به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ شاید هم مثل برخی مسئولان اجرایی بگوید به دلیل کمبود بودجه این طرح فعلا در دستور کار سازمان نیست. مسئولان در اظهارنظرهای خود هم میخواهند رضایت مخاطبان خاص خود را تامین کنند و هم سعی میشود که حساسیتهای جامعه بهخصوص دختران را رعایت کنند. اسم اولیه این طرح، استتار مدارس دخترانه بود و معلوم نیست اولین مدیری که این ایده خلاقانه را کشف کرد که بود؟ هر که بود این ایده بهزودی تبدیل به یکی از محبوبترین طرحهای مورد علاقه مدیران شد. وقتی هم اسم آن با انتقاد افکار عمومی مواجه شد، نام آن را به شادابسازی مدارس تغییر دادند. در طرح اولیه مساله اشراف ساختمانهای مجاور مطرح بود و راهحل آن را افزایش ارتفاع دیوار مدارس و استفاده از شیشه مات و جوش دادن لنگههای بازشو پنجرهها اعلام کردند.
این طرح البته متولیان و مجریان و علاقهمندان گوناگونی دارد. دفتر امور زنان در وزارتخانه، مدیرکلها، روسای آموزش و پرورش و حتی در مواردی مدیران مدارس در این خصوص طرحهایی دادهاند و برخی از آنها را هم اجرا کردهاند. بنابراین ممکن است سازمان نوسازی بهعنوان نهاد مرتبط با مدرسهسازی از برخی از این فعل و انفعالها بیخبر باشد. ﮔﺴﺘﺮش ﻓﺮهنگ ﻋﻔﺎف و ﺣﺠﺎب در ﺳﺎل 84 ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻮرایﻋﺎﻟﯽ اﻧﻘﻼب ﻓﺮهنگی ﻣﺼﻮب ﺷﺪ و ﺑﺮ اﺳﺎس آن 26 نهاد، ﻣﺴﺌﻮل ﮔﺴﺘﺮش ﺣﺠﺎب و ﻋﻔﺎف ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮای هر ﮐﺪام از آنها وظﺎﯾﻔﯽ تعیین ﺷﺪ. وزارت آﻣﻮزش و ﭘﺮورش یکی از نهادهای ﻣﺴﺌﻮل در زمینه ﮔﺴﺘﺮش ﺣﺠﺎب و ﻋﻔﺎف و طرح محرمسازی یکی از وظایف آن اﺳﺖ. مدیرکل ﺳﺎﺑﻖ دﻓﺘﺮ زﻧﺎن و ﺧﺎﻧﻮاده وزارت آﻣﻮزش و ﭘﺮورش سال پیش گفت: «این وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﺟﺰو 3 وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮﺗﺮ در زمینه ﮔﺴﺘﺮش فرهنگ ﺣﺠﺎب و ﻋﻔﺎف اﺳﺖ».
آموزش و پرورش در این طرح وظیفه ﺳﺎﻣﺎﻧﺪهی و ﺑﮑﺎرﮔیری ﻣﺪﯾﺮان و ﻣﻌﻠﻤﺎن ﺑﺮای ترویج فرهنگ ﻋﻔﺎف و ﺣﺠﺎب، اﻧﺠﺎم تحقیقات درﻣﻮرد ﺑﺴﻂ حیا و ﻋﻔﺎف در ﻣﺪارس، ﮔﻨﺠﺎﻧﺪن ﻣﻮﺿﻮع ﻋﻔﺎف و ﺣﺠﺎب از دیدگاه آیات و روایات همراه ﺑﺎ تبیین ﺿﺮورت و ﻓﻠﺴﻔﻪ آن ﺑﺮای داﻧﺶآﻣﻮزان در ﮐﺘﺐ درﺳﯽ همه مقاطع تحصیلی، اهتمام ﺑﻪ ﻣﺜﺒﺖﻧﮕﺮی و زیبااندیشی در مورد فرهنگ ﻋﻔﺎف و ﺣﺠﺎب در تألیف ﮐﺘﺐ درﺳﯽ، تعیین رنگ و مدل پوشش، ﻣﺤﺮمﺳﺎزی محیطهای آﻣﻮزﺷﯽ و ﭘﺮورﺷﯽ، ﺿﻮاﺑﻂ ﺷﺮﻋﯽ ﺑﺮای جلوگیری از ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ آنها در ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽ، آﺷﻨﺎ ﮐﺮدن ﺟﻮاﻧﺎن، ﺧﺼﻮﺻﺎ دﺧﺘﺮان ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺧﺖ توطئهها، زمینهها، روشها و ﻣﺠﺎری ﻧﻔﻮذ فرهنگ ﻏﺮﺑﯽ از طریق ﻣﺪارس و آشنا کردن خانوادهها و ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﺎ اﺻﻮل ازدواج در سنین ﭘﺎیینتر از دیگر وظﺎﯾﻒ وزارت آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﺑﺮای ﮔﺴﺘﺮش ﻗﺎﻧﻮن ﺣﺠﺎب و ﻋﻔﺎف است.
وقتی تعریف مشخصی از محرمسازی وجود ندارد، تبدیل به موضوعی سلیقهای میشود. یک بار از یکی از مسئولان سازمان نوسازی سوال کردم که ایده طرح حیاط مرکزی را از کجا جذب کردهاند و اصولا این طرح چه توجیهی از نظر تربیتی و به قول خودشان شادابسازی دختران دارد؟ پاسخ این بود که اینگونه طرحها از طرف مقامات بالا به ما ابلاغ میشود که باید با نیازهای دانشآموزان سازگار باشد. طرح حیاط مرکزی در شرایطی در دستور کار آموزش و پرورش قرار گرفته که در کشورهای پیشرفته مدرسه بدون دیوار مطرح است. در طرح حیاط مرکزی، حیاط در وسط و کلاسهای درس و آزمایشگاه و اتاقهای اداری در چهار طرف حیاط قرار میگیرند و اگر بنا دو و سه طبقه باشد مساله اشراف هم خود به خود حل میشود. اما حیاط مرکزی بهخصوص اگر مساحت زمین کوچک باشد فضایی دلگیر خواهد بود که بعضا افسردگی برای دانشآموزان بههمراه خواهد داشت.
بعدها طرح «اندرونی و بیرونی» به سبک خانههای سنتی، به ایده حیاط مرکزی اضافه شد، تا اولیا و مراجعهکنندگان به مدرسه، تنها با بخش بیرونی مدارس سروکار داشته باشند و اندرونی مدرسه را نبینند. این نگاه به دختران و مدارس دخترانه هرچند ممکن است با انگیزهها و اندیشههای خیرخواهانه همراه باشد اما در ذات خود تبعیضآمیز است و ریشه این احتیاطها و استتارها، تفکری است که معتقد است دختران باید در اندرونی خانه پنهان بمانند. مشکل آموزش و پرورش این است که بخشهای دیگر جامعه و نهادها و سازمانهای دولتی و غیردولتی میتوانند بخشی از وظایف و کارکردهای خود را بر این وزارتخانه تحمیل کنند و وزرای آموزش و پرورش بهجای ایستادگی و تاکید بر وظایف ذاتی این وزارتخانه، معمولا خود به استقبال انجام کارهای متفرقه میروند و نمونهاش سازمان نوسازی مدارس است که مدارس غیرمقاوم را وانهاده و طرح استتار مدارس را در دستور کار قرار داده است.
نظر شما