به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد، مرگ فضاهای سبز در شهر یکی از معضلات جدی است. در شرایطی که کاشت هر درخت امیدی برای تنفس بهتر و پاکی فضای شهر است، مسئولین هربار به بهانه‌ای بوستانی را تخریب و جایش را به مرکز تجاری یا ساختمانی مسکونی می‌دهند.
تهران مدت‌هاست که از معضلات بسیاری رنج می‌برد. نابودی فضاهای سبز و پارک‌ها و درخت‌ها ازجمله مهم‌ترین و شاید خطرناک‌ترین آنها است. شهر تهران محصور میان دود و آهن و کوه‌های اطراف که عبور و مرور فضاهای سنگین و آلوده را در آن سخت می‌کند برای شهروندان تهرانی در حال تبدیل شدن به زندان مرگ تدریجی است.
آنچه روند نابودی فضاهای سبز در تهران را تندتر می‌کند سیاست‌های غلط شهرداری تهران در فهم درست و علمی از فضای سبز است. برای مسوولان شهرداری فضای سبز به معنی ساخت و ساز هتل و رستوران و کافی‌شاپ و کسب درآمد برای نزدیکان و نورچشمی‌ها است.
پارک جنگلی لویزان به عنوان یکی از کمربندهای سبز و حیاتی در تهران سال‌هاست که مورد هجوم این نوع نگرش به پارک‌ها و فضاهای سبز قرار گرفته است. از ساخت سفره‌خانه و باشگاه بازنشستگان در این پارک تا این اواخر ساخت وی‌آی‌پی اختصاصی برای مدیران شهرداری در دل این پارک و در زیباترین چشم‌انداز طبیعی آن.
این ساخت‌وساز البته در نقطه‌ای دور از چشم اهالی و شهروندان صورت می‌گیرد. در محوطه‌ای که قبل‌ترها برخی مدیران شهرداری در دل این فضای طبیعی زیبا باشگاهی با سالن‌های مجلل و رستوران لاکچری به اسم باشگاه بازنشستگان شهرداری ایجاد کرده‌اند. تعدادی از شهروندان ساکن در منطقه در اعتراض به این ساخت‌وساز با مسوولان شهرداری منطقه 4 تماس گرفته و اظهار داشتند طبق قانون ساخت‌وساز در بوستان‌ها و پارک‌ها باید مجوز شورای شهر را داشته باشد.
آیا شورای شهر در کنار این همه سالن و باشگاه و رستوران‌های لاکچری که در این پارک بنا شده مجوز ساخت این بنا را داده است؟! مسوولان شهرداری ضمن بی‌پاسخ نهادن این سوال اعلام داشتند این بنا به دستور شهردار محترم منطقه برای برگزاری مراسم مدیران شهرداری در حال ساخت است. در حالی که بر هیچ ناظری پوشیده نیست مکان‌های برگزاری مراسم و تجمعات و حتی جشن و نشست برای مدیران شهرداری در این پارک کم نیست مکان‌هایی که به لحاظ وسعت و لاکچری بودن، هیچ از مکان‌های وی‌آی‌پی سطح شهر کم ندارد.
به نظر می‌رسد سیاست شهردار محترم تهران گویا از ساخت مسجد و نابودی فضاهای سبز به وی‌آی‌پی سازی شیفت کرده است. این تغییر سیاست را البته می‌توان به دلایل مختلف تفسیر و بیان کرد که در این مقال فرصت پرداختن به آن نیست. واقعیت موضوع اما در سیاست فضای کهن سبززدایی در شهرداری است. به تعبیر دیگر شهرداری با هجوم به درختان کهنسال که سال‌ها عمر و هزینه برای رشد آنها صرف شده در حال خالی کردن تهران از کهن فضاهای سبز است. در همین پارک لویزان نیز مدتی است شهرداری شروع به قطع درختان قدیمی چنار به بهانه تراکم‌زدایی از درختان کرده است درحالی که طبق تصاویر ضبط شده فاصله درختان کهن با چیدمانی علمی صورت گرفته بوده تا در صورت رشد گیاه نیاز به حذف آن نباشد.
بر اساس اعلام وزارت بهداشت فقط در شهر تهران سالانه بیش از ۳۷۰۰ نفر به علت آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند 20 درصد از بیماری سرطان ریه به دلیل آلودگی هوا است و خسارت این پدیده در تهران بالغ بر ۲.۳ میلیارد دلار است طبق قانون هوای پاک یکی از وظایف شهرداری‌ها در اعمال قانون پاک توسعه سرانه فضای سبز در راستای مقابله با آلودگی هواست؛ توسعه سرانه فضای سبز از غیرشفاف‌ترین‌های آن در شهرداری است زیرا نسبت حذف درختان و سودی که شهرداری از مرگ درختان به دست می‌آورد نسبت به کاشت درختان همواره در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. در حالی که مسوولان شهرداری همواره مدعی کاشت درخت و ایجاد فضای سبز هستند اما نسبت قطع درختان توسط شهرداری به نسبت ایجاد فضای سبز همیشه در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
چندی قبل نشریه هم‌میهن در بررسی از بودجه شهرداری تهران نشان داد از ابتدای کار دوره فعلی مدیریت شهری تهران، درآمد حاصل از قطع درختان به هزار و ۶۰۳ میلیارد تومان رسیده و نسبت به دوره پنجم ۳۵ درصد افزایش داشته است.
بهروز شیخ‌رودی، معاون پیشین محاسبات و پایش عملکرد شورای شهر تهران نیز در مصاحبه با سایت شبکه شرق در اردیبهشت 1403 نیز اظهار داشت درآمدی که شهرداری در دوره مدیریت شهری ششم از قطع درخت تا پایان بهمن‌ماه ۱۴۰۲ به دست آورده، نسبتی با اعتبارات کاشت درخت و جنگلکاری آن ندارد: «درآمد شهرداری تهران از ابتدای دوره ششم تا پایان بهمن‌ماه ۱۴۰۲، از محل جریمه قطع درختان در شهر تهران، هزار و ۶۰۳ میلیارد تومان است که نسبت به دوره پنجم، ۱۳۵ درصد رشد داشته است. آقای زاکانی و چمران باید بگویند که مجوز ساخت‌وساز در چند باغ و قطع چند درخت داده شده که این میزان درآمد را به دست آورده‌اند؟ شورای ششم به ریاست آقای چمران جریمه قطع درخت را به اندازه تورم گران نکرد و این جریمه حداکثر ۲۰ درصد گران شده است؛ یعنی قطع درخت برای بسازبفروش‌ها صرفه اقتصادی دارد. وقتی درآمد حاصل از قطع درخت افزایش پیدا کرده، یعنی تعداد درخت بیشتری هم قطع شده است.
پارک جنگلی لویزان یکی از قدیمی‌ترین کمربندهای سبز تهران است که به منظور محصور نمودن شهر از ساخت‌وساز تهیه شده بود که بعد از انقلاب البته این حصار شکسته شد. از آن سال به بعد در دوران آقای قالیباف و احمدی‌نژاد چندین ساخت‌وساز ازجمله باشگاه بازنشستگان و سفره‌خانه سنتی به منظور درآمدزایی برای نیروهای نورچشمی ایجاد شد. اما تأسف‌بارتر از همه اینها ساخت اتوبان از وسط این پارک ملی بودکه یک‌شبه پارک جنگلی ملی لویزان را به دو قسمت تجزیه کرد و اعتراضات و شکایت‌های اهالی البته که به جایی نرسید و در دل پارکی که قرار بود محل آرامش و ریه شهر باشد سروصدا و آلودگی اتوبان سر برآورد.
درحالی که پارک جنگلی لویزان از معضلات بسیاری ازجمله مصدوم و مجروح شدن شهروندان در این پارک توسط بی‌شمار سگ‌های ولگرد، حضور اشرار و اوباش و حمله به شهروندان که آخرین آن آدم‌ربایی و گروگان‌گیری یک جوان برای خفت‌گیری و دزدیدن موبایل بوده است، حضور قاچاقچیان و فروشندگان مواد مخدر، رنج می‌برد، شهرداری اما بی‌توجه به همه این مسائل در حال ساخت‌وساز وی‌آی‌پی برای مدیران خود در خیره‌کننده‌ترین چشم‌انداز این پارک ملی است.
اگرچه گویا ساخت سوییت‌های اختصاصی برای مدیران محدود به پارک نبوده و ورزشگاه آزادی نیز دارای جایگاه اختصاصی برای مسوولان و خانوده‌های ایشان برای تماشای بازی‌های فوتبال است. مبارک باشد!
نظر شما