سلامت نیوز:دکتر احمد فیاض بخش استاد سیاست گذاری سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران با انتقاد از نظام پرداخت مبتنی بر کارانه در سیستم درمانی ایران گفت:در کشور ما کلا مدل پرداخت در همه جا کارانه است، و در همه جا بر اساس محوریت خدمت و تعداد آن و فارغ از نیاز واقعی جامعه، دریافتی افراد تعریف می شود که این مدل آمریکایی هست، بر فرض بر اساس تعداد بخیه هزینه را حساب می کنند، مثلا بیماری که بر اساس رفرنس علمی نیاز به سه بخیه دارد ممکن است برایش ۶ تا بخیه بزنند و یا ممکنه کمتر بخیه بزنند که هر دو برای بیمار عارضه دارد، به تعداد بخیه خدمت گفته می شود و به درست درمان شدن زخم سلامت گفته می شود، در کشور ما بخیه لحاظ می شود، درست درمات شدن دیده ارزش گذاری نمی شود.

به گزارش سلامت نیوز یکی از دلایل این اتفاق در کشور ما وجود تعارض منافع است زیرا سیاست گذار یا ناظر صبح سیاست گذاری می کند و بعد از ظهر به کار درمان می پردازد.

وی که با برنامه ی مخاطب خاص شبکه رادیویی سلامت گفتگو می کرد افزود:  متاسفانه در کشور ما این مشکل در وزارت بهداشت وجود دارد. در نظام کشور ما برای گروه پزشکی باسابقه استثنا وجود دارد، پزشکان با سابقه ی قدیمی که بازار در دست آنها است، راحت در بخش خصوصی و دولتی توامان کار می کنند،اما برای جوان تر ها تحت عنوان تمام وقت جغرافیایی، آنها را مستثنی می کنند و اجازه فعالیت به آنها نمی دهند.

 این فعالیت دو گانه در بخش دولتی و خصوصی موجب اتفاقی به نام creem screning یا خامه گیری می شود یعنی صبح وارد بیمارستان دولتی می شود و اصطلاحا بیماران گل را انتخاب می کند و به او می گوید اگر می خواهی دانشجو یا رزیدنت تو را جراحی نکند، بیا بخش خصوصی، این مشکل حتی برای افراد ضعیف جامعه نیز گرفتاری ایجاد می کند زیرا با فروش دارایی خود به بخش خصوصی می رود.

فیاض بخش ادامه داد: سیستم پرداخت مبتنی بر کارانه فی نفسه بد نیست،اما اگر در بخش بهداشت و واکسیناسیون این سیستم پرداخت شود تا حدودی قابل قبول است اما در بخش درمان پرداخت کارانه درست نیست، اگرچه در همین اجرای نادرست نیز متاسفانه عدالت در پرداخت بین گروه های مختلف وجود ندارد.

حمیدرضا اشراقی دبیر انجمن پدیدار شناسی سلامت نیز که در این برنامه حضور داشت در ادامه گفتگو افزود : بعد از سال ۶۹ که نظام اداری ما دچار تغییراتی در مفهوم تعریف مشاغل شد، رقابت بسیار سختی بین گروه های مختلف پزشکی برای تصاحب صندلی های مدیریتی جهت تامین منافع گروهی صورت گرفت و این رقابت ها موجب شکل گیری اختلاف های شدید در درآمدی شد بطوریکه یک فرد مدیر و صاحب نظری که تخصص لازم را برای مدیریت نظام سلامت ما دارد در بهترین حالت ۱۰ الی ۱۵ میلیون تومان می گیرد و یا پک پزشک عمومی همین مقدار دریافتی دارد اما یک متخصص گروه پزشکی می تواند تا یکی دو میلیارد در ماه درآمد داشته باشد.