بع گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث شاتز، موها نقش مهمی در اعتماد به نفس و ابراز شخصیت دارند. اما ریزش مو می‌تواند تجربه‌ای طاقت‌فرسا باشد که اغلب ناشی از مشکلات پزشکی زمینه‌ای است. در این میان، بیماری‌های خودایمنی نقش چشمگیری دارند. این بیماری‌ها زمانی رخ می‌دهند که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های خودی، از جمله فولیکول‌های مو، حمله می‌کند. درک این شرایط می‌تواند به مدیریت چالش‌های مرتبط با ریزش مو کمک کند.

بیماری‌های خودایمنی چیست؟

بیماری‌های خودایمنی زمانی به وجود می‌آیند که سیستم ایمنی بدن که وظیفه دفاع در برابر عوامل خارجی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها را دارد، به اشتباه به بافت‌های سالم حمله می‌کند. این حملات می‌توانند منجر به التهاب، آسیب بافتی و اختلال در عملکرد اندام‌ها شوند. طبق مطالعات منتشرشده در مجله National Institute of Environmental Health Sciences، این بیماری‌ها ممکن است نتیجه‌ای از ترکیب عوامل ژنتیکی و محیطی باشند. علائم بیماری‌های خودایمنی بسته به اندام‌های تحت تأثیر متفاوت است و برخی از این بیماری‌ها می‌توانند مستقیماً باعث ریزش مو شوند.

چرا بیماری‌های خودایمنی باعث ریزش مو می‌شوند؟

1. حمله اشتباه سیستم ایمنی

سیستم ایمنی بدن معمولاً در برابر عوامل مضر مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها از بدن محافظت می‌کند اما در بیماری‌های خودایمنی، این سیستم به اشتباه بافت‌های بدن از جمله فولیکول‌های مو را به عنوان تهدید شناسایی می‌کند. این حمله باعث التهاب و آسیب به فولیکول‌های مو شده و چرخه رشد طبیعی مو را مختل می‌کند.

2. التهاب مزمن

هنگامی که فولیکول‌های مو مورد حمله قرار می‌گیرند، سیستم ایمنی پاسخ التهابی ایجاد می‌کند. این التهاب، اگرچه بخشی از مکانیسم دفاعی بدن است، اما در این شرایط باعث آسیب به فولیکول‌های مو می‌شود. مواد التهابی مانند سیتوکین‌ها می‌توانند رشد مو را متوقف کرده و ساختار فولیکول‌ها را ضعیف کنند.

3. آسیب مستقیم به فولیکول‌های مو

التهاب ناشی از حمله سیستم ایمنی می‌تواند به تخریب کامل فولیکول‌های مو منجر شود. این آسیب ممکن است چرخه رشد مو را مختل کرده و در برخی موارد، باعث از بین رفتن دائمی فولیکول‌ها شود.

بیماری‌های خودایمنی شایع که باعث ریزش مو می‌شوند

1. آلوپسی آره‌آتا

آلوپسی آره‌آتا یک بیماری خودایمنی است که مستقیماً فولیکول‌های مو را هدف قرار می‌دهد. در این بیماری، سیستم ایمنی فولیکول‌ها را به اشتباه به عنوان مهاجم شناسایی کرده و باعث التهاب و ریزش تکه‌ای مو می‌شود. این ریزش ممکن است در پوست سر، صورت یا سایر بخش‌های بدن رخ دهد. در برخی موارد، مو دوباره رشد می‌کند اما ممکن است از نظر بافت یا رنگ تغییر کند.

2. لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)

SLE یک بیماری خودایمنی پیچیده است که می‌تواند باعث التهاب و آسیب به پوست و فولیکول‌های مو شود. ضایعات پوستی ناشی از این بیماری، به ویژه در پوست سر، ممکن است منجر به ریزش موی دائمی شود.

3. لوپوس اریتماتوز دیسکوئید (DLE)

DLE بیشتر بر پوست تأثیر می‌گذارد و ضایعات دیسکوئیدی ایجاد می‌کند که می‌توانند باعث زخم شدن و از دست رفتن دائمی فولیکول‌های مو شوند. شدت ریزش مو در این بیماری بستگی به وسعت ضایعات پوستی دارد.

4. اختلالات تیروئید

کم‌کاری یا پرکاری تیروئید می‌تواند تعادل هورمونی را برهم زده و منجر به ریزش مو شود. در کم‌کاری تیروئید، رشد مو کند شده و موها خشک و شکننده می‌شوند. در پرکاری تیروئید، ریزش مو به دلیل رشد سریع‌تر و ریزش زودهنگام رخ می‌دهد.

5. بیماری هاشیموتو

هاشیموتو، یک بیماری خودایمنی تیروئیدی، می‌تواند باعث کم‌کاری تیروئید و ریزش مو شود. التهاب مرتبط با این بیماری نیز ممکن است مستقیماً به فولیکول‌های مو آسیب برساند.

6. آرتریت روماتوئید (RA)

التهاب سیستمیک مرتبط با آرتریت روماتوئید می‌تواند فولیکول‌های مو را تحت تأثیر قرار داده و منجر به نازک شدن و ریزش مو شود.

درمان بیماری‌های خودایمنی که باعث ریزش مو می‌شوند

درمان این بیماری‌ها نیازمند رویکردی چندوجهی است که شامل موارد زیر است:

• درمان‌های پزشکی: استفاده از داروهایی مانند سرکوب‌کننده‌های ایمنی، کورتیکواستروئیدها و داروهای بیولوژیک برای کاهش التهاب و کنترل حمله سیستم ایمنی.

• تغییر سبک زندگی:

  • رعایت رژیم غذایی سالم و غنی از مواد مغذی.

  • ورزش منظم برای بهبود گردش خون.

  • مدیریت استرس با تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن یا یوگا.

• مشاوره پزشکی: همکاری با پزشک متخصص برای تعیین بهترین روش درمانی متناسب با شرایط بیمار.

نکته: درمان‌های مذکور ممکن است برای همه بیماران مؤثر نباشد. بازگشت رشد مو نیازمند صبر و پیگیری مداوم است.

با مدیریت مناسب بیماری‌های خودایمنی و مراقبت‌های هدفمند، می‌توان تا حد زیادی ریزش مو را کنترل کرد و سلامت مو را بازیابی نمود.