وقتی بیمار شما در اورژانس ساعت‌ها منتظر می‌ماند، اولین واکنش، نگرانی و گاه خشم است. اما آن‌چه از چشم بیماران پنهان می‌ماند، نظامی دقیق به نام «تریاژ» است که جان افراد زیادی را نجات می‌دهد. اولویت‌بندی در اورژانس فقط بر اساس فوریت درمانی است، نه نوبت ورود یا میزان نگرانی خانواده.

چرا در اورژانس منتظر می‌مانیم؟ حقیقت پشت صف بیماران

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،طولانی شدن زمان انتظار در اورژانس بیمارستان‌ها یکی از دغدغه‌های همیشگی بیماران و همراهان آن‌هاست؛ اما متخصصان طب اورژانس می‌گویند این انتظار همیشه از بی‌توجهی یا کم‌کاری نیست، بلکه نتیجه‌ی سیستم علمی و دقیق اولویت‌بندی بیماران بر اساس شدت خطر جانی است.

دکتر آرش فروزان، متخصص طب اورژانس و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در این باره توضیح می‌دهد: وظیفه اصلی اورژانس‌ها، نجات جان بیماران در شرایط بحرانی است. بنابراین طبیعی است که رسیدگی به بیمارانی که در معرض خطر فوری هستند، در اولویت قرار بگیرد.

او گفت: بسیاری از همراهان بیماران از طولانی شدن رسیدگی شکایت دارند و این نارضایتی گاهی باعث ایجاد تنش با کادر درمان می‌شود، اما باید در نظر داشت که کادر اورژانس بر اساس اصول پزشکی و نه احساسات، بیماران را معاینه و رسیدگی می‌کنند.

تریاژ چیست؟

فروزان با اشاره به فرآیند «تریاژ» گفت: در بدو ورود هر بیمار به اورژانس، معاینه اولیه‌ای به نام تریاژ انجام می‌شود. در این مرحله بر اساس شدت بیماری، نیاز فوری به خدمات درمانی و شاخص‌های حیاتی، اولویت‌بندی انجام می‌شود. در ایران، از سیستم ESI (Emergency Severity Index) استفاده می‌شود که بیماران را از سطح ۱ تا ۵ طبقه‌بندی می‌کند.

  • سطح ۱ شامل بیمارانی با وضعیت بحرانی مانند ایست قلبی یا تنفسی، شوک شدید یا خون‌ریزی داخلی است که باید بلافاصله رسیدگی شوند.

  • سطح ۲ شامل بیماران پرخطر مانند کسانی با درد سینه (احتمال سکته قلبی)، سکته مغزی، مسمومیت، درد شدید شکم و موارد مشابه است.

  • سطوح ۳ تا ۵ مربوط به بیماران با وضعیت پایدارتر است که بر اساس نیاز به خدمات پاراکلینیکی مانند آزمایش‌ها، تزریقات یا بخیه در این سطوح قرار می‌گیرند.

او افزود: در بحران‌هایی مثل زلزله یا حوادث گسترده، نوع تریاژ نیز تغییر می‌کند و اولویت‌ها بر اساس نجات حداکثری تعیین می‌شود، نه فقط شدت بیماری فردی.

چرا مردم ناراضی‌اند؟

فروزان یکی از دلایل اصلی نارضایتی بیماران و همراهان را «نداشتن آگاهی عمومی» نسبت به تریاژ دانست و گفت: اکثر افراد فکر می‌کنند ورود زودتر به اورژانس یا شدت ظاهری علائم باید باعث رسیدگی سریع شود، در حالی‌که سیستم بر پایه تهدید حیاتی عمل می‌کند.

او تأکید کرد: افزایش آموزش عمومی و مهارت‌های ارتباطی کادر درمان برای توضیح وضعیت به بیماران می‌تواند نقش بزرگی در کاهش تنش‌ها و افزایش رضایت ایفا کند.

عضو هیات علمی دانشگاه جندی شاپور در پایان گفت: وظیفه اورژانس نجات جان بیماران است و این هدف بدون نظم و اولویت‌بندی علمی ممکن نیست. اگر مردم بدانند که این انتظار ممکن است به نجات جان فردی دیگر منجر شود، همکاری بیشتری با کادر درمان خواهند داشت.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha