تا آنجا که دهان در تماس با انواع خوراکی ها، از جمله میوه هاست، تمام انواع آنها به نوعی نرم و آبدار هستند ، به خصوص گوشت میانی یا همان مغز میوه . ولی طبق یک تحقیق انجام شده توسط دانشگاه فلوریدا ، به این نتیجه رسیده اند که بعضی از انواع آنتی اکسیدان های محافظ سلامتی در پوست میوه ها موجود است. بنابرا ین دور ریختن پوست آنها عاقلانه نیست. مثلا میوه کیوی با اینکه پوستی کرکی دارد و خوردن آن چندان خوشایند نیست اما به هر حال باید راهی برای بدست آوردن مواد مغذی آن موجود باشد . پس بهتر است به هر طریق ممکن آنها را مصرف کنید.
سیب: مواد فیتوشیمیایی ضد سرطانی موجود در پوست سیب درختی ، 87 درصد بیشتر از مغز خود میوه آن است. بنابراین بهتر است از این به بعد سیب را پوست آن صرف کنید.
خیار: پوست این میوه کم کالری از ماده سیلیکا تشکیل یافته است که خود این ماده باعث تازگی و طراوت پوست و مانع ایجاد چروک می شود. یعنی خاصیت کلاژنی دارد. هیچ پیشنهادی برای مقدار مصرف روزانه سیلیکا وجود ندارد ولی متخصصین اظهار کرده اند که حداقل 5 میلی گرم سیلیکا در یک روز مقداری است که بعد از خوردن یک خیار با پوست کسب می کنید.
بادمجان: پوست بادمجان در حدود 300 میلیگرم ناسونین دارد . آنتی اکسیدانی که مانع از آسیب سلولهای مغزی می شود. همچنین حاوی 200 میلی گرم پتاسیم (ضد گرفتگی عضله) و 13 میلی گرم منیزیم موثر در ساختمان بافت پیوندی و 3 گرم فیبر موثر در لاغری شکم است.
کیوی: مواد شیمیایی موجود در این پوست کرکدار عاملی برای مبارزه با باکتری های استافیلوکوک  و باکتری ایکولای است.
پرتغال: پوست پرتغال حاوی ماده لیمونین است که دشمن کشنده اشعه فرابنفش می باشد. دانشمندان معتقدند که خوردن یک قاشق چای خوری پوست پرتغال در هر هفته ، احتمال ابتلا به سرطان پوست را تا 30 درصد کاهش می دهد