه یا شبه دارو- را مصرف می‌کردند.نتایج در نشریه پزشکی آنالز منتشر شد.

بر اساس این نتایج بیمارانی که کپسول زردچوبه مصرف کرده بودند در مقایسه با بیمارانی که شبه‌دارو مصرف کرده بودند، بعد از ۱۲ هفته درد کمتری احساس می‌کردند. ضمن آن که مصرف زردچوبه هیچ عوارض جانبی‌ نداشت. همچنین افرادی که از کپسول زردچوبه استفاده کرده بودند در مقایسه با آن‌هایی که شبه‌دارو مصرف کرده بودند طی این مدت از مسکن‌های کمتری برای کاهش درد استفاده کرده بودند.

اسکن‌ها هیچ تفاوتی در ساختار مفصل زانو گزارش نکرد که نشان می‌دهد اثر زردچوبه فقط روی گیرنده‌های درد است تا بخش جسمانی بیماری. درواقع هیچ درمان مؤثری برای ورم مفاصل وجود ندارد و مسکن‌ها هم به ندرت در این زمینه اثربخش هستند؛ برای همین نتایج این تحقیق بسیار مهم است.محققان می‌گویند تحقیقات بیشتری لازم است تا بتوان اهمیت بالینی این یافته‌ها را ارزیابی کرد.