سلامت نیوز-*عطیه میرزا امیری: همیشه با دیدن دوقلوهایی که در خیابان یا مهمانی‌ها می‌بینیم، ذوق‌زده می‌شویم. ما همیشه در برخورد با دوقلوها لباس‌های یکسان آنها را می‌بینیم و بلافاصله دنبال شباهت‌های آنها می‌گردیم. اما پشت پرده برخورد با دوقلوها را نمی‌دانیم.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات، چون همیشه دیدن آدم‌هایی که شبیه هم بوده‌اند و باهم بزرگ شده‌اند، برایمان جذاب است. اما پشت پرده جذابیت‌ها چیزهایی‌ست که باید بدانیم و آنها را رعایت کنیم. این مقال در مورد دوقلوها و نوع رفتاری‌ست که ما باید در مواجهه با آنها رعایت کنیم.

مقایسه، کلیشه رایج مواجهه با دوقلوها

از زمانی‌که دوقلوها یا چند قلوها متولد می‌شوند، مردم آنها را مقایسه و کلیشه‌ای می‌کنند. کدام یک بزرگ‌تر است؟ فاصله سنی‌شان چند دقیقه است؟ کدام‌شان آرام‌تر است؟ کدام قوی‌تر است؟ کدام یک رشد بیشتری داشته؟

مقایسه همیشه آثار مخربی داشته. هرچند قصد و نیت اطرافیان مقایسه‌های منفی نباشد اما می‌تواند تاثیری منفی در دوقلوها، به‌طور جداگانه داشته باشد. مقایسه کردن نه تنها دیدگاه دیگران، بلکه دیدگاه آنها نسبت به خودشان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. افراد دیگر به اندازه کافی این مقایسه را انجام می‌دهد. وظیفه شما که والد یا نزدیکان آنها هستید، ایجاد عزت نفس در آنها است.

وقت خود را مدیریت کنید

برای هریک از فرزندان‌تان تک به تک وقت بگذارید. آنها هرکدام یک انسان مستقل هستند و نیاز است والدین به‌صورت مجزا به آنها توجه کنند. کودکان در تمام مراحل و سنین دوست دارند تا توجه انحصاری والدین خود را داشته باشند. به هر حال دوقلوها و سه قلوها مجبورند وقت و توجه والدین‌شان را برای بیشتر زندگی تقسیم کنند. پس فرصت‌هایی برای تک‌تک آنها ترتیب دهید. مشکل جدی که در این زمینه وجود دارد این است که چون اینها دو نفر هستند ناخودآگاه توجه کمتری از سوی پدر و مادر به هر کدامشان معطوف می‌شود. طی تحقیقاتی در استرالیا مشخص شده است که اگر به فرض خانواده‌ای یک فرزند داشته باشد و در طول شبانه روز، ۲دقیقه وقت به او اختصاص بدهد، همان خانواده برای دوقلویشان، تنها ۹ثانیه وقت می‌گذارند.

قبل از دوقلو بودن، یک فردند

حتی‌الامکان از نامیدن فرزندان‌تان با عنوان «دوقلوها» یا «سه قلوها» خودداری کنید. اگر شما تشخیص دهید که کودکانی جدا هستند آن‌ها نیز خواهند بود. نامیدن نام‌های فرزندان تان به جای اینکه فقط بگویید «دوقلوها بیایید» تلاش زیادی می‌خواهد، اما این کار احترام به فردیت آنها را نشان می‌دهد و با متانت دیگران را نیز تشویق می‌کند تا همین کار را بکنند. درواقع شما زمانی‌که این دو را «دوقلوها» صدا می‌زنید برایشان یک هویت مشترک می‌سازید که این می‌تواند به این رابطه آسیب بزند.

تنبیه و تشویق مستقل

به‌طور جداگانه پاداش دهید یا تنبیه کنید. تنبیه بر مبنای همه برای یکی و یکی برای همه آسان است، اما به خاطر داشته باشید که هر چند آنها اغلب مانند تیم دوقلویی اقدام می‌کنند، ولی شما باید نقش هر یک را جداگانه شناسایی و مورد خطاب قرار دهید.

علایق خاص و جداگانه

همان گونه که فرزندان‌تان بزرگ می‌شوند آنها را تشویق کنید تا فعالیت‌ها و علایق فردی خود را دنبال کنند. هر کودکی نیاز دارد تا دنبال علاقه خاص خودش برود. شاید یکی در کلاس‌های هنر شرکت کند، درحالی‌که دیگری اهل ورزش است. از تحمیل معیارهای نابرابر دوقلوها یا سه قلوها اجتناب کنید. هر چند آنها ممکن است یکسان به نظر برسند و عمل کنند اما افرادی مختلف با نیازها، توانایی‌ها و ضعف‌های متفاوت هستند. البته اگر دوقلوها هر دو به یک رشته خاص علاقه دارند آن‌ها را به زور از هم جدا نکنید. اما باید توجه کنید که آیا از روی وابستگی به یکدیگر یک رشته را دنبال می‌کنند یا واقعاً علایق مشترک دارند.

تشویق برای دوست‌یابی

چندقلوها اغلب بهترین دوست‌های یکدیگرند. این رابطه خاص باید گرامی داشته، پرورانده و حرمت گذاشته شود. اما فرزندان تان را تشویق کنید تا روابط دوستانه خودشان را به روش‌های سالم گسترش دهند و دوستی‌های جدا و روزهای بازی جداگانه را تشویق کنید.

حسادت آنها را تحریک نکنید!

اگر یکی از بچه‌ها بهانه‌گیری کرد، ابتدا به سراغ کودک آرام بروید! روانشناسان درمورد کودکانی که بهانه‌گیر هستند، اظهار می‌کنند وقتی دوقلوها مشاهده می‌کنند یکی از قل‌ها به مدت طولانی در کنار پدر و مادر می‌ماند، احساس حسادت می‌کند. بنابراین والدین باید توجه کنند که به هر دو کودک رسیدگی کنند. اگر یکی از قل‌ها، بهانه‌گیر باشد و بیهوده نق بزند، پدر یا مادر باید ابتدا به سراغ کودکی که آرام است رفته و مدت زمان اندکی را با او بگذرانند و سپس سراغ کودک بهانه‌گیر بروند. با این کار کودک اول تشویق می‌شود و کودک بهانه‌گیر نیز درمی‌یابد که اگر توجه پدر و مادر را می‌خواهد باید شیوه دیگری پیش بگیرد.

مشخص کردن دارایی‌های مخصوص

شما می‌توانید با مطمئن کردن هریک از فرزندانتان از اینکه دارایی‌های هریک به‌طور مشخص شناسایی شده است، به تقویت حس فردیت آنها کمک کنید. هر یک از آنها باید چیزی داشته باشند که مال خودشان بدانند حتی اگر یک اسباب بازی، کتاب یا لباس باشد. در سن نوجوانی داشتن اتاق‌ها و مکان‌های مجزا برای نگه داشتن اشیای خود بسیار مهم می‌شود. شما می‌توانید با ایجاد و تقویت قوانین به حریم خصوصی و دارایی فردی هر یک از آنها احترام بگذارید.

*کارشناس ارشد روانشناسی