سلامت نیوز: گرفتگی صدا در میان مردم بسیار شایع است. این گرفتگی برای مردم عادی می تواند بعد از یک مکالمه ی طولانی اتفاق بیافتد و برای صداپیشه ها پس از فعالیت صوتی زیاد و طولانی مدت. هم چنین ممکن است یک سخنران،وکیل یا خواننده صبح روز سخنرانی اش متوجه گرفتگی صدای خود شده باشد.

به گزارش سلامت نیوز در این صورت اولین اقدامی که هر فردی انجام می دهد مراجعه به پزشک است و یکی از توصیه های پزشک متخصص هم در اکثر اوقات نوشیدن فراوان آب است.ولی آیا نوشیدن مقدار فراوان آب به تنهایی کافی است؟

مسلما خیر. برخی افراد -حتی برخی صداپیشه ها (دوبلورها، بازیگران، خواننده ها، مداحان، مرثیه سراها و ...)- رفتارهای صوتی غلطی دارند. این رفتار غلط گاهی بدین سبب است که این افراد از ابتدا و به صورت پایه اشتباه از صوت استفاده کرده اند. گاهی نیز صوت طبیعی داشته اند و بعدها به علتی از آن حالت خارج شده اند. بدون اصلاح این رفتارهای صوتی غلط و یا به اصطلاح abuse و misuse، خوردن آب، هرقدر هم زیاد، کافی نیست.

به عنوان مثال برای رفتارهایی که از پایه نادرست انجام شده است، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
بالا بردن بیش از اندازه صدا، داد زدن بیش از حد توان تارهای صوتی، خواندن در نت های بالایی که خارج از توان فرد بوده (قاری ها و خوانندگان)، بیش از اندازه سرفه کردن و گلو پاک کردن، بی توجهی به ریفلاکس های جزئی و آسیب رسان، تقلید از صدای افراد مشهور، ایجاد حالت های غیر عادی و آسیب رسان در صدا،تنفس های کوتاه و سریع، نداشتن تسلط در استفاده بهینه از جریان هوا، استفاده از زیر و بمی نامناسب و بیش از اندازه حرف زدن می باشد.

با مراجعه به یک مرکز گفتاردرمانی، می توانید این رفتارهای نادرست خود را بشناسید و برای رفع آن اقدام کنید. در حالت عادی همیشه توصیه شده است که حداقل هشت لیوان آب در روز بنوشید، اما توصیه آسیب شناس گفتار و زبان این است که آب را جرعه جرعه و در نوبت های متعدد بنوشید، نه اینکه فقط لیوان آب را سربکشید. هدف از نوشیدن آب مرطوب نگه داشتن چین‌های صوتی است، نه پر کردن معده با آب.

از عادت های غلط دیگر که باید شناسایی، کنترل و جایگزین شود، نوشیدن قهوه زیاد یا کشیدن سیگار می باشد.

به یاد داشته باشید که یک آسیب شناس گفتار و زبان که در زمینه اختلالات صوت مهارت دارد، می تواند به فرد کمک کند تا از شکل صحیح و کارآمد از تواناییهای گفتاری و صوتی در کار حرفه ای اش استفاده نماید.

نویسندگان:
فاطمه ثقفی، آسیب شناس گفتار و زبان، دانشگاه علوم پزشکی ایران
دکتر فرهاد ترابی نژاد، استادیار گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی