سلامت نیوز: فضاهای عمومی از جمله بوستان‌ها، فروشگاه‌ها، آموزشگاه‌ها، باشگاه‌های ورزشی، رستوران‌ها و محل عبور عابران به بانک‌ها برای نابینایان مناسب‌سازی نشده و از امکاناتی مانند اتیکت، فلش و منوهای بریل برای راهنمایی نابینایان در این مکان‌ها استفاده نشده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه صبح نو ،دکتر زهره شوری، مدیرعامل انجمن نابینایان که خود نیز روشندل است، می‌گوید: «وضعیت خیابان‌های تهران نامناسب‌تر از پرداختن به چند کاشی است. شیب، پله، بساط دستفروشان و باغچه‌ها آنقدر در پیادهروها هستند که بسیاری از نابینایان ترجیح می‌دهند از خیابان عبور کنند و این امنیت‌شان را به خطر می‌اندازد.»
تاکنون در مورد رفت‌و‌آمد روزانه خود فکر کرده‌اید؟ به اینکه از چند علامت عبور می‌کنید؟ مسیرتان چند ناهمواری یا پله دارد؟ در مسیرهای پیاده‌روی یا جاده‌ها در ایستگاه‌های قطار، مترو یا اتوبوس چند نفر از مسیر شما عبور می‌کنند؟ آیا تاکنون فکر کرده‌اید چندبار تاکنون ناچار شده‌اید که ناگهان مسیر خود را تغییر دهید؟ حالا به این فکر کنید که اگر نابینا و یا کم‌بینا بودید، روزتان چقدر سخت‌تر خواهد شد.
چندین سال است که موزاییک‌هایی زرد وسط پیادهروها جلوه دیگری به کناره‌های خیابان بخشیده‌اند. ممکن است تاکنون بارها‌و‌بارها با بی‌توجهی از کنار یا حتی روی آن‌ها رد شده باشیم و هیچ‌گاه برایمان این سوال به‌وجود نیامده باشد که چرا رنگ و طرح این موزاییک‌ها متفاوت است. این موزاییک‌ها در واقع مسیر نابینایان و کم‌بینایان است که اجرا شده است.
در این نوع موزاییک‌ها از لحاظ رنگ و طرح معابر برجسته وجود دارد بتوانند مسیر خود را شناسایی کنند. اما در چند روز گذشته خبری مبنی بر حذف این موزاییک‌ها در منطقه 6تهران در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد.
افراد نابینا و کم‌بینا به هنگام حرکت در پیاده‌رو، فعالانه به‌دنبال اطلاعات لمسی زیر پای خود، به‌ویژه تضادهای فاحش و قابل تشخیص در سطح سنگفرش بوده و از آن‌ها استفاده می‌کنند به همین منظور شهرداری‌ها در سال‌های اخیر، رفت‌و‌آمد معلولان و نابینایان را مورد توجه قرار داده و به‌دنبال همین موضوع در پیاده‌رو ویژه نابینایان و کم‌بینایان از موزاییک‌های شیاردار پولكی زرد رنگ مخصوص عصای سفید برای شناسایی مسیر استفاده می‌کردند.
اختصاص بودجه‌ای برای بهبود مبلمان شهریاین اقدام که از نظر افراد نابینا و کم‌بینا تحولی بزرگ بود سال‌هاست در ایران و اغلب کشورهای جهان اجرایی شده است. ایران نیز چندسالی است که در کلانشهرهای خود این طرح را اجرایی کرده است.
اگر چه مبلمان شهری چه در تهران و چه در شهرهای دیگر کشور هیچ‌گاه از استانداردهای لازم و کافی برخوردار نبوده است اما مسوولان شهری همواره و در مراسم‌های مختلف از مناسب‌سازی مبلمان شهری برای معلولان جامعه سخن گفته‌اند، اما این روزها نه تنها شاهد این مناسب‌سازی نبوده‌ایم بلکه تصاویر تخریب سنگفرش‌های ویژه نابینایان نیز در فضای مجازی منتشر شده است.
این اقدام که خیلی زود از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی مورد انتقاد قرار گرفت از سوی شهرداری تهران پاسخ داده است. بنا بر آنچه در رسانه‌های مختلف مطرح شده است معاونت فنی و عمرانی شهرداری تهران بازسازی موزاییک‌های شیاری یا همان خطوط حسی ویژه استفاده نابینایان از پیاده‌راه‌ها را در دستور کار خود قرار داده است. به همین علت هم اگر حذفی صورت گرفته، موقت است و مجدد خطوط حسی ویژه استفاده نابینایان در پیاده‌راه‌ها نصب خواهد شد.
به گفته معاونت فنی و عمران شهرداری تهران، یکی از طرح‌های جدید اجرایی راجع به حذف موزاییک‌های شیاری و جایگزین راهنمای اکسترنال ویژه نابینایان با استفاده از تکنولوژی‌های به‌روز در این مسیرهاست. این در حالی است که به تازگی رییس شورای عالی استان‌ها از اختصاص یک هزارم از بودجه شهرداری‌ها برای مناسب‌سازی معابر برای افراد دارای معلولیت خبر داده است. همچنین آقای مرتضی الویری، رییس شورای عالی استان‌ها در جمع خبرنگاران گفته است:
«طرح دو فوریتی را مورد بررسی قرار می‌دهیم که براساس آن از شهرداری و شوراها می‌خواهیم در فصل بودجه دست‌کم یک هزارم بودجه را برای معلولان اختصاص دهند تا به کمک آن بتوانیم معابر را برای اقشار آسیب‌پذیر جامعه مناسب‌سازی کنیم.»نابینایانی که جایی در خیابان‌ها ندارندسازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که هم‌اکنون 285میلیون نفر در جهان از اختلالات بینایی رنج می‌برند که از این بین 39میلیون نفر نابینا و 246میلیون نفر نیز کم‌بینا هستند.
دکتر زهره شوری، مدیرعامل انجمن نابینایان تجلی و عضو ستاد مناسب‌سازی معلولان شهرداری منطقه16 می‌گوید: «اگرچه ما بعضا در جلسات ستاد مناسب‌سازی مبلمان شهری برای معلولان شرکت می‌کنیم اما هنوز هم شهر تهران جای زیادی برای کار کردن دارد، البته همکاری خوبی انجام می‌شود و گاها از سایر معلولان نظرسنجی می‌شود اما واقعیت این است که شهر تهران به نسبت کلانشهرهای دیگر دنیا پیچیدگی‌های زیادی دارد و شهر شلوغی است.» وی که نابیناست می‌گوید: «در مناطق مختلف تهران شرایط چندان فرقی نمی‌کند.
شیب و پله‌های بسیاری در پیادهروها وجود دارد اما فقط این نیست. وسط پیادهروها بعضا آسفالت است. گاهی باغچه‌ها را بزرگتر می‌کنند و گمان می‌کنند اینطوری شهر زیباتر است. درحالی که ما نابینایان و کم‌بینایان همه این‌ها را مانع تلقی می‌کنیم.»
خانم شوری می‌گوید: دستفروش‌ها و بساط کردن‌هایشان یکی دیگر از مشکلات معلولان نابیناست. به‌طور کلی باید بگویم آنقدر پیادهروها مشکل دارند که اغلب معلولان ترجیح می‌دهند از خیابان تردد کنند نه از پیادهروها؛ و این موضوع تا حد زیادی امنیت ما را به خطر می‌اندازد چراکه بعضا خودروها و موتورسواران توجهی به معلولیت یا نابینا بودن ما نمی‌کنند.
مدیرعامل انجمن نابینایان تجلی ادامه می‌دهد: « فقط اطراف ساختمان انجمن نابینایان، آن هم تا حدودی، مناسب‌سازی شده است اما به‌طور کلی موانع زیادی سر راه نابینایان هست. بسیاری از مغازه‌داران گمان می‌کنند که اجازه دارند وسایل‌شان را جلوی پیادهروها بگذارند و هیچ‌گاه به این فکر نمی‌کنند که با این کار موانع را برای معلولان و نابینایان بیشتر می‌کنند.»
وی در آخر می‌گوید: «حتی شاخه‌های درختان هم که به موقع کوتاه نمی‌شوند بارها برای نابینایان و کم‌بینایان حوادثی ایجاد کرده است. چراکه ما با عصای خود فقط زمین را رصد می‌کنیم و درکی از اشیای دیگر نداریم. این‌ها مواردی است که شهرداری اگر به آن‌ها توجه کند تا حدود زیادی تردد را برای معلولان راحت‌تر می‌کند.»
نظر شما