سلامت نیوز: سالهاست درباره روشهای ترك اعتیاد صحبت میشود و در بعضی موارد متدهای جدیدی هم رونمایی میشود. اما در تمام این سالها نه تعداد معتادان و نه میزان مواد در دسترس كم شده است. حتی سن ابتلا به اعتیاد به مدرسه كشیده شده و پسران و دختران نوجوان هم سیگار به لب دیده میشوند. علاوه بر اینها، سیمای شهرها ملبس شدهاند به معتادانی كه در گوشه و كنار، نشئه و در حال تزریقاند. سیمایی كه در آینده كودكان و نوجوانان تاثیر مخربی دارد. اینروزها اما حرف از اتاق امن برای تزریق است. انگار كه مسئولان از بهبود معتادان ناامید شدهاند و حالا برای اینكه منظره شهر را بهتر كنند، دست به دامن راهكارهایی غیر از درمان معتادان شدهاند.
به گزارش سلامت نیوز، امانا... قراییمقدم، جامعهشناس در گفتوگو با روزنامه قانون چنین راهكاری را تحسین میكند و معتقد است چون معتادانی كه در كنار خیابانها زندگی میكنند كمتر امیدی به بازگشت به زندگی نرمال دارند، این روش میتواند یك روش مكمل برای زیبایی سیمای شهر باشد.
معاون کاهش تقاضا و توسعه مشارکتهای مردمی ستاد مبارزه با موادمخدر به تازگی گفتوگویی كرده و درباره خانههای امنی كه قرار است برای تزریق در اختیارمعتادان باشد با عنوان گزینه «بدتر» از میان بدتر و بدترین یاد كرده. به گفته پرویز افشار، کاهش آسیب از سیاستهای پذیرفتهشده کشور است: «در سه بند از سیاستهای کلی نظام ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری به صراحت تاکید شده که مداخلات کاهش آسیب باید نهادینه شود. کاهش آسیب به معنای آن است که از طریق اتخاذ یکسری راهکارها، میزان آسیب را چه برای مصرفکننده و چه جامعه اطرافش که شامل خانواده، محله و کل جامعه میشود به حداقل برسانیم.» او درباره اثر تزریق موادمخدر در محیطهای امن بر کاهش آسیبهای ناشی از اعتیاد گفته است: «فرض را بر این بگیرید که شما حداکثر تلاش خود را کردهاید تا یک معتاد تزریقی تحتدرمان قرار بگیرد اما متادون رضایت کاملش را به دنبال ندارد و هرازچندگاهی تزریق میکند. حال شما ترجیح میدهید تزریق آلوده با سرنگ چندبار مصرف و با جمعی از افراد همسانش انجام شود یا اینکه توسط یک سرنگ کاملا تمیز و در محیط تمیز اتفاق بیفتد؟»
میان بد و بدتر باید بد را انتخاب كرد
افشار گفته است: «فلسفه کاهش آسیب این است که میان بد و بدتر، بد را انتخاب کنید و میان بدتر و بدترین، بدتر را. این اصل مورد به مورد متفاوت است.» داستان این است كه خدمات کاهش آسیب از سال 1381 در کشور ما به عنوان شاهبیت کنترل ایدز و سایر بیماریهای نوپدید و بازپدید چه در داخل زندانها و چه در جامعه مورد توجه جدی قرار گرفت و اثربخشی خودش را بهخوبی اثبات کرده است. افشار درباره این نكته نیز گفته: «موج HIV که در میان معتادان تزریقی به راه افتاده بود با اقدامات کاهش آسیب کنترل شد و اکنون روند شیوع HIV ایدز از اعتیاد تزریقی به سمت رفتارهای پرخطر جنسی میرود. در حال حاضر تزریق مشترک با سرنگ آلوده کمتر شده و علاوه بر این شاهد تغییر الگوی مصرف افراد از هروئین تزریقی و مواد سنتی به شیشه و مواد آمفتامینی هستیم و رفتارهای محافظتنشده جنسی بیشتر شده است.»
هم سرنگ تمیز میدهیم و هم مكان امن!
افشار با بیان اینکه در بسته خدمتی کاهش آسیب که به گروههای پرخطر اجتماعی و معتادان تزریقی و آخر خط که در گوشه خرابهها، زیر پلها و ... سکونت دارند علاوه بر سرنگ، سایر لوازم کاهش آسیب هم ارائه میشود، گفت: «یکی از ایدههای مطرح در این زمینه این است که وقتی سرنگ تمیز را به معتادان آخر خط خیابانی ارائه میدهیم، اتاق و مکان امن تزریق را هم برای آنها فراهم کنیم. این ایده در پارهای از کشورها چون آلمان، بخشهایی از سوئیس، کانادا و ... پیاده شده است.
با اتاقهای امن، سیمای شهر زیباتر میشود
اما اگر این اتاقهای امن به وجود آید، آیا خیال معتادان برای مصرف مواد راحت نمیشود؟ آیا این اتاقها باعث رواج بیشتر اعتیاد نمیشود؟ قراییمقدم معتقد است این اتاقها بیشتر از آنكه باعث رواج اعتیاد شود باعث زیباترشدن سیمای شهر و همینطور كاهش گرایش به مواد مخدر میشود: «ترك دادن معتادان بعید است. بر اساس آمارها، نزدیك به70، 80درصد كسانی كه به كمپهای ترك اعتیاد میروند، بعد از مرخص شدن از كمپ و به اصطلاح ترك، باز هم به سمت مواد برمیگردند. این خانهها برای همانهاست. برای آنهایی كه ته خط اعتیاد هستند یا به اصطلاح غرق شدهاند.» به گفته او اگر معتادی در اتاق امن كارش را انجام دهد بهتر از این است كه در ملأ عام این كار را بكند: «حسنش این است كه از شیوع این قضیه در كودكان، نوجوانان و مردم كاسته میشود. چون مصرف مواد در انظار كاسته میشود و یك نوع آرامش روحی به جامعه میدهد. چون شما نمیتوانید آنها را ببینید بدون اینكه رنج ببرید.»
غم، غم میآورد
به گفته این جامعهشناس وقتی ما این افراد را در سطح شهر میبینیم، غممان بیشتر میشود و سلامت روانی جامعه به خطر میافتد: «ما نمیتوانیم دیدن این صحنهها را انكار كنیم. نمیتوانیم از دردی گذر كنیم بدون اینكه خودمان غصهدار نشویم. وقتی فقیری در كنار خیابان میبینیم، نمیتوانیم راحت از كنارش عبور كنیم.» این قضیه مخصوصا برای صحنهای كه زنی مشغول تزریق است، سختتر میشود: «زنان معتاد رنج بیشتری به اجتماع میدهند. اتاق امن كار خوبی است. در عین حال میشود كنترل بیشتری روی معتادان داشت. در جاهایی مثل پارك هرندی، جرأت نداری شب در آنجا قدم بزنی. این جور مكانها آسیبزا هستند. با این خانهها میشود هم روی تركشان كار كرد و هم از شیوع این پدیده و اینكه در انظار باشد و مردم را به نوعی ناراحتی دچار كند و اعصاب را به هم بریزد جلوگیری كرد.»
نظر شما