سلامت نیوز:از زمان شیوع کرونا مدارس کل کشورتعطیل است، پیش از آن هم به دلایل مختلفی مثل آلودگی هوا، بارها مدارس کشور تعطیل اعلام شده بود و همین امر سبب شده است تا امروز دانش آموزان تا حد زیادی ازتحصیل جا بمانند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از آفتاب یزد ،با این اوصاف چند وقتی است که آموزش و پرورش کشور اقدام به ساخت سامانه ای تحت عنوان شاد کرده است تا دانش آموزان بتوانند به صورت مجازی به تحصیل خود ادامه دهند اما این طور که مشخص است سامانه مذکور آن طور که باید بازدهی لازم را نداشته و باعث نارضایتیهای زیادی از سوی معلمان و دانش آموزان شده است.
از طرف دیگر خیلی از دانش آموزان در مناطق محروم از تلفن همراه هوشمند و اینترنت پر سرعت محروم هستند و این موضوع به طور کلی عدالت آموزشی را زیر سوال برده است. این در حالی است که روز گذشته مدیرکل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر آموزش و پرورش گفت: «مردم اگر در خانههایشان گوشی هوشمندی دارند که از آن استفاده نمیکنند، بهتر است آن را به دانش آموزان مناطق محروم و عشایر برای استفاده از آموزش مجازی هدیه کنند.»
سوالی که مطرح می شود این است که آیا اهدای تلفن هوشمند به دانش آموزان کمتر برخوردار وظیفه مردم است؟ آیا آموزش و پرورش نمی تواند در شرایط فعلی بودجه ای را به این موضوع اختصاص دهد؟
> درخواست از مردم برای اهدای«گوشیهای هوشمند بلااستفاده»
محمدرضا سیفی درباره طرح کمک به مناطق محروم و دانشآموزان عشایر برای ارائه گوشی موبایل هوشمند گفت:«بعد از شیوع کرونا ویروس مدارس تعطیل شدند و این مسئله دامنگیر مدارس عشایری هم شد و دانش آموزان عشایری از آموزش عقب افتادند. ممکن است در برخی از مناطق صعبالعبور دسترسی به شبکه آموزش وجود نداشته باشد و یا حتی برقکشی هم در آنجا نباشد، از طرفی زمانی که برق نیست امکان استفاده از اینترنت و فضای مجازی هم وجود ندارد، لذا ما جایگزینهای این مسئله را بررسیکردیم از این رو یک شیوه نامه آموزش غیرحضوری برایدانش آموزان مناطق فاقد دسترسی به تلویزیونی و اینترنت در هفتههای پیش به سراسر کشور ارسال کردیم.
این دستور العمل صرفا مربوط به دانشآموزان عشایری نیست و دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر وظیفه دارد به تمام دانش آموزان مناطق محروم اعم از روستایی، عشایری و حتی حاشیه شهری خدمات خود را ارائه دهد.»سیفی بیان کرد:
« ما مدام در حال بررسی هستیم تا اشکالات در این زمینه را برطرف کنیم. اولین گام این است که ما اشکالات را شناسایی کنیم و بدانیم دقیقا چه تعداد از دانشآموزان به اینترنت دسترسی ندارند، چه تعداد گوشی هوشمند ندارند، یا اگر به عنوان مثال در یک خانواده که چهار دانش آموز وجود دارد، استفاده آنها از گوشی هوشمند باید به چه صورتی باشد و همچنین پی ببریم؛
فراوانی گوشیهای هوشمند قابل استفاده در سامانه شادچه تعداد است؟
در مجموع همه اینها در اولین گام باید مورد بررسی قرار بگیرد.بر اساس سامانه سناد که سامانه ثبتنام دانش آموزان است، ما در حال بررسی وضعیت دانشآموزان هستیم. بر اساس یک بازخورد میدانی که به ما رسید و استانها گزارش دادند، به این نتیجه رسیدیم که یکی از مهمترین مشکلاتی که الان وجود دارد، این است که ممکن است در یک منطقهای پوشش اینترنت باشد، اما برخی گوشی موبایل هوشمندی که بتوان نرم افزار شاد را روی آن نصب کرد، نداشته باشند.
از این رو تصمیم گرفتیم طی یک پویش، اقدام به جمعآوری موبایلهای هوشمند برای دانش آموزان مناطق محروم کنیم.»سیفی در پاسخ به این سوال که آیا تا به الان گوشی همراه از سوی مردم یا خیرین ارائه شده است؟ گفت: «به صورت موردی به ما خبر میرسد که در فلان استان یک خیر چند عدد گوشی به اداره آموزش و پرورش عشایری اهدا کرده است، ولی هنوز در کل کشور این اقدام فراگیر نشده است. مردم اگر در خانههایشان گوشی موبایلی دارند که از آن استفاده نمیکنند بهتر است در این اقدام و پویش کمک کنند تا بتوانیم به دانش آموزان عشایر گوشی موبایل هوشمند اهدا کنیم.
شاید در حال حاضر مدرسه ساختن جوابگو نباشد و ما اکنون در موقعیتی قرار گرفتیم که شاید نتوان به سادگی مدارس را بازگشایی کرد. حتی ممکن است در فصل پاییز دوباره موجی از کرونا را شاهد باشیم و بخواهیم مجددا نوع دیگری از مدرسه را تجربه کنیم. آموزش مجازی ممکن است مدتها ادامه داشته باشد و ما مجبور باشیم بعد از این شرایط از آموزش الکترونیکی و این سامانه استفاده کنیم. البته آموزش غیرحضوری برای دانش آموزان ابتدایی و این دوره سنی مناسب نیست ودانش آموز باید حتما چهره به چهره معلم خود را ببیند. با این حال ما در شرایط اضطرار قرار داریم، ولی نمیتوان آموزش را متوقف کرد.
امیدواریم مردم تا جایی که در توان دارند برای جمع آوری گوشیهای هوشمند برای دانش آموزان به ما کمک کنند.»سوالی که مطرح است این است که دانش آموزی که حتی برق هم ندارد چگونه می تواند از آموزش مجازی بهره مند شود؟دانش آموزی که در مناطق محروم زندگی می کند و به صورت طبیعیهم از عدالت آموزشی بهره مند نیست چطور در شرایط فعلیمی تواند از تبلت آموزشی یا تلفن همراه هوشمند بهره مند باشد؟چراآموزش و پرورش شرایطی را فراهم نمی کند که دانش آموزان مناطق محروم بتوانند از عدالت آموزشی که با اصل آموزش کشور عجین است، برخوردار باشند؟
> آموزش و پرورش کاسه گدایی در دست گرفته است
محمد رضا نیک نژاد، کارشناس آموزشی در خصوص معضلات آموزش مجازی به آفتاب یزد گفت:« از همان روزهای نخست مطرح شدن آموزشهای مجازی ، خبرهایی مبنی بر محرومیت دست کم 30 درصد دانش آموزان کشور به ویژه روستاها و مناطق مرزی از اینترنت و ناتوانی بسیاری از خانوادهها از داشتن گوشیهای همراه کار آمد یا تبلت و حتی پرداخت هزینههای نه چندان ارزان اینترنت برای برخی از خانوادهها شنیده می شد.
جدای از این شنیدهها، چند سالی است که به فراوانی فیلمها و عکسهایی از مدرسهها و کلاسها و دانش آموزان مناطق نا برخوردار کشور در فضای مجازی منتشر می شود که دل هر بیننده ای را به درد میآورد. آیا می شود تصور کرد دانش آموزانی که کلاس، مدرسه و حتی پوشش درخوری ندارند، گوشی همراه یا تبلت داشته باشند و با آن درسهای مجازی را پیگیری کنند؟ برخلاف آن چه که گفته شده است که مردم گوشیهای بلا استفاده خود را به دانش آموزان بدهند، این وظیفه آموزش و پرورش است که تلفن همراه هوشمند در اختیار دانش آموزان قرار بدهد.»
او در ادامه تاکید کرد:« آن زمانی که مسئولین در آموزش و پرورش به معلمان و دانش آموزان فشار می آوردند که در سامانه شاد عضو شوید و آموزش را مجازی دنبال کنید، چرا به این موضوعات فکرنکردند که امروز کاسه گدایی به دست نگیرند و از مردم تقاضای کمک نکنند! این برای آموزش و پرورش ما با بودجه ای که به آن اختصاص داده می شود زشت است.
ضعفهای آموزشی کشور ما این روزها در آموزش مجازی خودش را بیشتر نشان می دهد. بسیاری از مدرسهها، مدیران و معلمان، حتی پیش از پیگیریهای بالادستیها، روند آموزش را متناسب با امکانات و با بهرهگیری از فناوریهای موجود، آغاز کرده و پیش میبردند؛ در این شرایط، چه اصراری و چه ضرورتی به راهاندازی این سامانه بود؟
در 30 درصد مناطق کشور اصلا ارتباط اینترنتی وجود ندارد چرا آموزش و پرورش راه حلی برای دانش آموزان این مناطق نمی اندیشد؟ حتی در مناطق شهری هم این امکان وجود ندارد که همه خانوادهها تلفن یا تبلت جداگانه ای برای دانش آموزانشان تهیه کنند. واقعا شرایط هم به گونه ای نیست که والدین مدت زمان طولانی بتوانند تلفن همراه خود را در اختیار فرزندانشان قرار بدهند.»این کارشناس آموزشی تاکید کرد:« در بودجه سال 99 آموزش و پرورش 10 میلیارد تومان به گسترش فناوریهای این چنین اختصاص دادهشده است،
چرا این ده میلیارد را برای کودکان محروم هزینه نمی کنند؟
هزینه ای که برای سامانه شاد در نظر گرفته شده است شفاف نیست و ابهامات زیادی دارد اما بدون شک آموزش و پرورش از همین سامانه در آمد زیادی کسب می کند، چرا همین در آمد را به تجهیز دانش آموزان به ویژه در مناطق محروم اختصاص نمی دهد؟
پرسش کلیدی این است که بهتر نبود هزینه هنگفت قرارداد و راهاندازی سامانه شاد را مانند برخی از کشورها، صرف تهیه و توزیع تبلتهای آموزشی در این مناطق میکردند؟ بهتر نبود با وزارت مخابرات رایزنی میکردند تا اینترنت رایگان به دانشآموزان محروم بدهد؟ تا پدری شرمنده فرزندش نشود؛ آموزش و پرورش باید در آمد خودش را از سامانه شاد مشخص کند و این در آمد را صرف دانش آموزان مناطق محروم کند به جای اینکه کاسه گدایی به دست بگیرد!»
نظر شما